Hassan kan marathonzege nauwelijks geloven: 'Tweede tijd ooit, fantastisch'
Nog op adem komend na haar sensationele overwinning noemt Sifan Hassan het "een fantastische marathon. En de tweede tijd ooit!" Dus nog maar een keer: "Fantastisch."
In haar tweede marathon is Hassan zojuist ruim vijf minuten onder de tijd van haar debuut gedoken. In Londen liep ze in april 2.18.33, een dikke verbetering van het Nederlands record. In Chicago stopte de klok voor de winnares op 2.13.44, een Europees record.
Alleen Tigst Assefa liep ooit sneller. De Ethiopische brak twee weken geleden in Berlijn het wereldrecord (2.11.53).
Aan die supertijd van Assefa dacht Hassan niet, maar Ruth Chepngetich zeker wel bij de start in Chicago. Hassans plan was vooral volgen. In het spoor van Chepngetich blijven. Zo lang mogelijk mee in de voorste groep, en dan maar zien.
Het plan was bescheiden en ambitieus tegelijk. De marathonwinst in Londen gaf Hassan vertrouwen, maar de voorbereiding op Chicago was kort. Zes weken geleden liep ze nog de 1.500, 5.000 en 10.000 meter op de WK in Boedapest.
De omstandigheden in de Windy City waren goed voor de meeste marathonlopers, maar niet zoals Hassan ze graag ziet. De start om 07.00 uur in de ochtend, de temperatuur onder de acht graden. "Ik ben geen ochtendmens en het was koud", aldus Hassan. "Het was zo moeilijk. Ik kon niet warm worden. Pas na 5 kilometer voelde het iets beter."
Sprinten vanuit de start
En toch. Toen Chepngetich vertrok, zat Hassan in haar spoor. "We startten te hard", merkte ze al snel. Hassans concurrente voerde het tempo meteen op. De eerste 10 kilometer vlogen in 31.05 minuten voorbij, Chepngetich trok door. "Onder wereldrecordtempo op de vijftien kilometer", herinnert Hassan na afloop.
"Ik ben 1.500 meter-loper, maar ik kon bijna niet mee. Het was echt sprinten." Toch lukte het. Hassan kon als enige mee. "Ik kan mezelf niet geloven. Ik snap soms niet hoe ik ben."
Halverwege kreeg ze het moeilijk, even moest ze de Keniaanse laten gaan. Het duurde niet lang. "Na 27 kilometer voelde ik me zo goed. Toen zei ik tegen de haas: 'ga er maar voorbij'. Hij kon het ook, toen zat ik op de goede plek."
De goede plek voor Hassan ging niet om de tijd op de klok. Zoals wel voor de man die bijna dertien minuten voor haar liep. Waar Kelvin Kiptum het wereldrecord aanviel en verbeterde, wilde Hassan vooral winnen.
"Maar in de laatste kilometers was ik echt gebroken. Ik had pijn. Ik zei: ik ga nooit meer een marathon lopen. Ik wilde gewoon stoppen." Maar Hassan ging door: "Ik heb alles gegeven." En dus, gewonnen.
Onverslaanbaar?
Ze had al twee olympische titels en twee wereldtitels op de baan op haar palmares. Daar voegt Hassan nu een tweede marathonzege aan toe. Ongeslagen op de klassieke afstand.
Onverslaanbaar ook? "Dat gaan we niet zeggen, misschien volgende keer, ik weet het niet. Ik hoop het niet. Maar het is pas twee keer. Ik ben dankbaar."
