Hamulic was niet goed genoeg voor de supermarkt, nu is hij spits van Vitesse
Geen route is hetzelfde in het voetbal. Waar de ene speler op jonge leeftijd al voor tientallen miljoenen de overstap maakt naar een Europese topclub, probeert de ander de eindjes aan elkaar te knopen en wacht jarenlang op die ene kans.
Saïd Hamulic, de in Nederland opgegroeide Bosnische goalgetter die dit seizoen door Vitesse wordt gehuurd van het Franse Toulouse, is er een van die laatste categorie. Nu schittert de 22-jarige op het hoogste voetbalniveau in Nederland, maar daar gingen moeizame jaren aan vooraf.
Zwart gat
Ruim drie jaar geleden leek een profcarrière niet weggelegd voor Hamulic, ooit begonnen bij RCL in Leiderdorp. Nadat hij in 2018 uit de jeugdopleiding van Go Ahead Eagles werd gezet en nog even bij de amateurs van Quick Boys speelde, belandde hij in een zwart gat.
"Van mijn zeventiende tot mijn twintigste heb ik niet gevoetbald. Ik zat thuis op de bank, volgde geen opleiding en had geen baan. Zelfs bij de supermarkt werd ik niet aangenomen. Ik was radeloos en wist niet wat ik met m'n leven wilde. Mijn ouders maakten zich zorgen. Dat gaf enorm veel stress."
Maar zijn droom opgeven deed hij nooit. Hij trainde voor zichzelf en bleef fit. Hamulic kreeg via een zaakwaarnemer de mogelijkheid om stage te lopen bij DFK Dainava, dat destijds uitkwam op het tweede niveau van Litouwen.
Hamulic: "Ik had inmiddels een paar honderd euro bij elkaar gespaard. Precies genoeg om de vliegtickets te kunnen betalen. Dat sprokkelde ik bij elkaar door als bezorger te werken bij een Turkse winkel. Ik verdiende vijf euro per uur en maakte lange dagen."
Eenmaal in Litouwen belandde hij in een andere wereld. "Ik heb daar de gekste dingen meegemaakt. Bovendien verliep de stage erg chaotisch. Ik zou eigenlijk geen contract krijgen en had mijn spullen alweer gepakt om naar Nederland te gaan."
"Maar op de laatste stagedag scoorde ik in een oefenwedstrijd tegen een Litouwse topclub. Opeens stond de Russische eigenaar voor me. Voor ik het wist had ik mijn handtekening onder een tweejarige deal gezet."
Vanaf daar maakte hij reuzesprongen. DFK Dainava promoveerde en tot ieders verbazing kroonde Hamulic zich tot topscorer van de Litouwse competitie. "Hoe ik dat heb gedaan, weet ik ook niet. Elke bal vloog erin..."
Zijn prestaties in Litouwen leverden hem een transfer op naar het Poolse Stal Mielec, waar hij de goals ook aaneenreeg. Na een half jaar wist Toulouse genoeg. De Franse club betaalde afgelopen winter 2,5 miljoen euro en gaf Hamulic een vijfjarig contract.
Veel spelen deed hij in zijn eerste halfjaar in Frankrijk echter niet. Vitesse bood uitkomst, de Arnhemse club huurt hem voor een jaar, waarmee Hamulic via een flinke omweg toch nog in de eredivisie belandde.
De jongensdroom is werkelijkheid geworden, maar de stress van vroeger is nog niet weg. "Ik kom van ver. De honger is enorm en mijn hele leven staat in het teken van presteren op het veld. Ik doe er alles aan om iedereen die niet in mij geloofde het tegendeel te bewijzen. Dat wakkert het vuur in mij aan."
En dat vuur woedt hevig. Hij scoorde nog niet, maar gaf wel een assist in de gewonnen uitwedstrijd tegen FC Volendam (1-2). Hamulic moet zich nog volop bewijzen, maar denkt dat hij op de goede weg is.
"Ik ben enorm trots op mezelf. Mijn ouders zijn dat inmiddels ook. Ik kan me hier bij Vitesse volledig focussen op dat wat ik het liefst doe. En dat is voetballen."
