Technisch directeur Atletiekunie jaar voor Parijs tevreden, loopt nog geen polonaise
Met een kamerbrede glimlach wierp Vincent Kortbeek, technisch directeur van de Atletiekunie, zondagavond laat in Boedapest een blik op de medaillespiegel van de zojuist afgeronde wereldkampioenschappen.
Twee keer goud, één zilver en twee brons, zo zag hij, goed voor de achtste plaats in het eindklassement.
Het was een resultaat waarmee de veertig atleten en hun 'td' thuis konden komen. Tevreden achteroverleunen was er voor Kortbeek evenwel niet bij, ook niet na de spectaculaire wereldtitel op de 4x400 meter bij de vrouwen.
'Geen goud, wel goed'
Er had voor de Nederlandse ploeg een nog veel hogere klassering ingezeten, wist hij. Zonder de valpartijen van Sifan Hassan op de 10.000 meter en slotloopster Femke Bol op de gemengde 4x400 meter, beide keren in gewonnen positie, was TeamNL in het landenklassement zelfs als derde geëindigd, achter de Verenigde Staten en Canada.
Toch treurde Kortbeek niet over het feit dat op de openingsdag van het toernooi twee, zoals hij het noemde, "bijna zekere gouden medailles" als zand door de vingers waren geglipt. Hij keek liever naar de positie waarop Hassan en Bol liepen op het moment dat ze struikelden: vooraan.
De prestaties van het tweetal in die races waren, in zijn bewoordingen, uitmuntend. Alleen bleef beide keren de verdiende beloning uit. "Het was geen goud, maar wel goed", concludeerde hij.
Iets gelijks gold volgens hem ook voor de vrouwen op de 4x100 meter. Die schakelden zichzelf in de finale uit doordat het mis ging bij de derde overname van het stokje. "Je hebt er niets aan, maar op het moment van die verkeerde wissel streden we mee om het brons."
Gevestigde orde
Grote verrassingen bleven in Boedapest uit. Nederland moest het hebben van de gevestigde orde, die naar behoren leverde. De Nederlandse ploeg sleepte in de Hongaarse hoofdstad meer medailles in de wacht dan op welk van de achttien voorgaande mondiale titeltoernooien dan ook. Dat record stond op één goud en drie brons, behaald tijdens de WK van 2017 in Londen.
Een ander wapenfeit van importantie dat Kortbeek aanhaalde: negen keer kwalificeerde iemand zich voor de individuele eindstrijd. Van de vijf estafetteploegen plaatsten er vier zich voor de finale.
Hassan en Bol werden, weinig verrassend, de uithangborden van de ploeg. Eerstgenoemde loste Dafne Schippers af als meest gedecoreerde Nederlandse atlete op wereldkampioenschappen door haar totaal aantal medailles op zes te brengen.
Bol werd pas de vierde Nederlandse atleet die zich individueel wereldkampioen mag noemen. Ze maakte op de 400 meter horden optimaal gebruik van de afwezigheid van Sydney McLaughlin-Levrone.
Het is voor Bol te hopen dat de Amerikaanse wereldrecordhoudster voor Parijs eveneens de keuze laat vallen op de 400 vlak, zoals in Boedapest het geval had moeten zijn. Een blessure was er debet aan dat ze in Hongarije helemaal niet aan de start verscheen.
'Femke Bolt'
Op de 4x400 meter, de ronkende afsluiter van de WK, liep ze als slotloopster met een onwaarschijnlijke versnelling in de laatste vijftig meter van de derde naar de eerste plaats. Femke Bolt werd ze zondagavond al gekscherend gedoopt.
Ofschoon ze geen wereldtitel veroverde, ging het aan de boorden van de Donau veelvuldig over alleskunner Hassan. In Hongarije werd duidelijk dat het niet langer de vraag is of ze volgend jaar in olympisch Parijs het baanprogramma combineert met de marathon.
Het is slechts een kwestie van afwachten welk(e) nummer(s) de in Ethiopië geboren atlete volgend jaar loopt voor ze gaat beginnen aan de klassieke afstand over 42.195 meter, de afsluiter van het atletiektoernooi.
Gezien de programmering lijkt een start op de 1.500 meter, twee dagen voor de marathon, uitgesloten. De 5.000 of 10.000 meter is in dat opzicht een betere optie, al moet niet vreemd worden opgekeken als de eigenzinnige Hassan besluit zich op beide nummers in te schrijven.
Locomotief
In dat geval loopt ze in Parijs dezelfde afstanden als Emil Zátopek in 1952. De legendarische Tsjech, bijgenaamd 'De Locomotief', leverde 71 jaar geleden een nimmer geëvenaarde prestatie door op die drie afstanden te zegevieren.
Kortbeek vertelde dat de Atletiekunie Hassan wil adviseren bij het maken van haar keuze. Dat lijkt, gezien het stijfkoppige karakter van de atlete, bij voorbaat verspilde moeite. Hassan luistert al nauwelijks naar haar Amerikaanse trainer Tim Rowberry, laat staan dat ze haar oren laat hangen naar de adviezen die ze vanuit nationaal sportcentrum Papendal krijgt.
Zwaluw
Vooruitlopend op die beslissing sprak Kortbeek de hoop uit dat Hassan zich bij het smeden van haar wilde plannen niet al te zeer laat verblinden door de overwinning die ze in Londen boekte bij haar debuut op de marathon. Eerst maar eens afwachten wat begin oktober het resultaat wordt in de straten van Chicago, zei hij. "Want één zwaluw maakt nog geen zomer."
In de slagschaduw van Hassan en tweevoudig wereldkampioene Bol slaagde Anouk Vetter er met het brons op de zevenkamp in de derde WK-medaille uit haar loopbaan in de wacht te slepen.
Bij de mannen was er licht aan het einde van een tunnel die tien jaar donker was. Voor het eerst sinds Moskou 2013 stond er weer een man in een WK-finale. Met twee Nederlandse records en een tiende plaats op de 1.500 meter maakte de pas 18-jarige Niels Laros zijn reputatie van supertalent volledig waar.
Resteert de vraag of Nederland over 333 dagen, wanneer in Parijs het olympisch vuur wordt ontstoken, klaar is om de score van de uitgestelde Olympische Spelen van 2021 in Tokio te evenaren of misschien zelfs te verbeteren. In Japan had de atletiekploeg met twee keer goud, drie zilver en drie brons een groot aandeel in de 36 medailles waarmee Nederland huiswaarts keerde.
Polonaise
Kortbeek durfde het niet aan om nu al een voorspelling te doen, zoals hij eerder ook al zijn vingers niet durfde te branden aan een prognose voor de WK in Boedapest. De acht medailles van Tokio waren destijds ook niet voorzien, zei hij fijntjes.
Het olympische motto mag dan Citius, Altius, Fortius zijn, dat betekent volgens hem niet automatisch dat hij van zijn atleten mag eisen dat ze in Parijs stuk voor stuk sneller lopen, hoger reiken en sterker blijken te zijn dan drie jaar geleden. Kortbeek maakte op zijn eerste WK zelfs niet de minste aanstalten om alvast de polonaise in te zetten.
En daar had hij een reden voor. "Het is onrealistisch te stellen dat je het altijd beter moet doen dan op de vorige Olympische Spelen. Zeker niet in een mondiaal zo grote sport als atletiek."
