Please, wait in line: 30 uur in de 'Queue' voor glimp heilige Wimbledon-gras

• Franklin Stoker

  volgt Wimbledon in Londen

Het is tegen middernacht als twee twintigers met een bolderkar vol kampeerspullen hun weg zoeken op de donkere stoep bij Wimbledon Park. De derde dag van het grandslamtoernooi zit erop en het gros van de tennisliefhebbers is al naar huis. Maar deze twee jonge fans zijn er juist vroeg bij.

Op een enorm grasveld dicht bij het tennispark, waar al een stuk of zestig tenten staan opgesteld, sluiten ze aan bij de achterste tent. Wat ze komen doen? De nacht doorbrengen om de volgende ochtend zo vroeg mogelijk in de rij te kunnen gaan staan voor toegangskaarten voor het Centre Court van Wimbledon.

Want wie kaarten wil voor het bekendste tennisstadion ter wereld, moet soms wel 30 uur braaf wachten op zijn beurt. In de 'Queue', de rij, een tennisfenomeen op zich.

10.000 mensen

De volgende ochtend ziet het om 09.00 uur al zwart van de mensen op het veld van de rij. De fans wachten in verschillende vakken rustig af totdat ze mogen opschuiven. "Er zijn hier nu ongeveer 10.000 mensen", vertelt een van de vele stewards die de orde bewaken. En dat gaat zonder al te veel moeite, omdat alle aanwezige tennisfans de Queue omarmen.

Er hangt een festivalsfeer, maar dan wel binnen de kaders van het statige Wimbledon. Geen harde muziek, geen barbecues of overmatig alcoholgebruik. Wie zich daar niet aan houdt, wordt vriendelijk verzocht te vertrekken. Tot onenigheden komt het zelden.

Randy uit New York staat met zijn broer en tante voor de negende keer in de Queue en herinnert zich dat ene jaar dat hij spontaan aansloot bij een vrijgezellenfeest. "Het was in 2018. Ze waren met vier man en we hadden zo'n goede klik, dat we mochten aansluiten. We hebben toen een fantastische dag vol tennis gehad en nieuwe vrienden gemaakt."

De Queue is een wereld op zich. Mensen kaarten, liggen te slapen, lezen een boek of spelen een potje voetbal. Sommige fans nemen zelfs hun baby mee, dan passeert er zo een kinderwagen op een verhard stuk van het grasveld.

"De kleine werd om 04.00 uur wakker, dus daarna zijn we meteen hiernaartoe gegaan", vertelt Clifford, die in de buurt van Wimbledon woont en nu in de Queue een rondje met zijn dochter loopt.

Kleine kinderen

Steward Tom, die al twintig jaar in dienst is van Wimbledon, heeft het nog wel gekker gezien. "We hebben hier ooit een vrouw uit de Filipijnen gehad die als nanny aan het werk was. Ze stond met twee kleine kinderen in de Queue, terwijl papa en mama aan het werk waren."

"Het was de bedoeling dat de nanny met de kids de plek van 'papa en mama' in de Queue bezet hield, maar dat plan ging niet door. We hebben de ouders gebeld en vriendelijk verzocht of ze de nanny en hun kinderen wilden komen ophalen."

Volgens Tom halen sommige mensen van alles uit om de verplichting van de Queue te ontlopen. "Er zijn personen geweest die hier hun tent hebben neergezet en vervolgens in een hotel zijn gaan slapen, die hebben we eruit gegooid. Je moet hier altijd zijn. Je mag misschien een half uurtje weg om wat boodschappen te doen, maar meer ook niet."

Zo werkt het in de rij

Bij aankomst op het grote veld krijgen de tennisfans een queue card met een nummer dat een indicatie geeft van je positie in de wachtrij. Wachtenden worden in vakken ingedeeld in Wimbledon Park, aan de overkant van het tenniscomplex, en zo nu en dan vindt er doorstroming plaats.

Voor een Centre Court-kaartje kun je het beste anderhalve dag van tevoren in de rij gaan staan. Voor een ground pass is rond 05.00 uur 's ochtends in de rij staan voldoende.

Als alle toegangskaarten zijn verkocht, moeten de mensen die nog in de rij staan hopen op bezoekers die dezelfde dag vroeg vertrekken. Dan kunnen ze alsnog naar binnen. Met regelmaat kiezen fans ervoor om nog een extra nacht in de rij te blijven wachten om alsnog toegang te krijgen tot een specifieke baan.

De Queue is dit jaar langer dan ooit. Zo waren er afgelopen maandag meer dan 12.000 mensen die op de eerste dag een kaart voor Wimbledon wilden bemachtigen.

De drukte zorgde ook voor frustratie, aangezien de doorstroom traag verliep vanwege de opgeschroefde beveiliging, nadat bekend was geworden dat prostestacties van Just Stop Oil waren aangekondigd. Het lukte de actiegroep overigens alsnog om op Wimbledon hun boodschap kenbaar te maken.

Voor wachtenden in de Queue is het grotendeels een tennisfeest, maar dat geldt niet voor sommige omwonenden, die zich in de loop der jaren steeds meer zijn gaan storen aan de overlast door de groei van het toernooi en de rij.

'Het wordt veel te groot'

Viv, een buurtbewoonster van 77 jaar, ziet alle tenten en rijen mensen tijdens het uitlaten van haar hond met lede ogen aan. "Ik vind het tennis prachtig, maar de buurt wordt hier letterlijk voor twee weken overgenomen. Alle straten rond het park zijn afgesloten. Het wordt veel te groot allemaal."

Ze is een handtekeningactie gestart om het volgende project van de All England Club tegen te houden. De organisatie heeft namelijk plannen om in Wimbledon Park te gaan bijbouwen op het nabijgelegen golfcomplex. De leden van de golfclub zouden naar verluidt al zijn uitgekocht door de All England Club.

Volgens The Sun ligt er een project op tafel voor de ontwikkeling van een nieuw tennisstadion van 8.000 toeschouwers op een complex met 38 grasbanen.

"We gaan hier lang tegen strijden. Het is belachelijk wat hier allemaal gebeurt", zegt Viv strijdlustig, terwijl ze voorzichtig verder rijdt in haar scootmobiel.

De wachtenden in de Queue voelen zich niet bekeken door de argusogen van Viv en denken vooral na of ze vrijdag nog Novak Djokovic, Iga Swiatek en Carlos Alcaraz in actie zullen zien. Voor nu schuifelen ze nog geduldig verder.