Van Baarle krijgt goedkeuring Van der Poel: 'Mooie kampioen, niks tegenin te brengen'

Laat Dylan van Baarle niet wegrijden. Want zodra de 31-jarige Voorburger overschakelt op modus 'karren maar!' zie je hem niet snel meer terug. Zo soleerde de Jumbo-Visma-renner vandaag naar zijn eerste Nederlandse titel op de weg.

En dus mag Van Baarle een jaar lang in het rood-wit-blauw rijden. Vanaf komende zaterdag koerst hij in die trui tijdens de Tour de France door Frankrijk. "Dat is toch wel een droom, hè. Ik heb er geen woorden voor."

Met zijn racemotto 'karren maar!' - plankgas doorrijden, niet omkijken - soleerde Van Baarle in 2021 op fraaie wijze naar de winst in Dwars door Vlaanderen. Vorig jaar kwam hij solo over de finish in Parijs-Roubaix. En begin dit seizoen in Omloop Het Nieuwsblad.

Op gevoel

Op een snikhete zondag lukte het vandaag ook in Zuid-Limburg. Niet voor de eerste keer demarreerde hij op de juiste plek. "Op een of andere manier heb ik dat. Ik weet de goede momenten uit te zoeken", zegt Van Baarle. "Een beetje op gevoel eigenlijk."

De moeder van Van Baarle kondigde het vanochtend al aan: "Let op Dylan, want hij vertelde mij dat hij goed is. Die gaat winnen." Dat Van Baarle 's avonds daadwerkelijk het rood-wit-blauw aantrok, was een grote goedmaker voor een "mislukt voorjaar", zoals hij het zelf noemt.

Drama

Hij won eind februari bij zijn Jumbo-debuut de Omloop, maar daarna braken donkere maanden aan. Door een val in de E3 Saxo Classic miste hij Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen. Parijs-Roubaix werd een drama toen hij een schouderblad brak bij een val en daardoor ook de Amstel Gold Race miste.

"Ik heb veel pech gehad en ben ziek geweest, dan is dit extra lekker natuurlijk. De Dauphiné ging al heel goed en daarna heb ik een heel goed trainingskamp gehad in Tignes. Tja, ik kan niet meer dan tevreden zijn." De vorm is helemaal terug, een week voordat de Tour begint.

"Ik had de afgelopen dagen een rustig gevoel in mijn lichaam. Dat had ik vorig jaar voor Roubaix ook. Dus ik wist wel dat de vorm eraan zat te komen", zegt Van Baarle stralend na de finish in Sittard. "Maar zonder hulp van de jongens was het niet mogelijk geweest."

Die hulp was inderdaad hard nodig tijdens de 220 kilometer koers door de groene Zuid-Limburgse heuvels. Want Mathieu van der Poel, het hele voorjaar al en ook vorige week indrukwekkend in de Ronde van België, was bij het NK opnieuw beresterk.

Jumbo versus Van der Poel

Met slim ploegenspel - ze waren de enige ploeg met tien sterke renners aan de start van het NK - moest Jumbo de overige 'eenlingen' in de koers, zoals Van der Poel, slopen. Dat lukte pas op tien kilometer van de finish. Toen Van Baarle de beslissende demarrage plaatste.

Van der Poel zag Van Baarle gaan, keek een keer naar rechts en liet zich terugzakken in de kopgroep, waar de overige vluchters versteend voor zich uit keken. Van der Poel was daarvoor al vier keer gedemarreerd om zelf heel Jumbo erop te leggen en vond het nu wel even best.

"Het was gokken", legde Van der Poel uit. "Ik bedoel, er zaten nog een paar jongens die niet van Jumbo waren. En ik ga niet voor iedereen alles terughalen, dus dat hebben ze nu ook geleerd."

"Ik heb gestreden voor wat ik waard ben, maar op een gegeven moment houdt het op. Ik heb de laatste 100 kilometer gesprongen op alles wat bewoog en geprobeerd mij altijd in een winnende positie te houden. Maar op een gegeven moment moet je ook gokken als je wilt winnen. En dat heb ik gedaan."

Duidelijk is wel dat Van der Poel zich goed voelt, een week voor de Tour-start. In volle vaart in de achtervolging op de kopgroep, met Van Baarle en Marijn van den Berg op zijn bagagedrager, tikte de tweevoudig nationaal kampioen met zijn voorwiel achteloos een bidonnetje van het parcours af.

'Frustrerende wedstrijd'

"Ik voelde me wel goed. Het begint beter en beter te gaan met die warmte. Daar ben ik blij mee." Geen slechte constatering met drie weken koersen in de Franse hitte in het vooruitzicht. "Daarom, dat is op zich positief, maar af en toe was het een frustrerende wedstrijd."

Zo bleek de laatste demarrage van van Baarle net even te veel voor Van der Poel. "Ik denk dat ik alles goed heb gedaan. Je kunt wel op alles blijven reageren, maar op een gegeven moment moet je ook gokken en aan de winst denken. Zoals ik al had voorspeld: dit was voor mij een van de lastigste wedstrijden van het seizoen."

Of Van Baarle verrast was dat Van der Poel niet reageerde? Valt mee. "Die was al zo vaak gegaan, die wachtte denk ik op het klimmetje dat nog kwam en ik weet dat ik hem dan niet kan volgen als-ie volle bak aangaat. Ik weet wat ik wel kan en niet kan. Zeker als je tegen zo'n renner als Mathieu moet koersen, moet je het soms ook slim spelen." En dat deed Jumbo.

Sprinter Olav Kooij en stoomtrein Robert Gesink zaten mee in de vroege vlucht. "Het was niet de bedoeling om met Olav mee te zitten", zei Van Baarle. "Maar uiteindelijk werkte het perfect. Hij had met Robert een supergoede locomotief. Ik kon mij best wel rustig houden, wat de bedoeling was." Zo had Van Baarle nog genoeg energie over in de finale voor een beslissende 'karren maar'-aanval.

"Uiteindelijk zitten ze in een heel goede situatie op het einde en kun je alleen maar zeggen dat ze het heel goed hebben gedaan", zei Van der Poel over het koersen van Jumbo. "En daar heb ik niks tegenin te brengen. Ik denk dat Dylan een heel mooie kampioen is."