Servicekanon Raonic was al gestopt, maar spuwt weer aces: 'Nog één keer Wimbledon'
Nog één keer vlammen. Nog één keer proberen om alles eruit te persen. Milos Raonic (32) was eigenlijk al klaar met tennis, maar de liefde voor Wimbledon en Toronto bracht het vermaarde servicekanon uit Canada op andere gedachten.
De innige omhelzing tussen zijn vrouw Camille en zijn coach was maandagmiddag veelzeggend na de eerste partij van Raonic in Rosmalen. De Wimbledon-finalist van 2016 vierde na een afwezigheid van bijna twee jaar zijn comeback met een fraaie overwinning.
Raonic strooide op het snikhete center court als vanouds met aces (vijftien in totaal) en liet zien waarom hij ooit verbeten duels uitvocht met onder anderen Roger Federer en Rafael Nadal, die hij soms murw sloeg met zijn enorme uithalen. In Rosmalen moest de Serviër Miomir Kecmanovic eraan geloven.
Boem, boem, boem, boem
Raonic kreeg het in de tweede set zelfs voor elkaar door met vier aces op rij voor een lovegame te zorgen. Niet uniek, maar wel knap. "Voor iemand die twee jaar niet heeft gespeeld, ben ik heel blij met mijn niveau", zei de Canadees over zijn partij.
Maar waar was die lange, introverte speler, met die vreselijk harde opslag toch al die tijd gebleven? Menig tennisliefhebber vroeg het zich af.
Ook in Rosmalen lijkt men de voormalige nummer drie van de wereld uit het oog verloren. Waar Venus Williams voor een man of zestig op de tribunes een training afwerkt, staat Raonic twintig meter verder op de achterste trainingsbaan zijn smashes te oefenen.
Welgeteld negen mensen zien de Canadees achter een hek aan het werk, waarvan vier personen tot een filmploeg behoren die even de schaduw opzoekt.
Het is overigens geen toeval dat Raonic in Rosmalen is neergestreken. Zijn vrouw is Belgische, waardoor hij het wel leuk vond om in 'haar buurt' een grastoernooi, een favoriete ondergrond vanwege zijn harde service, te spelen.
Achillespeesblessure
En de relatieve rust op het toernooi bevalt hem. Raonic wil in alle stilte aan zijn comeback werken. Eind 2021 dacht de tennisser dat zijn loopbaan voorbij was. Hij zag te weinig progressie in het herstel van een achillespeesblessure.
"Op een gegeven moment was het zelfs de vraag of ik het dagelijkse leven nog wel weer normaal zou kunnen lopen. Er waren momenten dat ik tegen mijn team zei: ik ben er klaar mee. Het zit er niet meer in", vertelt hij.
Maar ergens diep van binnen wilde Raonic nog niet stoppen. Zijn laatste officiële partij was eind juli 2021 op een bescheiden ATP-toernooi in Atlanta in de Verenigde Staten. "Het zou een shitty manier zijn geweest als dat echt mijn laatste wedstrijd was geweest, dat wilde ik ook niet."
Wishful thinking
Raonic bleef beschikbaar voor dopingcontroles, om zo speelgerechtigd te zijn als het ooit van een rentree zou komen. "Het was een beetje wishful thinking dat ik ooit nog zou spelen, omdat ik toen nog helemaal niet fit was."
De boomlange tennisser kreeg in zijn herstelproces ook last van een kuitblessure, werd besmet met het coronavirus en tot overmaat van ramp brak hij bij een fitnesstraining zijn teen. "Dat was mentaal heel zwaar en dat heeft mij ook uitgeput", zegt de winnaar van acht ATP-titels.
Ik heb geen idee hoe mij over twee dagen of over twee weken voel. Het is nu een kwestie om alles van dag tot dag te bekijken.
Toch zag hij een aantal belangrijke drijfveren om niet op te geven: de liefde voor Wimbledon en Toronto, de plaats waar hij als klein kind is opgegroeid.
"Wimbledon heeft altijd een speciale plek in mijn hart. Daar heb ik vaak mijn beste tennis kunnen spelen", vertelt Raonic, die op het heilige gras in Londen naast zijn finaleplaats ook een keer de halve finales haalde (2014) en twee keer de kwartfinales (2017 en 2018).
"Ik doe er alles voor om op die toernooien nog te kunnen spelen. En misschien dan ook nog op de US Open, want daar heb ik mijn vrouw leren kennen."
Fit blijven
Voor Raonic is het nu een uitdaging om fit te blijven. Want tsja, hoelang houdt die door hem vervloekte achillespees het vol? "Ik heb geen idee hoe ik mij over twee dagen of over twee weken voel. Het is nu een kwestie om alles van dag tot dag te bekijken", vertelt hij.
De tennisser zegt er in ieder geval veel voor over te hebben om op een waardige manier afscheid te kunnen nemen. "Ook zou ik behoorlijk wat pijn hebben, ik wil hoe dan ook op Wimbledon en in Toronto nog een keer op de baan hebben gestaan."
Een afscheid in thuisstad Toronto zou sowieso veel voor hem betekenen.
"Ik heb met mijn ouders een land verlaten tijdens een oorlog (Joegoslavië begin jaren negentig, red.) en we hebben in Canada een nieuw bestaan opgebouwd", legt Raonic uit.
"Mijn ouders hebben vroeger veel voor mij opgeofferd. Het is zou prachtig zijn als ik daar, waar het voor mij als kleine jongen begon, nog een keer zou kunnen spelen terwijl zij op de tribune zitten."
Dromen van een titel
Maar deze week probeert Raonic eerst nog meer aces te slaan in Rosmalen. Op basis van zijn vertoonde spel in de eerste ronde mag hij best dromen van een titel. En Rosmalen is immers de plek bij uitstek voor een tennissprookje. Vraag dat maar aan Tim van Rijthoven.
