Aan boord bij skiffeuse Florijn, een zonnige dag slijpen aan haar EK-vorm

In de gouden zonnebril van roeister Karolien Florijn fonkelt het water van de Bosbaan. Golfjes klotsen tegen de boot als de wereld- en Europees kampioene instapt.

Ze gespt een klokje aan haar skiff en draait op routine snel de riemen nog even strak, voordat een zonnige trainingsmiddag op en neer door het Amsterdamse bos begint.

Een kilometer heen in wat kalmer tempo, met het kloppende ritme van de riemen als hartslag van haar skiff. En dan in volle vaart terug richting de kade, de riemen beukend in de houders, de bladen snijdend door het water. Een slokje uit de bidon, die mee aan boord is, en dan weer door.

EK roeien in Slovenië

Het zijn de laatste roeimeters voordat donderdag de EK roeien in Slovenië beginnen. Florijn verdedigt op het feeërieke meer van Bled, waar de roeiers langs een klein eiland met een kerkje varen, haar Europese titel. "Een van de mooiste banen ter wereld", zegt de 25-jarige roeister. "Heel veel zin in."

Belangrijkste doel dit seizoen is kwalificatie voor de Olympische Spelen van 2024 in Parijs. De olympische tickets liggen op de finishlijn tijdens de WK in september, waar Florijn ook haar titel verdedigt. Dat de skiffeuse zich plaatst, daar gaat men stiekem al wel van uit.

'Geen pannenkoek'

Best een groot verschil met vorig seizoen, toen ze nog zonder verwachtingen aan boord stapte. Hoe anders is dat vandaag de dag. Is ze al favoriet voor de olympisch titel? Florijn droomt van goud, zegt ze eerlijk, maar ze blijft rustig. En realistisch.

"Met resultaten in het verleden win je nu niks. Ik heb wel bepaalde prestaties gehaald, ik ben geen pannenkoek, ik ga niet helemaal achteraan varen, dat weet ik ook wel. Maar of ik ga winnen, dat moet maar blijken dit seizoen. Je weet pas wat je waard bent als je daar weer in de wedstrijd ligt."

Houvast vindt Florijn in haar voortdurende verlangen naar verbetering, in de pittige sessies in het Amsterdamse Bos en anders de wat rustigere kilometers op de Amstel.

"Wat mij geholpen heeft, is heel stoïcijns doen waar je zelf invloed op hebt. Al je energie richten op dat proces van beter worden." Ze kreeg het van huis uit mee, van vader en olympisch kampioen Ronald Florijn.

Die constante drang naar verbetering werd eind vorig jaar plots bedwongen. Met een roeierspols, handen schudden deed al pijn, tuurde Florijn vanaf de kade over het water. Vond ze zichzelf ineens alleen terug op de wattbike in de fitnesszaal van het topsportcentrum van de KNRB naast de Bosbaan.

Ze had weleens leukere dagen in haar roeibestaan meegemaakt.

Zelf de regie

Solo varen is Florijn inmiddels, nadat ze eerder al in Tokio olympisch zilver had gewonnen met de vier-zonder, wel gewend. "Het is heel fijn dat je zelf de regie hebt. Je kunt optimaal doen wat voor jou het beste is." En eenzaam op het water is het eigenlijk zelden. Ook deze trainingsdag niet.

De mannenacht vaart op en neer, net als wat vier-zonders en enkele dubbel-twee's. De kade ligt bezaaid met losse slippers en sneakers van roeiers die vlug de boot in zijn gesprongen. Vrijwel de hele Hollandse vloot slijpt in de spits van de Bosbaan nog wat aan de EK-vorm. Daartussen maakt Florijn geconcentreerd haar meters.

Na het zilver bij de Olympische Spelen liet Stef Broenink het roeien even voor wat het was en werd Melwin Twellaar succesvol in de skiff. Bij de EK zijn ze nu weer een duo in de dubbeltwee.

Of het anders roeien is als wereldkampioen? Nee hoor, zegt Florijn. "Je moet net zo hard trainen en net zo veel uren erin stoppen als daarvoor. Mensen waarderen wel wat je gedaan hebt. Dat is heel leuk. Maar het is niet dat mensen voor mij buigen omdat ik wereldkampioen ben."

Een wereldkampioen skiff klautert gewoon eigenhandig de kade weer op, schiet snel in haar slippers en draagt haar boot zelf de loods weer in.