Den Bosch zegeviert weer en wordt voor de achttiende maal Europees kampioen

Een beslissing van de videoscheidsrechter die de nodige vraagtekens opriep, bleek maandagmiddag goud waard voor de hockeysters van Den Bosch. Zonder geluk vaart zelfs de meest succesvolle ploeg van Europa niet wel, zo bleek in de finale van de Euro Hockey League.

Dankzij een treffer van Frédérique Matla die door de vrouwen van tegenstander Club de Campo ernstig betwist werd, liet Den Bosch zich na een 1-0 zege opnieuw kronen tot kampioen van Europa.

Het discutabele doelpunt van de Bossche vrouwen ten spijt kwam de overwinning allesbehalve als een verrassing. De statistieken spraken immers boekdelen. Het was voor de 23e keer in de afgelopen 24 jaar dat Black and Yellow in de finale van de Europa Cup I en later de EHL stond. Daarin stapte de ploeg niet minder dan achttien maal als winnaar van het kunstgrasveld.

Het curriculum vitae van de Spaanse opponent stak daar schril tegen af. Op de erelijst van de Madrileense vrouwen prijken slechts één zilveren (2021) en twee bronzen medailles op Europees niveau, vergaard in 2015 en 2018.

Nederland geldt al jaren als veelvraat op het Europese podium. Amsterdam kan vijftien kampioenschappen overleggen, HGC zeven. Kampong (twee maal succesvol), SCHC en Laren (beide één titel) gelden daarmee vergeleken als bescheiden teams. De laatste maal dat er geen Nederlandse ploeg in de eindstrijd stond, was in 1998.

Het voor de gelegenheid in het wit gestoken Den Bosch ging in het eerste kwart voortvarend van start. De ploeg van coach Marieke Dijkstra had het vizier niet op scherp staan, een onvolkomenheid die de ploeg ook eerder in het toernooi al parten speelde.

De ploeg kreeg drie strafcorners toegewezen, maar slaagde er even zovele malen niet in de Spaanse goalie te verschalken. Aan de andere kant slaagden ook de vrouwen van Club de Campo er niet in vanaf de kop van de cirkel raak te schieten. Ook het tweede kwart levende geen treffers op, waarmee halverwege 0-0 op het scorebord stond.

Loon naar werken

Na de rust veranderde het spelbeeld aanvankelijk nauwelijks. Den Bosch was de bovenliggende partij, viel aan dat het een lieve lust was, maar verzuimde eens te meer doeltreffend te zijn. Pas in het vierde kwart kreeg de ploeg loon naar werken.

Daar was overigens wel de helpende hand van de videoscheidsrechter voor nodig. Aan het bevrijdende doelpunt van Matla, die zondag in de halve eindstrijd tegen Düsseldorfer HC ook al met twee treffers de volledige score van Den Bosch voor haar rekening nam, zou een voorzet vooraf zijn gegaan die van buiten de achterlijn kwam.

Essentie

Club de Campo vroeg een zogeheten 'referral' aan, maar dat protest werd door de videoscheidsrechter na nadere bestudering van de beelden niet gehonoreerd. Het werd zodoende een van de meest moeizame zeges die de Bossche ploeg in de Europese eindstrijd boekten. Bondscoach Paul van Ass, aandachtig toeschouwer in het Wagener Stadion, vatte na afloop de essentie van de Europese eindstrijd korte en bondig samen. "Winnen is winnen."

Matchwinner Matla kon zich daar maar gedeeltelijk in vinden. Adel verplicht immers voor een club van het kaliber Den Bosch, zo zei ze.

Geen makkie

"Het was zeker geen makkie", klonk het met veel gevoel voor understatement. Om daar lachend aan toe te voegen: "Ik denk dat het publiek de grote winnaar was."

"We kregen veel ruimte, maar hebben daar te weinig mee gedaan", stak Matla de hand in eigen boezem. "Wanneer je grote kansen krijgt, is het een kwestie van afmaken. Daar hebben we het laten liggen."

Vertrouwen

"Aan de andere kant vertrouwen we erop dat we zestig minuten lang kunnen leveren. We hebben het idee dat die treffer er uiteindelijk heus wel komt. Daarin hebben we onszelf niet teleurgesteld. Aan het einde van de rit staan we toch weer met die gouden medaille om ons nek. En daar gaat het om."