Sanne Wevers zoekt oncomfortabale wedstrijdspanning op - en maakt gelijk indruk
Strak kijkt Sanne Wevers voor zich uit terwijl ze meters náást de balk haar oefening nog eens simuleert. Op vaste grond oefent ze haar pirouettes, wetende dat ze over enkele momenten haar kunnen moet tonen op het toestel waarop ze in 2016 olympisch goud veroverde.
Het Topsportcentrum in Rotterdam vormt het decor van de wedstrijdcomeback van Wevers, negentien maanden na haar laatste grote competitie. Tijdens de Spelen van Tokio strandde ze in de kwalificaties. Er volgde een sabbatical, waarin de balkspecialiste voor zichzelf de balans opmaakte: ze was nog niet klaar met turnen.
In oktober hervatte ze de training, bij het commerciële turnteam dat ze met haar vader en coach Vincent Wevers startte in Varsseveld. "Toen dacht ik eigenlijk dat ik driekwart jaar nodig had om weer op niveau te komen. In mijn hoofd kwamen de EK en deze kwalificatiewedstrijd nog te vroeg. Maar ik zit in de trainingen inmiddels weer op een goed niveau. Dan heeft het geen zin om zo'n comeback langer uit te stellen. Het wordt tijd om weer onder spanning te testen."
Het was fijn om de spanning weer aan te gaan en oncomfortabel te zijn. Daar moet ik weer aan gaan wennen.
Dus weet Sanne Wevers de blikken op zich gericht, als ze de plank goedlegt voor de opsprong en wacht op een 'go' van de jury. Hoewel de kwalificatiewedstrijd niet toegankelijk is voor publiek, weet Wevers zich gesteund door familie op de tribune. Ze groet de juryleden en begint haar oefening.
Opluchting na 'fantastische oefening'
Wevers oogt solide terwijl ze haar elementen uitvoert. Naast de balk kijkt Vincent Wevers tevreden toe. "Keurig", laat hij zich ontvallen als zijn dochter haar specialiteit, de pirouettes, toont. Ook jurylid Jitske Vasbinder ziet dat het goed is. "Ze maakt een hele frisse en fitte indruk. Knap hoe ze na zo'n lange afwezigheid weer op de balk staat. Het was een fantastische oefening. De moeilijkste van dit veld." Wevers wordt beloond met een hoge score: 14.133.
Na haar afsprong klapt Sanne Wevers in haar handen. De opluchting is voelbaar. "Het was fijn om de spanning weer aan te gaan en oncomfortabel te zijn. Daar moet ik weer aan gaan wennen. Het is echt even 'aangaan' in een wedstrijd, zodat je op dát moment kan leveren."
Het is ook de enige kanttekening die jurylid Vasbinder kan maken. "De verbetering zit 'm vooral nog in het ritme, het verbinden van de elementen. Ze heeft natuurlijk heel veel ervaring. Maar ik denk dat ze het toch wel spannend vond. Dat kan je een klein beetje zien. Maar het is een oefening waar veel groeipotentie in zit."
Wevers hoopt zich weliswaar te plaatsen voor de EK, dat in april in Antalya wordt gehouden. Maar haar voornaamste doelen zijn de WK, dit najaar, en de Olympische Spelen volgend jaar in Parijs. Voor haar is het zaak zich weer in het team te turnen. Eenvoudig is dat niet, een team wordt gedragen door meerkampers. Dus moet Wevers als toestelspecialiste laten zien dat ze meerwaarde heeft.
"Ik ben ook brug erbij aan het pakken. Dat gaat ook best wel goed, maar heeft een iets langere aanloop nodig. Brug is toch een wat fysieker toestel dan balk. Op brug heb ik al best een aardig niveautje. Maar dat is nog wat anders dan wedstrijdfit zijn. Dat heeft dus nog wat tijd nodig."
Na haar balkoefening pakt Wevers haar schrift erbij, zoals ze dat ook deed na de gouden oefening van Rio. Even de elementen noteren, om te kunnen verifiëren of de jury haar juist beoordeelt. Het oogt als vanouds. "Ik weet niet of ik per se op zoek ben naar 'vanouds'. We gaan weer vooruit, kijken wat we kunnen gaan bouwen. De stip staat weer aan de horizon en daar werken we naartoe."
