Met borreltje bij de hand geniet Rep van Klassieker: 'Enige wedstrijd die ik nog kijk'

• Luuk Blijboom

  redacteur NOS Sport

Hij is niet zo'n zure, zeurende zeventiger die te pas en te onpas beweert dat vroeger alles beter was, verzekert hij. Toch moet hij voor het Nederlandse voetbal een uitzondering maken, klinkt het verontschuldigend.

"Want die eredivisie, da's echt niet veel, hè?", vraagt John Rep zonder ook maar een tel het antwoord af te wachten. "Iedere zondag drie wedstrijden moeten kijken, je zou me niet erger kunnen straffen."

De Klassieker, ja, die kan hem wel nog wel bekoren. Gezellig met vrienden de kroeg induiken. Borreltje binnen handbereik, als remedie tegen de chronische pijn van een hardnekkige liesbreuk. Lekker wedstrijdje kijken, zonder chagrijn. Wie wint, Feyenoord of Ajax, het zal hem een zorg zijn. "Eerlijk waar."

'Ik verveel me dood'

Geef hem maar de Premier League of La Liga in Spanje. "De eredivisie? Ik kijk haast geen wedstrijden meer, want ik verveel me echt dood..." De vraag wat het laatste eredivisieduel was dat hem wél kon bekoren, beantwoordt Rep met een veelzeggende stilte. Na een minuutje bedenktijd: "Ik zweer het, ik zou het echt niet meer weten..."

Kwikzilverachtige aanvallers zoals hij in zijn beste jaren, Rep kan ze zelfs met een zoeklicht niet vinden. Er is geen speler met wie hij zich kan identificeren. Natuurlijk had hij het geluk de Ajax-aanval te vormen met grootheden als Johan Cruijff en Piet Keizer. "Maar dat ik het zover geschopt heb, was toch echt mijn eigen verdienste."

Sjonnie

Dat hij in de jaren 70 en 80 in Nederland, Spanje en Frankrijk furore maakte onder de naam Johnny Rep was nooit de bedoeling. Op 25 november 1951 kwam hij in Zaandam ter wereld als Nicolaas Rep. Roepnaam Sjonnie, zo vermeldde het geboortekaartje.

"Met sj aan het begin en ie aan het einde, dus. Toen ik een jaar of dertien was, heb ik dat eigenhandig veranderd in Johnny. Vond ik stoerder staan. Later heb ik daar echt spijt van gehad. Anders was ik de enige profvoetballer ter wereld ooit geweest met de naam Sjonnie."

Dat uitgerekend Ajax de club was waar hij in zijn beginjaren furore maakte, was opmerkelijk. Zoals zoveel mensen in de Zaanstreek was ook Rep in zijn jeugd idolaat van Feyenoord.

"De Kuip was alleen wel erg ver weg voor een jochie uit Zaandam. Uiteindelijk werd het dus Ajax. Ach, dat vond ik ook niet zo heel erg."

Toch heeft hij Ajax nooit écht als zijn club beschouwd. Hij speelde 123 wedstijden voor de Amsterdammers, waarin hij vijftig doelpunten scoorde. "Ik hoorde er, voor mijn gevoel, desondanks nooit echt bij. Terwijl ik daar altijd de sterren van de hemel heb gespeeld."

Veiling

Rep debuteerde in het eerste elftal op 29 augustus 1971 en won in de vier jaren die daarop volgden twee Europa Cup 1-finales, de Wereldbeker en twee Europese Supercups. In '72 en '73 werd hij ook landskampioen.

Toch staat hij zich allerminst voor op zijn imposante loopbaan, die ook nog eens de (verloren) WK-finales 1974 en 1978 behelst. Met zeven doelpunten is hij nog altijd de WK-topscorer van Nederland.

Het is Rep ten voeten uit dat hij op de eerste dag van het WK in Qatar alle memorabilia die hij in zijn loopbaan verzamelde op een online-veiling te koop aanbood. De medaille die hij in 1973 ontving na afloop van de finale van de Europa Cup 1 tegen Juventus (een duel dat Ajax dankzij een treffer van Rep met 1-0 won) was met 9.970 euro het duurste stuk.

Voor de plak die hij na de verloren WK-finale van 1974 omgehangen kreeg, werd 8.500 euro neergeteld. Een gesigneerde poster uit het meisjesblad Tina leverde 40 euro op.

Niet dat hij op zwart zaad zit, haast hij zich te zeggen. "Die spullen lagen allemaal toch maar in een la stof te vangen. Nu heb ik er voetballiefhebbers een plezier mee kunnen doen."

Mooiste Klassieker

Als voorhoedespeler van het gouden Ajax en, negen jaar na zijn vertrek uit Amsterdam, als deeltijdaanvaller in dienst van Feyenoord speelde hij in totaal acht Klassiekers. Vijf keer droeg hij het shirt van Ajax. De score: twee winst, twee verlies, één gelijkspel. Driemaal vertegenwoordigde hij Feyenoord, goed voor één overwinning en twee nederlagen.

Zijn mooiste Klassieker? Dat behoeft geen seconde bedenktijd. Dat was de eerste de beste Ajax-Feyenoord waarin hij als 21-jarige op de positie van Sjaak Swart zijn opwachting maakte. Het was de editie van zaterdag 3 maart 1973, die de Amsterdammers met 2-1 wonnen.

"Ik maakte allebei de doelpunten." Lachend: "Mooier is het nooit meer geworden."

Het duurde tot zijn 32ste voor Reps jongensdroom in vervulling ging en hij eindelijk zijn opwachting maakte in De Kuip. Rotterdam-Zuid was de gekoesterde eindhalte na een reis van dertien jaar die hem via Ajax, Valencia, Bastia, Saint-Étienne en PEC Zwolle bij zijn oude jeugdliefde bracht. Een onverdeeld genoegen werd de overgang naar Feyenoord echter allerminst.

Brutaal

Rep kwam in 1984 terecht in een elftal met spelers als Sjaak Troost, Bennie Wijnstekers en Mario Been, stuk voor stuk kinderen van Zuid. "Ik weet nog steeds niet waarom ik daar mijn draai nooit heb kunnen vinden. In die ploeg zaten een paar gasten die best wel brutaal waren. Nou ben ik niet bepaald op mijn mondje gevallen, maar die mentaliteit stond me niet aan."

Het bleef bij 5 schamele doelpunten in 43 wedstrijden. Lieveling van het Rotterdamse publiek werd hij er niet mee.

Tegenvaller

"Die supporters vonden dat ik toch een Ajacied was. Ik voelde me bij Feyenoord gewoon niet op mijn plek, terwijl ik in die tijd nog een hartstikke goede speler was. Voor mij was dat een klein beetje een tegenvaller. Ach, zo gaat dat soms in het leven."

Hij sloot zijn loopbaan uiteindelijk af bij Haarlem, waarvoor hij vijf wedstrijden speelde. Daarna werd hij trainer bij amateurclubs als Zwarte Schapen, Omniworld, Texel '94 en Pancratius. Hij haalt er, op z'n Reps, de schouders over op.

Dat hij na zijn loopbaan nooit iets in het betaalde voetbal heeft betekend, verbaast hem. Hij is bijvoorbeeld nooit door Ajax benaderd om als scout aan de slag te gaan. En dat vindt hij nog altijd even spijtig als onbegrijpelijk.

Rokkenjager

Hij had er de kwaliteiten voor, zegt hij. Misschien had hij zich na zijn loopbaan meer moeten manifesteren, klinkt het nu. "Maar dat zit nu eenmaal niet echt in me."

Wie weet was zijn reputatie hem wel vooruitgesneld, wie zal het zeggen. Hij gold als even begenadigd rokkenjager als aanvaller. Rep hield van het leven en de vrouwen hielden van Rep.

Hij had het geluk aan zijn kont hangen. Alles kwam hem aanwaaien, heette het. Niet voor niets luisterde hij naar de bijnaam Goudhaantje.

Kroegtijger

Rep laat het maar zo. "Ik had in die tijd alles een beetje mee, met mijn uiterlijk en zo. Laat ik het zo zeggen: ik was geen Oekie Hoekema. Ja, ik was een kroegtijger en een vrouwenverslinder. Maar als voetballer heb ik altijd geleefd als een prof."

Werken als scout voor Ajax, ja, dat had hem overigens best leuk geleken. "Ik wil niet veel zeggen, maar ik had het in deze tijd beter gedaan dan de mensen die daar nu zitten. Ik weet niet waar ze mee bezig mee zijn. Ze hebben honderd miljoen euro uitgegeven aan spelers. Allemaal geld dat over de balk is gesmeten. Een drama is het."

Niet dat hij ontevreden is of omkijkt in wrok, begrijp hem goed. Hij heeft in totaal 470 wedstrijden op de teller staan, een mooi leven achter de rug en hoopt nog minstens een jaar of tien mee te gaan. Niemand die hem zal horen klagen.

"Ik heb alles uit mijn loopbaan gehaald." Veelbetekenende lach. "Al had er misschien wel meer ingezeten."