Hoogerland zag hoe Westra zichzelf kon wegcijferen: 'Hij was eigenlijk té goed'

Voormalig wielrenner Johnny Hoogerland stuurde zijn oud-teamgenoot Lieuwe Westra rond de kerst een appje, om hem fijne dagen te wensen en misschien een afspraak te organiseren. Hij kreeg nooit antwoord.

Dat Westra, afgelopen weekend op 40-jarige leeftijd overleden, in zijn laatste levensfase het contact met zijn omgeving verloor, doet Hoogerland pijn. Anderzijds blijven vooral de mooie herinneringen aan hun jarenlange samenwerking hangen. "Lieuwe was eigenlijk té goed en stond altijd voor iedereen klaar", vertelt hij in het radioprogramma Langs de Lijn.

Verbijsterde Fransen

Hoogerland en Westra leren elkaar echt kennen in 2009, als ze als jonge twintigers tekenen bij Vacansoleil. Samen zetten ze hun eerste grote stappen in het profwielrennen.

"We reden samen onze eerste Tour de France. Samen de eerste keer de Ronde van Vlaanderen en samen onze eerste Parijs-Roubaix. We hebben heel veel mooie dingen meegemaakt."

Twee van die mooie dingen springen er voor Hoogerland uit. Op de Nederlandse Kampioenschappen helpt Westra hem met een ellenlange demarrage aan de winst. En er was natuurlijk die zesde etappe van de Tour de France van 2011, toen Westra zich volledig voor hem opofferde en hem aan de bolletjestrui hielp.

Hieronder zie je hoe die etappe in de Tour verliep. Zowel Hoogerland als Westra komen er ook nog even over aan het woord:

"We waren met twee Franse renners over. Ik had één punt uit een vorige dag en er waren drie punten te verdienen. Het eerste punt pakte ik, maar voor het tweede punt werd ik dik geklopt door Anthony Roux."

Hoogerland ziet het al helemaal misgaan, maar Westra is zijn redder in nood. "Voor het beslissende punt zei Lieuwe: ik demarreer wel. Die Fransen werden helemaal gek. Lieuwe pakte dat punt en ik won de bergtrui."

Extreem wegcijferen

Na de rit lachen de twee ploeggenoten zich rot om de manier waarop Westra de buit voor Hoogerland had binnengesleept. Het typeert de samenwerking van het tweetal. "Hij heeft zelf hele mooie overwinningen behaald, maar hij kon zichzelf extreem wegcijferen. Dat maakte hem oprecht blij."

In de finale van de Lus van Roden blijkt dat eens te meer. Hoogerland en Westra rijden samen richting finish. "Ik wilde 'm natuurlijk toch wel winnen. Maar hoe ga ik dat doen, dacht ik. Want Lieuwe rijd je er niet zomaar af. Toen zei hij tien ronden voor het einde: jij mag winnen, ik wil graag de leidersprijs hebben. Hij was ook gewoon heel gul."

En nu, negen jaar na hun afscheid bij Vacansoleil, is zijn ploeggenoot van weleer er niet meer. Westra worstelde met depressies, die hem in de laatste jaren steeds hoger boven het hoofd groeiden.

"Heel veel mensen wilden hem helpen, maar hij was niet meer te helpen", zegt Hoogerland. "Het is heel verdrietig dat zo'n topsporter zo moederziel alleen eindigt."