Van der Poel stopt zegereeks Van Aert in diens thuiscross, maar viert het ingetogen

Natuurlijk, het was wel weer eens tijd voor een overwinning. En waar kun je dat beter doen dan in de thuiscross van je eeuwige rivaal? Toch vierde Mathieu van der Poel zijn zege in de veldrit van Herentals, meetellend voor de X2O Badkamers Trofee, ingetogen. Hoofd omlaag, een handje voorzichtig in de lucht.

De reden? "Ik had hem liever geklopt zonder die lekke band", zei Van der Poel na de finish, de modderspetters nog op het gezicht. "Mijn plan was om als eerste dat laatste technische bosje in te duiken. Ik denk dat Wout toen al lek had. Dan is het wel jammer, ook voor hem, dat hij niet eerlijk zijn kans kan verdedigen."

Het tekent de eeuwige rivaliteit tussen Van der Poel en Van Aert. Beiden willen winnen en doen dat ook buitensporig vaak. Maar een overwinning krijgt pas glans als de concurrent op waarde geklopt wordt.

Dit seizoen buigt de balans door naar de kampioen van België. Van de zes veldritten waarin beiden aan de start verschenen, won Van Aert er vier. Maar dat ging nooit zonder slag of stoot, want Van der Poel en ook Tom Pidcock maakten er zonder uitzondering een heroïsch gevecht van.

Vrijwel altijd won de sterkste, met uitzondering van de cross in Heusden-Zolder toen Van der Poel uit zijn klikpedaal schoot toen hij de eindsprint wilde inzetten.

'Misschien saai dat we zo aan elkaar gewaagd zijn'

Pidcock, die op nieuwjaarsdag de zege in Baal uit handen gaf door op spectaculaire wijze de omheining in te duiken, ontbrak in Herentals. En dus werd het eenzijdige strijd, besefte Van Aert (geboren en getogen in Herentals) ook na afloop.

"Misschien is het zelfs saai dat we zo aan elkaar gewaagd zijn", lachte Van Aert. "We rijden gewoon met twee rond. Vandaag heb ik wel iets meer geprobeerd dan de voorbije week om Mathieu te lossen. De voorbije wedstrijden zat het er niet in om mee de koers te maken - hij zette me toen zo onder druk dat ik me moest beperken tot volgen. Nu voelde ik mij misschien de betere, maar iemand met de klasse van Mathieu eraf rijden is niet makkelijk."

Van der Poel koos dit keer bewust het wiel van Van Aert om zo krachten te sparen voor de finale. In de laatste ronde plaatste Van der Poel ook zijn aanval, waarop Van Aert zijn concurrent hoofdschuddend moest laten gaan vanwege de lekke band.

"Op het moment zelf vloek je uiteraard", verklaarde Van Aert na afloop. "Gelukkig had ik twee minuten tijd om te bezinnen toen ik hier aankwam."

Van Aert eindigde uiteindelijk op 20 seconden van Van der Poel als tweede. Niet veel later was Eli Iserbyt in de sprint net iets sneller dan Lars van der Haar. Voor Van der Poel is het zijn vierde veldritzege dit jaar na de wereldbekermanches in Hulst, Antwerpen en Gavere.

Pieterse slaat weer toe

Bij de vrouwen was Puck Pieterse weer eens oppermachtig. Bij afwezigheid van Fem van Empel, die haar terugkeer in na een blessure meteen had gevierd met de overwinning in Baal, en Shirin van Anrooij stond er geen maat op de 20-jarige Amersfoortse.

Vanuit de start nam Pieterse de leiding, keek nooit meer om en boekte haar zevende zege al dit seizoen. Omkijken hoefde ook niet, want op grote afstand eindigde Lucinda Brand uiteindelijk als tweede en Annemarie Worst als derde.

Denise Betsema kampte net als Van Aert met een lekke band op een ongunstig moment en verloor bijna vier minuten op Brand, die daardoor onverwacht de nieuwe leidster is in het (op tijdsverschillen gebaseerde) klassement.

"Wie had dat gedacht?", zei Brand na afloop. "Het komt als een verrassing, maar het is wel een leuke bonus."