Coach Argentinië ziet tranen bij Aimar en waarschuwt: 'Het is maar een spelletje'

Terwijl de orkaan van geluid langzaam overgaat in euforisch gezang, neemt de camera de bank van Argentinië in beeld. We zien bondscoach Lionel Scaloni druk gesticuleren. Hij probeert iets duidelijk te maken aan zijn assistenten.

Maar Pablo Aimar luistert niet. Hij slaat zijn handen voor zijn ogen, ademt zwaar en vecht tegen zijn tranen.

Toen Lionel Messi nog een klein, balverliefd mannetje was in Rosario, wilde hij maar een speler zijn: Pablo Aimar. Bij de uitreiking van de Gouden Bal in 2015, de vijfde van zijn totaal van zeven, vertelde Lionel Messi erover. "Toen Aimar bij River Plate zat, hield ik heel erg van zijn manier van spelen. En later bleek dat hij ook een geweldig mens is."

De liefde is wederzijds. Want toen Messi zijn ploeg tegen Mexico met een geplaatste schuiver over het dode punt hielp, barstte Aimar in tranen uit. Tranen die doen denken aan de tranen van 2002.

Lange haren, frisse wind

Nadat de Argentijnse missie in 1998 door een kunstwerk van Dennis Bergkamp in de kwartfinales tot stilstand werd gebracht, was alle hoop gevestigd op het WK van 2002 in Zuid-Korea en Japan.

Na de strenge en defensieve bondscoach Daniel Passarella was er een frisse wind gaan waaien in de Argentijnse selectie. Een snelle blik op de spelers was voldoende. Onder Passarella werden spelers verplicht naar de kapper gestuurd (reden voor Real Madrid-middenvelder Fernando Redondo om niet mee te gaan naar het WK). In 2002 wapperden de lange haren weer vrij in de wind bij de Argentijnen.

Op papier gold de Argentijnse selectie als een van de beste ooit. Er was plek voor doelpuntenmachines als Gabriel Batistuta, Hernan Crespo, regisseurs als Juan Sebastian Veron en Juan Roman Riquelme, lepe dribbelaars als Claudio López en Ariel Ortega. En dat fundament gestut door spijkerharde spelers als Diego Simeone, Walter Samuel, Mauricio Pochettino en Roberto Ayala.

Wonderkind

Onder de nieuwe bondscoach Marcelo Bielsa werd het accent verlegd naar de aanval. En zoals het Bielsa betaamt, zonder enig voorbehoud. De jongste speler in zijn selectie was Aimar, een kwikzilverachtige middenvelder van 22 jaar. Dit WK moest zijn doorbraak worden.

Dat werd het niet. Na een benauwde zege op Nigeria (1-0, Batistuta) en een nipte nederlaag tegen Engeland (0-1, Beckham uit een strafschop) stonden de Argentijnen opeens met de rug tegen de muur.

Er moest gewonnen worden van Zweden. Niemand die daaraan twijfelde, want de Zweden hadden Arsenal-speler Freddy Ljungberg als grootste naam. In de spits speelden oud-Feyenoorder Henrik Larsson (toen Celtic) en Marcus Allbäck (Heerenveen). De nog piepjonge Zlatan Ibrahimovic, die net zijn eerste jaar bij Ajax achter de rug had, moest genoegen nemen met de bank.

Niemand hield rekening met de traptechniek van Anders Svensson, een waterdrager bij Southampton normaal gesproken. Tot Svensson na een uur een vrije trap schitterend in het doel krulde.

Al snel sloeg de paniek toe bij de Argentijnen. Zelfs Aimar begon overtredingen te maken. Ook langs de lijn kookte het pannetje over en oudgediende Claudio Cannigia (die twaalf jaar eerder opeens doorbrak op het WK in Italië) werd zelfs van de bank naar de tribune gestuurd.

In de hectische slotfase, waarin Argentinië toch nog op 1-1 kwam via Crespo, werd alles geprobeerd. Maar de uitschakeling kon niet meer voorkomen worden.

De beelden van huilende Argentijnen waren tekenend: de ontroostbare Crespo, de radeloze Batistuta. Aimar lijkt wel in shock als hij van het veld loopt.

En dan moet de zwaarste uitbarsting nog komen. Eenmaal in de kleedkamer wil trainer Bielsa het woord nemen, maar hij krijgt geen woord over zijn lippen. In plaats van zijn gebruikelijke analyse volgt een huilbui, waar geen eind aan lijkt te komen.

Scaloni: 'Voetbal is maar een spel'

De tranen van Aimar na de goal van Messi waren ook de tranen van Miyagi. Het toont aan hoe diep de liefde voor voetbal zit. Maar ook vooral hoe groot de druk is die op de schouders van Argentijnse voetballers rust. Ongezonde druk, vindt bondscoach Scaloni.

"We zouden meer ons gezonde verstand moeten gebruiken", waarschuwde hij na de zege op Mexico. "Voetbal is maar een spel. Ik kreeg een berichtje van mijn broer op mijn telefoon. Hij zei dat onze vader aan het huilen was. Dat is niet oké. Het gevoel dat dit iets groter is dan een voetbalwedstrijd is niet fijn. Dat voelen de spelers op het veld ook. We moeten ze het gevoel geven dat het alleen maar een wedstrijd is. Want anders zal het altijd zo voelen op een eindtoernooi. Nu voelden we alleen maar opluchting."

De stand na twee wedstrijden in groep C:

Vanavond neemt Argentinië het op tegen Polen. Net als in 2002 is Argentinië alleen zeker van de volgende ronde bij een overwinning.

Bij een gelijkspel zijn de Argentijnen afhankelijk van het resultaat bij Saudi-Arabië-Mexico. Een Saudische zege of een ruime overwinning (minimaal drie goals verschil) van de Mexicanen betekent ook een vroegtijdige exit.

Uitschakeling zal Messi toch niet overkomen? Scaloni: "Of je nu wint of verliest, morgen komt de zon weer op."