Dagboek Doha: een balletje trappen op de Souq, het kloppende fanhart van dit WK
De ogen van de voetbalwereld zijn gericht op het WK in Qatar. In het gevolg van de absolute wereldsterren en in de kantlijn van het grote nieuws schrijft NOS-redacteur Thierry Boon dagelijks over wat hij meemaakt in Doha.
Bij het wachten op een verse bananenmilkshake wordt er plots door meerdere mensen geschreeuwd. Al snel wordt duidelijk waarom.
Een witte bal met rode en groene strepen komt aangerold. En aan de vragende ogen van de mannen verderop te zien, is het de bedoeling dat die zo snel mogelijk teruggetrapt wordt.
Het is zaterdagavond. De WK-kraker tussen Mexico en Argentinië is bezig, maar in de Souq Waqif, het historische centrum dat er na vele restauratiebeurten net even te gelikt uitziet, is een bont gezelschap druk met het eigen balgevoel.
Op het bruisende plein vormt zich een grote rondo. De regels zijn simpel: twee in het midden jagen op de bal en de rest speelt 'm over. Maximaal twee keer raken en wie het verknalt, moet in het midden. Op de achtergrond maakt de verlichte moskee het plaatje af.
Het blijken allemaal lokale mannen, die de Engelse taal niet machtig zijn. Op één na. Een jongen in een wit gewaad, zwarte bril en zwarte slippers. Hij vertelt dat iedereen in de rondo elkaar kent.
En dat hij verder eigenlijk alleen 'yes' of 'no' kan zeggen in het Engels. Op de vraag of hij weet wat 'no' betekent, reageert hij dan ook met 'yes'.
Lokale bevolking mengt zich met voetbalfans
De Souq, net achter boulevard Corniche, is het kloppende fanhart van dit WK. Hier mengt de lokale bevolking zich met voetbalfans van over de hele wereld. Even waan je je ver weg van de wolkenkrabbers met metershoge posters van voetballers erop en de lichtshows van honderden drones boven het water.
Een kameel. Een waterput. Een plein vol duiven. Valken die te koop staan. Kilometers aan tapijt. De sterkste kruiden. Oneindig veel souvenirs, sieraden en lekkernijen. En overal WK-vlaggetjes. Dat is de Souq.
Qatari zittend op een bankje, met een enorme muziekbox ernaast. Dansend op Arabische klanken de avond door. Drie vrouwen in zwarte gewaden aan een tafel vol glitters, het leven doornemend.
Marokkaanse fans in overvloed, lurkend aan een waterpijp op de terrassen. Een rij vol televisiestudio's, met uitzicht op het centrale plein. Cameraploegen die klaarstaan om tussen de fans sfeerbeelden te maken.
Een constante stroom aan mensen. Lokale ondernemers die niet meer gefocust zijn op potentiele klanten, maar met hun blik gericht zijn op hun telefoon, waarop ze Mexico-Argentinië aan het kijken zijn. Ook dat is de Souq.
Duizend-en-een-nacht-de-luxe.
