Dagboek Doha: Senegalese Van Gaal-knuffelaar is niet de enige fanjournalist
De ogen van de voetbalwereld zijn gericht op het WK in Qatar. In het gevolg van de absolute wereldsterren en in de kantlijn van het grote nieuws schrijft NOS-redacteur Thierry Boon dagelijks over wat hij meemaakt in Doha.
Het is lief, ontroerend. Aandoenlijk ook. De knuffel van de jonge journalist uit Senegal met zijn idool Louis van Gaal. Op het WK in Qatar valt op dat er wel vaker sprake is van fanjournalistiek.
"Ik hou van hem. Ik volg Van Gaal al jaren, maar dit is de eerste keer dat ik hem in het echt zie. Om dan hier naar het WK te gaan en mijn idool te ontmoeten, is een droom die uitkomt. Ik zal dit de rest van mijn leven onthouden."
Joggingsbroek, sportshirt en petje
Mahmoud Papa Gueye is de naam. Jonge gozer, grijze joggingsbroek, blauw sportshirt, zwart petje op. Tijdens de persconferentie van Van Gaal in aanloop naar het duel met Ecuador steekt hij zijn hand op.
Maar in plaats van een vraag te stellen, vertelt Gueye dat hij groot fan van Van Gaal is. "Ondanks dat u van ons gewonnen heeft." Van Gaal is gevleid en biedt een "dikke knuffel" aan, na afloop van de persconferentie.
De bondscoach houdt woord en er volgt een innige omhelzing. Bij de (volop) aanwezige Nederlandse journalisten is het ongemak voelbaar. Je bent journalist, geen fan, is immers de mores.
Kritisch volgen, afstand bewaren, zo objectief mogelijk blijven. Kernpunten van een journalist. En termen die je leert op de School voor Journalistiek in Nederland. In sommige andere landen blijkt de beleving toch heel anders te zijn.
Ecuadoraanse journalist of fan?
Vlak voor Van Gaal spreekt de bondscoach van Ecuador. Een man filmt met zijn telefoon alles wat er gezegd wordt. Met de hand die hij nog over heeft, is hij druk aan het zwaaien. Hij wil graag een vraag stellen, maar krijgt maar niet de beurt.
De man valt niet alleen daarom op. Hij draagt namelijk geen polo, blouse of shirt, zoals de meeste journalisten, maar het voetbalshirt van Ecuador. Om het af te maken heeft hij ook nog een hoed in de nationale kleuren. "Maar ik ben geen fan, ik ben journalist", stelt hij.
In de mixed zone van de stadions, waar na afloop interviews kunnen worden afgenomen met spelers, staan journalisten die maar één vraag hebben: of ze alsjeblieft een selfie met de voetballers mogen maken.
Er zijn zelfs landen waar de persconferentie met spelers en bondscoach eindigt met een applaus van het vaderlandse journaille. Om nog maar te zwijgen over de commentatoren die totaal uit hun plaat gaan na een doelpunt van hun land.
Tom Egbers die de persconferentie van Nederland bezoekt in een oranje pak met een bos wortelen op z'n hoofd. Ondenkbaar voor ons, maar in het buitenland gelden andere wetten.
