Het verdriet van Oranje-vedette Steins: 'Koesteren elk moment dat we nog samen hebben'
Luc Steins spreekt van een "buitengewone aanbieding" die hij in de zomer onder ogen kreeg. Financieel kon de volgens velen beste handballer van Nederland de lokroep van de Poolse topclub Vive Kielce eigenlijk niet negeren. Maar hij deed het uiteindelijk toch.
"Op dit moment hebben ze denk ik de beste ploeg van Europa", zegt hij.
Had Steins privé in rustiger vaarwater gezeten, dan was het misschien wel anders gelopen. Nu kiest de 27-jarige Limburger bewust voor de relatieve rust in Parijs op ongeveer vier uur rijden van zijn ouderlijk huis in Voerendaal. Zo kan hij regelmatig even bij zijn zieke vader zijn.
"Het gaat mij nu om zekerheid en stabiliteit. We koesteren de momenten dat we samen genieten en nog mooie gesprekken kunnen voeren."
Collega's riepen Steins de afgelopen twee seizoenen uit tot Most Valuable Player (MVP) van de Franse Ligue 1, een van de sterkste handbalcompetities van Europa. Bij Paris Saint-Germain draait het immers al een paar jaar om de bescheiden jongen van 1,72 meter, die opgroeide bij Gemini en Sittardia en daarna alle prijzen won met Limburg Lions.
Steins zet de lijnen uit in de Franse hoofdstad. Hij lanceerde wereldsterren als Nikola Karabatic en Mikkel Hansen voor een afstandsschot of speelde ze met een loepzuivere pass vrij voor het doel. Ook in zijn derde seizoen is de vaak ongrijpbare Steins van grote waarde voor de Franse grootmacht.
Klap op klap
Voor wie hem ziet schitteren in de Champions League en begin dit jaar nog in het Oranje-shirt op het EK, is het misschien moeilijk voor te stellen dat de spelverdeler al maanden moet presteren onder zware omstandigheden.
Iedere dag voelt Steins het intense verdriet om zijn vader, die door medici is opgegeven. Ook zijn vriendin ervaart een moeilijke periode in haar leven en vindt het lastig om haar draai te vinden in het buitenland. "Je denkt dat je alles redelijk op de rit hebt, maar dan ineens krijg je klap op klap en lijkt het allemaal niet op te houden", vertelt hij openhartig.
"Vlak voor het EK in Hongarije, waar ik samenspeelde met mijn broer Ivo, kreeg mijn vader ook nog een hartinfarct. Dat kwam er tijdens alle chemobehandelingen nog eens bovenop. Je probeert er nu maar het beste van te maken, terwijl je tegelijkertijd weet dat er binnenkort een bom gaat exploderen. Daar ben je elke dag mee bezig. Hoe zal mijn moeder daarop reageren? En wat gaat het allemaal doen met mezelf?"
Ik heb geen moment overwogen om tijdelijk te stoppen. Dat zou mijn vader ook nooit willen.
Vader Lei, die al een prachtig beeld kreeg voor zijn vele verdiensten als vrijwilliger bij handbalvereniging Limburg Lions, kan bijna alles nog doen. Hij laat zich dit seizoen ook weer zien bij thuiswedstrijden van zijn favoriete club en reisde vorige week ook gewoon mee naar het uitduel met de grote rivaal Aalsmeer.
Steins: "Hij voelt zich nu goed, af en toe zijn er wat buikkrampen waar hij wel slecht van slaapt. Maar we weten inmiddels dus ook dat het heel snel voorbij kan zijn."
Diagnose
In het vroege voorjaar van 2021, Steins had net zijn transfer gemaakt naar PSG, werd de diagnose bij zijn vader gesteld. "De chemobehandelingen sloegen niet aan om de kanker te verslaan", vertelt Steins.
"Na een nieuwe methode uit Amerika leek het goed te gaan. Vijf van de zes plekken waren genezen, maar er was één plek die wel resistent bleek tegen de behandeling en was gegroeid. Als je dan te horen krijgt dat het ongeneeslijk is en er dus niets meer aan te doen is, zakt de grond volledig onder je voeten vandaan."
De zomervakanties werden abrupt afgebroken. "We zaten net één dagje op het strand in Kroatië toen we het te horen kregen. Vanwege de problemen op Schiphol hadden we een vakantie naar Jordanië en later Albanië al moeten annuleren. Toen hebben we de auto maar gepakt. Mijn broer Ivo zat met zijn vriendin in Mexico en is ook direct teruggevlogen. Gelukkig zijn we daarna met zijn zessen nog een paar dagen naar de Elzas gegaan."
In overleg met zijn club probeert Steins nog zoveel mogelijk tijd met zijn vader door te brengen. "Het is niet altijd makkelijk in te passen. Soms gaan we zaterdagavond na een wedstrijd al rijden, dan hebben we de zondag samen in Limburg en gaan we maandagochtend terug, omdat ik dan weer moet trainen. Zo proberen we nog van elk moment dat we samen kunnen zijn te genieten."
PSG wil zijn misschien wel belangrijkste speler zoveel mogelijk in Parijs houden. Het programma, met ook veel Champions League-wedstrijden, is moordend. "Ik voel veel verantwoordelijkheid voor het team en ben een conflictvermijdend persoon. Dat is niet makkelijk, want familie staat bij mij altijd bovenaan."
"Dit seizoen heeft mijn vader me ook nog zien spelen in Parijs. Je beseft dan dat het misschien de laatste keer is geweest en dat maakt het afscheid nemen extra moeilijk. Het zijn de momenten waarop ik besef dat het domme handbalspelletje eigenlijk helemaal nergens op slaat."
Champions League
Toch moet Steins, ondanks het verdriet, ook de focus houden op zijn werk bij PSG, dat al jaren wacht op het winnen van de Champions League. De druk op de ploeg is iedere week weer enorm.
"Mijn rol is misschien nog wel moeilijker dan vorig seizoen, omdat de selectie minder breed is. Het is dan moeilijker om te rouleren, waardoor ik vaak hele wedstrijden moet spelen. Maar ik heb geen moment overwogen om tijdelijk te stoppen. Dat zou mijn vader ook nooit willen. Het leven gaat door en je moet proberen niet bij de pakken neer te zitten."
