'Frenkie, hier ben ik weer', zegt de missie van FC Groningen-revelatie Duarte

• Jesse Wieten

  redacteur NOS Sport

Het leek vorig seizoen soms wel of FC Groningen niet Laros Duarte maar Frenkie de Jong had binnengehaald. Een rush over bijna 50 meter tegen PEC Zwolle die alleen met een overtreding kon worden afgestopt of zo snel wegdraaien van Davy Klaassen dat de Ajacied er duizelig van werd.

"Een leuke vergelijking", zegt de 25-jarige Duarte vanuit het trainingskamp van FC Groningen in het Duitse Barsinghausen, onder de rook van Hannover. "Zo is mijn spel geworden. Ik voel de vrijheid en het vertrouwen."

FC Groningen verbleef vorige week in het Sporthotel Fuchsbachtal. Met drie voetbalvelden en talloze andere faciliteiten is de accommodatie van alle sportgemakken voorzien.

Deze vrijdagmiddag is het rustig. Binnen loopt her en der wat groens uit Groningen. Buiten wandelt Duarte de trap af naar het trainingsveld aan de rand van een bosrijke strook van de Deister-heuvelrug. Hij neemt plaats in de dug-out.

Vanwege ziekte reisde Duarte een dag later dan de rest van de groep naar Duitsland. Helemaal fit is hij nog niet. Het mag de pret niet drukken. Bij FC Groningen bloeide hij afgelopen seizoen op en dat voelt goed.

'Appie en Frenkie mochten de dribbels maken'

Dat het spel van Duarte doet denken aan dat van De Jong is iets van nu. In 2015 speelden ze samen op het middenveld van Oranje onder 19 bij het EK in Griekenland. Met aanvoerder Abdelhak Nouri daar ook nog bij. Een middenveld vol voetballend vermogen.

Duarte was de controleur en moest van bondscoach Aron Winter de balans bewaken. "Als nummer 10 in de jeugd maakte ik nog weleens een dribbeltje", vertelt Duarte. "Hoe ouder ik werd, hoe meer ik als controlerende middenvelder ging spelen. Bij dat EK gaf ik de bal aan Appie of Frenkie en dan mochten zij de dribbels maken. Bij mij zag je die niet."

"Je hebt spelers die doen wat de trainer wil en je hebt Frenkie", weet Duarte. "Die deed wat hij wilde. Je zag toen al die flair bij hem. Mensen zeiden dat hij de bal te lang vasthield. Op een gegeven moment besefte men waarom hij dat deed. Zo moet je het doen, dacht ik. Maar zelf deed ik dat niet."

Daar in Griekenland speelde Duarte regelmatig een potje tafeltennis met De Jong en Nouri. "Appie was de beste, maar op een gegeven moment was het bijna fifty-fifty met Frenkie", herinnert Duarte zich. "Ik zat daar onder. Net als op het veld."

De toekomst beloofde veel voor alle drie. Duarte had als groot talent van Sparta getekend bij PSV, Nouri was de ster van de Ajax-jeugd en probeerde Willem II'er De Jong over te halen naar Amsterdam te komen. Met succes.

'Zag toekomst wazig worden'

Van Nouri zullen we nooit weten tot welke hoogte zijn ster zou rijzen. De Jong steeg naar de absolute top en Duarte bleef de jaren na dat EK onder de radar. Mede door blessures stagneerde zijn ontwikkeling en hij keerde terug naar Sparta.

"Ik zag mijn toekomst wazig worden", vertelt Duarte. "Jongens waarmee ik had gespeeld, zoals Donny van de Beek, Pablo Rosario en Frenkie zag je wel gaan. En ik bleef hangen."

In zijn laatste jaar bij Sparta had Duarte het moeilijk. Een basisplaats zat er aanvankelijk niet in onder coach Henk Fraser en hij besloot het roer om te gooien. Om meer te spelen, zich beter te ontwikkelen, moest hij meer opvallen, was zijn gedachte.

De les van Frenkie

"Ik ging op de training meer dribbelen, eigenlijk alleen maar", zegt Duarte. "Een, twee keer raken is mooi, maar niet altijd effectief als het team niet draait. Dan val je niet op. Ik ben meer mijn eigen ding gaan doen in plaats van naar de trainer te luisteren."

Een beetje de les van Frenkie. Het leverde hem uiteindelijk een basisplaats op in zijn laatste half jaar en daaropvolgend een transfer naar FC Groningen.

Na een moeizame start vanwege een blessure liet Duarte bij FC Groningen zijn klasse zien. Zonder schroom overbrugde hij tientallen meters op het veld. Zijn rush tegen PEC Zwolle was niet eens zijn langste. Tegen Cambuur had Duarte een zogenoemde 'carry' van 55 meter.

"Een heerlijk gevoel", zegt Duarte. "Bij FC Groningen ga ik eindelijk weer omhoog. Op alle vlakken ben ik gegroeid. Ik ben fitter en heb voor het eerst een lange serie wedstrijden kunnen spelen."

Tegen het einde van het gesprek dwaalt de blik van Duarte af.

"Als kind had ik de droom voor Oranje te spelen", zegt hij. "Met de jongens met wie ik toen speelde. Dat is altijd een grotere droom geweest dan voor Barcelona of Real Madrid spelen. Mijn ultieme droom is om terug te komen bij die gasten. Die droom is nog niet weg. Ik geef niet op."

"Niemand weet dit", besluit Duarte. "Maar het is stiekem mijn missie. Ik wil terugkomen op die veelbelovende lijn. Die lijn die ik had, maar waar ik vanaf ben gegleden. Dat ik Frenkie op een dag kan aankijken, de hand schudden en zeggen: 'Vriend, hier ben ik weer'."