Tommie van der Leegte was bang dat hij nooit meer gezond wakker zou worden
Oud-voetballer Tommie van der Leegte heeft na zijn actieve carrière lang in een zwart gat gezeten. Na een leven met volle stadions kwam hij in het grote niets terecht. Het waren zware jaren, met als dieptepunt een hersenbloeding in 2017.
Nu zit hij als teammanager bij FC Eindhoven op de bank en kan hij vanmiddag met zijn ploeg een grote stap richting de eredivisie zetten.
Van der Leegte heeft in de gevangenis gezeten. Dat moest hem weer gebeuren, de enige van het gezin die uiteindelijk niet terecht gekomen is in het succesvolle familiebedrijf.
Want wat kon hij goed voetballen, met al op zijn zeventiende een debuut in het grote PSV. Thuis ging het nergens anders meer over, maar hij leerde de zaken ook al snel relativeren. "Dan wees mijn moeder naar mijn twee jaar oudere broer en zei ze: hij is er ook nog, hè?"
Nu is Van der Leegte (45) na elf jaar terug in de voetballerij. Die gezellige tweede club van de stad, waar hij de vrijheid krijgt om zijn rol volledig zelf in te vullen.
Meedoen met de partijtjes
"Toen ik hier kwam, herkende bijna niemand me. Van de huidige selectie hebben de meesten me ook nooit kunnen zien spelen", realiseert hij zich. "Ik zit ook niet met ze in de kleedkamer, dus het had ook wat tijd nodig om de groep te leren kennen. Nu doe ik af en toe zelfs de partijtjes mee op de training, bij welke club kan dat nou?"
Van der Leegte bewaakt de teamgeest bij de verrassende nummer drie in de eerste divisie, de club die via de nacompetitie zelfs kan promoveren naar het hoogste niveau.
"Ik praat veel met de jongens, als ik aanvoel dat ze dat nodig hebben. Soms in groepjes, zo hebben we bij mij thuis weleens staan barbecueën. Maar ik heb de meesten ook individueel al uitgebreid gesproken, dan merk je wat een bijzondere jongens dit zijn."
Het is me vroeger veel te makkelijk afgegaan. Ik deed er nooit iets extra's voor.
"Laatst zat ik te lunchen met Valentino Vermeulen, voor wie inmiddels de nodige interesse van grotere clubs is. Iemand die werkelijk alles doet om te slagen in het voetbal. En ook zo'n geweldig karakter. Voordat hij naar de training komt, zet hij eerst zijn ouders bij hun werk af. Ik hoop dat hij hier blijft, maar als je dan toch iemand een mooie transfer gunt, is hij het wel."
Het ontroert Van der Leegte. "Wat heb ik zelf dan allemaal laten liggen, denk ik dan. Het is me vroeger veel te makkelijk afgegaan. Ik deed er nooit iets extra's voor."
Van der Leegte ging graag op stap, avonturen tot diep in de nacht. Desondanks kende hij een prachtige carrière, met alles erop en eraan. "Ik ben kampioen geworden, heb bekers gewonnen. Maar ook degradatievoetbal gespeeld. En in het buitenland, in de Bundesliga. Dat zijn ook waardevolle ervaringen die ik nu met spelers kan delen."
In zijn tijd bij NAC werd Rob Penders een van zijn maatjes. Ze zijn weer herenigd, waarbij hoofdtrainer Penders als geen ander weet wat hij aan hem heeft. Waar Van der Leegte het voetbal na een paar zware blessures vaarwel zei, is Penders altijd in het wereldje actief gebleven.
"Rob is daar heel knap en serieus mee bezig, maar dat trainersvak heeft mij nooit getrokken", zegt Van der Leegte. "In mijn laatste jaren als voetballer deden ook de computers en alle data hun intrede. Ik had helemaal geen zin om me daarin te verdiepen. Ik luisterde ook nooit naar die verhalen. Mijn tijd was geweest, vond ik."
Nacht in gevangenis
Toen kwam het grote niets. De grote zoektocht naar zichzelf. Een lange reis, waarbij hij vanwege problemen met zijn visum zelfs even werd opgesloten in een Amerikaanse cel. Hij begon samen met een vriend een kledinglijn, maar stapte daar toch alweer snel uit.
Het leukste was eigenlijk zijn verkapte scholierenbaantje, als heftruckchauffeur pallets rondrijden voor het familiebedrijf. "Om een beetje bezig te blijven in coronatijd. Waar ik heel veel plezier uithaalde, omdat ik er inmiddels ook achter was gekomen dat de voetballerij toch de beste plek was om mijn leven weer op te pakken."
En niets is vanzelfsprekend meer, sinds Van der Leegte vijf jaar geleden werd getroffen door een hersenbloeding.
"Dat was het moment dat ik echt in ben gaan zien dat het anders moest. Ik werd met de ambulance naar het ziekenhuis gereden. Ze konden me niet garanderen of ik de volgende dag nog wakker zou worden. En wat ik eraan over zou houden. Ik heb heel erg veel geluk gehad, met uiteindelijk zeg maar het beste van het slechte."
Tot op de dag van vandaag haalt Van der Leegte veel steun uit therapie, om weer sterk in zijn schoenen te staan. Hij geniet van het leven, zoals hij altijd heeft gedaan. En op zijn eigen manier, met zijn eigen kijk op de dagelijkse zaken.
"Arne Slot wordt een nog betere trainer dan Erik ten Hag", zegt hij dan. "En aan Van Nistelrooij merk je duidelijk dat hij in de absolute top heeft gespeeld. Ik weet dat veel mensen bij PSV ons eredivisievoetbal gunnen, maar die nederlaag tegen de beloften kost ons nu directe promotie. Ik snap Ruud op zo'n moment heel goed, maar denk dan wel: verdomme."
Broer Bas hield intussen al de eer van de familie hoog, door zich op te werken van onderaan de ladder tot in de directie van VDL. De verhoudingen zijn omgedraaid. "Nee, ik ben absoluut niet jaloers op hem. Juist vooral heel erg trots op wat hij bereikt heeft. En helemaal op eigen kracht."
Familiebedrijf tevens hoofdsponsor
Ze zullen allemaal trouw op de tribune zitten in het Jan Louwers Stadion. En niet enkel meer als vertegenwoordigers van de hoofdsponsor.
Van der Leegte voelt weer de wedstrijdspanning die hij had als voetballer. Hij heeft al bedacht dat hij de spelers gaat verwennen met yoghurt. "Allemaal fruit erbij en muesli. Dat vinden ze het lekkerste wat er is. Als ze me dan zo bezig zien in de keuken, vragen ze zich weleens hardop af waar ik mee bezig ben. Maar ik voel me echt nergens te groot voor."
Er is hem al vaak gevraagd of hij zich ooit ziet in eenzelfde rol bij PSV. Hij weet het echt nog niet, omdat hij met zijn speelse karakter vooral zichzelf wil blijven. En hij wil zich nog ontwikkelen in zijn rol. Als regelneef rond het team werd hij ook nog niet echt op de proef gesteld. Weinig logistieke vraagstukken en meteen al resultaten die bijdroegen aan het goede groepsgevoel.
Dat zal in de eredivisie anders zijn, misschien binnenkort al wel met FC Eindhoven. "Als we een keer willen promoveren, dan is dit de kans. Van veel grote clubs hebben we in de play-offs al geen last meer. En ik voel het ook echt, dat hier iets moois kan gaan gebeuren."
Dus gaat het weer de hele dag over voetbal in huize Van der Leegte. Net als vroeger, maar nu mag het ook wel. Want godzijdank, Tommie is er ook nog.
