Bouwman en Dumoulin: hoe een Colombiaanse vriendschap in de Giro bezegeld werd

Koen Bouwman. Een blondgelokte Achterhoeker met blozende wangen, immer opgewekt, nuchter en bescheiden. Zo'n renner die door vrienden en bekenden al snel Koentje wordt genoemd. "Het is je zo gegund, jongen", stamelde ploeggenoot Sam Oomen na een innige omhelzing vlak na de finish.

En ook Tom Dumoulin was duidelijk: "Er is geen renner in het peloton, die het meer verdient dan Koen. Hij is echt de stille kracht in onze ploeg. Altijd vrolijk, altijd leuk en altijd hard werkend voor zijn ploeggenoten. En nu is de dag een keer van hem. Dat is supermooi."

Met een vlijmscherp sprintje gaf Bouwman aan het einde van de slopende zevende etappe van de Giro d'Italia zijn medevluchters Bauke Mollema en Davide Formolo het nakijken.

Dat uitgerekend Bouwman het chagrijn bij Jumbo-Visma, opgebouwd na de deceptie op de Etna met kopmannen Dumoulin, Oomen en Tobias Foss, verdreef. Het voelt als een onwaarschijnlijk sprookje. En tegelijk is het ook logisch. Bouwman, de ultieme teamplayer. En stiekem een veel betere renner dan menigeen denkt.

"Ik kan het niet geloven", stamelde Bouwman zelf. "Het was echt een zware dag. Op het einde waren we nog met vier, onder wie Tom en ik. Hij deed echt fantastisch werk in de laatste twee kilometer. Voor de sprint had ik best veel vertrouwen, al was het wel wat steiler dan ik dacht."

Ongemerkt goed

Vorig jaar had Bouwman al een ritzege in zijn favoriete grote ronde voor het grijpen. Op de onverharde wegen van Campo Felice werd hij in de laatste honderden meters voorbijgesneld door Egan Bernal, die zo de basis legde voor zijn eindzege in de Giro.

Zelf werd Bouwman keurig twaalfde in die Giro, trouwens. Maar een winnaar, dat zagen weinigen in de 28-jarige 'teamplayer' uit het Achterhoekse Ulft.

Vrijdag trad hij uit zijn eigen schaduw, door met de overtuiging van een absolute topper alle aanvallen af te slaan en uiteindelijk toe te slaan in de sprint. Zijn explosiviteit had hem eerder al geholpen in de sprintjes om de bergprijs, waardoor hij morgen met een mooie marge in de blauwe bergtrui mag starten.

En, niet minder belangrijk, hij gaf Dumoulin weer een doel om voor te strijden.

Colombiaanse trainingsstage

Aan het begin van dit jaar was dat ook al zo. Tom Dumoulin, terug van zijn mentale inzinking, kreeg deze winter de vrijheid om zelf zijn eerste trainingsblokken in te vullen. De sleur van de trainingskampen op Tenerife en in het Italiaanse Livigno vraten aan de Giro-winnaar van 2017.

In Colombia hoopte Dumoulin het plezier terug te vinden. Toen de vraag kwam wie hem daarbij zou kunnen vergezellen, was zijn ploeg Jumbo-Visma er snel uit. De ultieme teamspeler: Bouwman.

"Ik rijd nu tweeënhalf jaar bij de ploeg, maar kende Bouwman eigenlijk nog niet zo", vertelde Dumoulin in Potenza. "Maar in Colombia heb ik hem goed leren kennen. Een geweldige jongen, het klikte heel goed. En daar heb ik ook wel gezien hoe rap hij is, dus dat verbaasde me niet."

In de zevende etappe van de Giro kwam alles samen. Na een waanzinnig openingsuur ontvouwde Bouwman zijn plannetje, toen hij in het wiel van Wout Poels naar de kop van de wedstrijd reed.

Achter hem probeerde Dumoulin af te stoppen. "Het was helemaal niet mijn bedoeling om mee te gaan in de vlucht", aldus Dumoulin na afloop. "Eigenlijk zou ik nog een paar dagen nemen om te kijken of ik de goede benen terug zou krijgen. Ik probeerde de vlucht van Koen te beschermen en ging gewoon mee met iedereen die in de tegenaanval ging."

Toen Dumoulin doorkreeg dat er achter hem een gat was gevallen, besloot hij door te rijden. Met de Colombiaan Camargo puffend en steunend in het wiel sloot hij aan bij Bouwman, Poels en de Italianen Formolo en Davide Villella. Nog een renner wist vanuit het peloton de oversteek te maken: Bauke Mollema.

Mollema kan leven met (voorlopig) mislopen trilogie

Geen etappe moeilijker te voorspellen dan een zware rit in het middengebergte. Toch was Mollema vooraf met afstand de favoriet bij de wedkantoren. Met een zege zou hij zich voegen bij het selecte clubje renners met ritzeges in de Tour, de Giro én de Vuelta.

Mollema werd tweede en moet dus nog even wachten op de vervolmaking van zijn trilogie. "Het was nog best een groot gat hoor in de sprint, dus ik had niet het gevoel dat ik er superdichtbij was", constateerde de renner van Trek-Segafredo nuchter.

"Ik wist dat het lastig zou worden met Koen, omdat hij heel rap is. Ik probeerde nog een paar keer aan te vallen om hem op zijn limiet te dwingen, zodat het beste eraf zou zijn in de sprint. Maar toen kwam Dumoulin terug en ging tempo rijden. Meer dan dit zat er niet in."

Dat hij met drie landgenoten in de kopgroep terecht zou komen, was een leuke verrassing. "We kennen elkaar goed en zeiden ook nog: 'mooi groepje, hè'. Helaas heb ik het niet kunnen afmaken."

In de laatste echte beklimming waagde Dumoulin zelf een uitval, waarbij hij zijn ploeggenoot zelfs even loste. Maar in de straten van Potenza was het Dumoulin die moest passen. "Ik voelde op het einde dat mijn krachten een beetje wegvloeiden", zei Dumoulin.

Bouwman pareerde elke aanval zelf door meteen in het wiel te springen. En drie kilometer voor de streep keerde Dumoulin nog terug en ging zo hard op kop rijden, dat aanvallen zinloos was.

"Bauke is taai en heeft de hele dag een beetje half meegereden, wat zijn goed recht is natuurlijk. Dus ik wist dat ik hem in de gaten moest houden", analyseerde Bouwman.

"Dat Tom nog terugkwam, dat was denk ik de sleutel tot het succes. Hij is blijven knokken. En dat hij die laatste drie kilometer voor mij op kop rijdt, een Girowinnaar voor een simpel knechtje, dat is onbeschrijflijk mooi. En dat ik het dan nog afmaak voor hem, voor mezelf, voor de ploeg. Dat is supermooi."

Nieuw doel: bergtrui?

Zaterdag start Bouwman bovendien in de blauwe bergtrui. En na zijn etappezege is Bouwman gewoon zestiende in het algemeen klassement, de best geplaatste renner van zijn ploeg Jumbo-Visma.

"Of ik van die blauwe trui een doel ga maken? Pffff, geen idee. Op de Etna voelde ik me heel goed en ben ik bij de kopmannen gebleven. Na de Etna hebben we besloten dat Tom en ik voor dagzeges zouden gaan", vertelde Bouwman. "Dat het meteen bij de eerste poging lukt, is onbeschrijflijk. Misschien kan ik iemand anders van de ploeg ook aan een dagzege helpen."

Bekijk hieronder de samenvatting van de zevende etappe van de Giro d'Italia en de reacties van Tom Dumoulin en Bauke Mollema.