Turntrainer Wevers opgelucht na vrijspraak en hekelt handelswijze KNGU
Turntrainer Vincent Wevers reageert opgelucht op de vrijspraak van de tuchtcommissie van het Instituut Sportrechtspraak (ISR). "Ik heb het resultaat met vertrouwen tegemoet gezien, maar de afgelopen anderhalf, twee jaar, zijn bepaald geen pretje geweest", laat hij weten in een schriftelijke verklaring aan de NOS.
Tegen Wevers werden vanaf de zomer van 2020 door meerdere oud-turnsters klachten ingediend over grensoverschrijdend en ontoelaatbaar gedrag in de turnhal. De tuchtcommissie oordeelt nu dat onvoldoende vast is komen te staan dat Wevers zich schuldig heeft gemaakt aan tuchtrechtelijk verwijtbaar gedrag.
In het vonnis oordeelt de tuchtcommissie hard over de onderzoekscommissie van het ISR. "Onderdelen van de werkzaamheden respectievelijk de inhoud van het onderzoeksdossier, waarop de aangifte is gebaseerd, moet als kwalitatief onvoldoende worden aangemerkt." Wevers wil inhoudelijk niet op het vonnis ingaan.
De pijn zit diep bij de turntrainer. "Het heeft grote impact om als een veroordeelde behandeld te worden zonder dat daar een proces aan vooraf is gegaan", aldus Wevers. "We hebben in Nederland een (rechts)systeem om een onafhankelijke instantie te laten oordelen over een bepaalde zaak. Dat is in mijn geval niet gebeurd."
De KNGU heeft mij als werkgever niet beschermd en is tegenover mij gaan staan.
Daarbij hekelt Wevers vooral de manier van werken van turnbond KNGU. "Het proces heeft veel impact op mij persoonlijk, mijn familie en mijn omgeving gehad, zoals de turnsters met wie ik elke dag in de zaal stond. De KNGU heeft mij als werkgever niet beschermd en is tegenover mij gaan staan."
"Ik ben eerst geschorst en werd uitgesloten van begeleiding tijdens de Olympische Spelen." Daardoor kon Wevers in Tokio zijn dochters Sanne, die haar olympische titel op balk verdedigde, en Lieke niet bijstaan op de Spelen.
"Vervolgens is mijn contract afgelopen december niet verlengd. Dit allemaal voordat het onafhankelijke ISR een oordeel heeft gegeven. Ik wens dit niemand toe en adviseer dan ook andere sportbonden en werkgevers discreet om te gaan met vergelijkbare situaties."
Wevers benadrukt dat er in de loop der jaren een andere cultuur in de turnhal is ontstaan. De manier van trainen van vijftien à twintig jaar geleden is volgens hem "een heel andere" dan tegenwoordig.
"Gaandeweg ontstonden nieuwe inzichten en we zijn de turnster steeds meer centraal gaan stellen waarbij we zijn uitgegaan van haar intrinsieke drijfveren. Naast en optimaal prestatieklimaat zijn plezier en autonomie tegenwoordig belangrijke factoren. Samen met de toenmalige technisch staf heb ik als één van de initiatiefnemers voor dit nieuwe beleid de handen op elkaar gekregen."
"Ook NOC*NSF is nauw betrokken geweest bij de ontwikkelingen van het vrouwenturnen. Juist hierdoor hebben de beschuldigingen mij zo zeer gedaan."
Het spijt mij zeer en doet mij verdriet als sommigen mijn trainingsmethoden als denigrerend of als grensoverschrijdend hebben ervaren.
"Tegelijkertijd realiseer ik mij", vervolgt Wevers, "dat het verleden een andere cultuur had. Ik zie dat breed terug in de maatschappij. Ik was (en ben) een fanatieke trainer en turnen is een hele zware sport. Topturnen is niet voor iedereen weggelegd en vergt het uiterste aan discipline en volharding van vaak jonge meisjes."
"Turnen is een gevaarlijke sport als er gebrek aan discipline is tijdens en rondom de trainingen. De weg naar topprestaties is moeilijk en ondanks alle inspanning is de absolute top slechts voor een enkeling weggelegd."
"Het spijt mij zeer en doet mij verdriet als sommigen, waaronder de melders, mijn trainingsmethoden als denigrerend of als grensoverschrijdend hebben ervaren. Die intentie heb ik, nogmaals, nooit gehad. Ik hoop dat zij zich ondanks de uitspraak voldoende gehoord voelen."
"Ik hoop oprecht dat het nu stopt en dat alle aandacht weer naar de turnsport zal uitgaan. De huidige en toekomstige generatie turnsters verdient dat", besluit Wevers.
