Vijf Nederlandse voetbalsters op zoek naar wonder in Champions League

Niets minder dan een wonder is er voor de vrouwen van VfL Wolfsburg nodig tegen titelhouder FC Barcelona in de return van hun halve finale in de Champions League. Vandaag om 18.00 uur trappen de vrouwen af in de Volkswagenstad in het hart van Duitsland.

Een week geleden verloor de aanstaande kampioen van Duitsland voor meer dan 91.000 toeschouwers in Camp Nou met liefst 5-1. Ga er maar aan staan.

"Het is een heel grote opgave, dat weten we...", zegt Dominique Janssen. "Maar we gaan er alles aan doen om het om te draaien. Dat is de enige manier om deze wedstrijd aan te gaan."

VfL Wolfsburg is bij de vrouwen wat Bayern München is bij de mannen. In de laatste negen jaar werd de Duitse titel zes keer binnengesleept. Bovendien speelde Wolfsburg vijf keer de finale van de Champions League, waarvan het er twee won (2012 en 2013).

Kortom, een absolute topclub. En sinds dit seizoen een Duitse topclub met een Nederlands karakter. De Nederlandse enclave telt met Dominique Janssen, Jill Roord, Shanice van de Sanden, Joëlle Smits en Lynn Wilms inmiddels vijf Oranje-internationals.

En trainer Tommy Stroot, die overkwam van FC Twente, zou je bijna de zesde Nederlander kunnen noemen. "Half-Duits, half-Nederlands", aldus Roord. "Tenminste, zoals hij over voetbal praat."

"Een Duitse coach met een mooi Nederlands randje", vindt Janssen.

In haar derde seizoen in Wolfsburg is Janssen al een van de oudgedienden. "In het begin dacht ik wel: oh jeetje, vijf Nederlanders", bekent de verdedigster.

"Bij Arsenal waren we met vier. Natuurlijk zoek je elkaar op en is het fijn om soms Nederlands te praten. Maar ik voel me ook fijn onder de Duitsers. Misschien kan ik mezelf ook bijna een halve Duitser noemen. Dan zeg ik opeens 'genau' tegen mijn Nederlandse teamgenootjes."

"Ik ben een van de aanvoersters geworden dit jaar", vervolgt ze. "Een grote stap, maar ook iets wat ik altijd al gedroomd heb. Verantwoordelijkheid nemen. Misschien heb ik ook een bepaalde druk bij mezelf neergelegd. Ik wil het goed doen, het team kunnen steunen."

Janssen cijferde zichzelf misschien wel wat te veel weg, was teveel bezig met het team. "Je moet in eerste instantie vooral zelf presteren en daarmee kun je het team ook helpen. Je wil iedereen helpen, maar dat kan niet altijd. De laatste weken klopt het achterin en dan kunnen we de rest ook meenemen."

"Ik zie jonge speelsters soms struggelen met dingen waar ik ook mee worstelde. Soms is het moeilijk om je ware ik te vinden. Wie ben ik nou eigenlijk? Soms moet je mensen een beetje helpen om hun richting te vinden. Bij mij waren dat Daan (Danielle van der Donk, red.) en Saar (Sari van Veenendaal, red.) bij Arsenal. Zij waren er altijd voor mij. Nu probeer ik dat te doen voor de meiden om mij heen."

Niet veel te beleven

Joëlle Smits en Lynn Wilms zijn twee van die jonge teamgenootjes. Smits kwam als topscorer over van PSV, Wilms ging met trainer Stroot mee van FC Twente. Beiden hebben mede door blessures een lastig eerste seizoen in Wolfsburg.

"Ik kwam terug van de Olympische Spelen", weet Wilms nog. "Dat was al een zware periode, omdat we daar niet veel mochten. En dan kom je in een nieuw team, wat altijd even wennen is. Maar ik ben er sterker uitgekomen. Ik heb mijn moeilijkheden overwonnen. En daar ben ik heel trots op. Als ik dit vergelijk met FC Twente, dan is dit wel echt de top."

Ook Smits moest eerst revalideren en snakt naar speeltijd. "Ik moest erg wennen aan de andere omstandigheden en een andere cultuur. De laatste maanden kan ik steeds makkelijker meedraaien. Ik heb drie jaar Duits gehad op school, dus kan alles goed volgen. Maar het leven is vooral met teamgenoten, buiten het voetbal ben ik vrij veel alleen."

Shanice van de Sanden neemt zoals gebruikelijk geen blad voor de mond. "Er is niet heel veel te beleven hier in Wolfsburg. Maar het is wel een topclub. Ik zit goed in mijn vel, ook al heb ik nog niet zoveel gespeeld."

Diesel in de Volkswagenstad

De vier Nederlandse aanwinsten (Roord, Smits, Wilms en Van de Sanden) kwamen terecht in een ploeg in opbouw. Een tussenjaar, zoals ze dat noemen.

"In het Duits noemen ze dat 'Umbruch'", weet Janssen. "Het was wel even de vraag hoe we elkaar gingen vinden. We zijn een diesel: we zijn langzaam opgestart, maar nu zitten we in een flow. Het is supergaaf om te zien hoe we ons ontwikkeld hebben."

Roord verliet Arsenal voor Duitsland. "Wolfsburg is natuurlijk al jaren een topclub. Maar wij begonnen met een nieuwe staf en spelers. Daarom zijn we een beetje onderschat, want normaal kost dat altijd tijd. Maar het is heel snel gegaan. Dus die zorgen waren nergens voor nodig."

Roord is niet het type dat zich snel druk maakt. In de Champions League toonde ze haar relaxte, soms wat nonchalant ogende klasse met goals tegen onder meer Chelsea en haar oude club Arsenal.

Toch was ook zij onder de indruk van de uitwedstrijd in Barcelona. "Fantastisch", zegt Roord met een glinstering in haar ogen. "Meer dan 90.000 mensen, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Dat vergeet ik nooit meer. Maar we hebben best een jonge ploeg, ik denk wel dat sommigen daar last van hadden."

"We moeten niet te veel nadenken over wat er is gebeurd", verwijst Roord naar de 5-1 eindstand in Camp Nou. "We hebben ons totaal niet laten zien in de eerste wedstrijd, dat willen we nu wel. Wat het resultaat wordt weet ik niet, want Barça is een fantastische ploeg. We hopen op een stunt."

Voor de Nederlandse enclave in Wolfsburg is uitschakeling niet het einde van de wereld. Het hogere doel is deze zomer als de vijf met Oranje op jacht gaan naar prolongatie van de Europese titel.

En in de Bundesliga staat Wolfsburg na een stroeve start inmiddels op poleposition voor de zevende titel in tien jaar. Daarmee zou de club Rekordmeister 1.FFC Frankfurt evenaren.

"Vorig jaar heeft Bayern de titel gepakt, maar dit jaar willen we die titel terug naar Wolfsburg halen", aldus Janssen. "Dat we nu vier punten voor staan, met nog drie wedstrijden te spelen is gewoon superknap. Dat mag niet fout gaan."