Na zeven zeges op rij waakt Van der Breggen nu over kroonprinses Vollering

Het is even wennen. Voor het eerst sinds Pauline Ferrand-Prévot in 2014 zal de winnares van de Waalse Pijl niet Anna van der Breggen heten. "Best apart ja", lacht de inmiddels gestopte koningin van de Muur van Hoei. "Maar ik ben nu ook wel heel nieuwsgierig wie de volgende gaat zijn."

Inmiddels is Van der Breggen ploegleider en waakt ze over haar kroonprinses: Demi Vollering. Een paar jaar geleden vatte Van der Breggen de Muur van Hoei samen in een woord: "Oei." Het woord dat Vollering als eerste te binnen schiet? "Au".

Winnen op de Muur van Hoei lijkt op zoeken naar de heilige graal. Zeven jaar lang wist Van der Breggen het geheim te ontrafelen. Maar hoe ze dat deed?

"Ik vond het fijn om er hard op te rijden. Zodat ik zelf kon bepalen: hard, maar niet té hard. Maar ja, als iemand anders demarreert, dan moet je mee. Je ontploft sowieso bovenop. En als je halverwege al ontploft, dan heb je een probleem. Want dan sta je stil."

Profrenner Honig in de huid van Van der Breggen

Het klinkt eenvoudig. Maar de concurrentie probeerde alles om Van der Breggen van haar troon te stoten. Zo riep Annemiek van Vleuten vorig jaar de hulp in van profrenner Reinier Honig.

"Annemiek belde me of ik zin had om een paar keer te battelen op de Muur van Hoei", vertelt Honig, tegenwoordig rijdend voor het continentale China Glory Cycling, na een trainingsritje in Noord-Holland.

"Ze wilde trainen alsof ze tegen haar concurrenten aan het strijden was. Ik moest Anna van der Breggen nadoen. Vier keer zijn we de Muur opgeknald, telkens met een andere tactiek. Wie er won? Laten we zeggen Anna. Net als in de wedstrijd zelf."

De band tussen Honig en Van Vleuten gaat al even mee. "Ik ken Annemiek al meer dan tien jaar. Aan het begin van mijn carrière kreeg ik last van een beknelde liesslagader (een veelvoorkomende blessure bij wielrenners, red.) en liet me opereren. Maar na twee operaties was het nog niet goed en toen heb ik gewoon allemaal renners gebeld die hetzelfde hadden meegemaakt, onder wie Annemiek."

"Ik ken niemand die zo professioneel met haar vak bezig is als Annemiek. Vorig jaar heb ik in aanloop op de Olympische Spelen drie weken met haar getraind in Livigno. Hadden we zes uur getraind op de Stelvio, ging zij nog even uitfietsen in de sauna van het hotel om te wennen aan de warmte in Tokio. Ik lag toen voor pampus op mijn hotelkamer."

Vorig jaar hadden Van Vleuten en Honig een tactiek uitgedokterd om de finale van de Waalse Pijl zo zwaar mogelijk te maken.

"Ze zou op de voorlaatste klim al aangaan om er een zware finale van te maken. En als het toch op de Muur aankwam, was het de bedoeling om er zo'n lang mogelijke sprint van te maken. Dus wachten tot de laatste 300 meter en dan volle bak. Maar ja, als iemand gewoon sterker is, dan doe je daar niets aan. En dat was altijd Anna."

Geen geheim

"Er is geen geheim", vertelt Van der Breggen "Voor mij werkte het, maar als iemand anders het doet, dan komt het niet goed. En ook voor mij gold: het ene jaar was het andere niet. Er is niet een tactiek om te winnen op de Muur."

"De finale van de Waalse Pijl is zwaarder dan anders met drie keer de Muur en ook de Côte de Cherave, die ze er weer ingestopt hebben. Demi Vollering is in vorm, Kasia Niewiadoma is hier altijd sterk, Marta Cavalli is goed", somt Van der Breggen een paar kanshebbers op. "En ook voor Annemiek van Vleuten is deze zware finale beter."

Dit jaar hoefde Honig trouwens niet in de huid te kruipen van Van der Breggen of Vollering. Van Vleuten liet de Brabantse Pijl en Parijs-Roubaix - waar ze vorig jaar zo zwaar ten val kwamen - schieten en ging met haar ploeggenoten de gravelroutes van de Tour de France verkennen.

Vollering won de Brabantse Pijl op Vleutiaanse wijze en nam daarna wat gas terug. In 2019 werd Vollering namens Parkhotel Valkenburg in haar eerste Waalse Pijl al vijfde.

"En in het coronajaar 2020 werd ik derde. Toen was er natuurlijk geen publiek. Als je dat filmpje terugkijkt, dan hoor je gewoon onze ademhaling. Zo zwaar is het. Maar het heeft alles wat ik mooi vind."

Vorig jaar loodste Vollering haar kopvrouw Van der Breggen naar de zege, nu moet zij het zelf doen. Haar stralende ogen verraden dat Vollering zin heeft om de uitdaging aan te gaan. "Het is door de verzuring heen trappen."

"Anna wist heel goed hoe zij het aan moest pakken. Ik moet nog zoeken wat mij het beste ligt. Wat was de gouden tip van Van der Breggen? Steady hard. En die buitenbochten zijn ook wel een dingetje."