Van Baarle soleert in Parijs-Roubaix naar grootste winst in carrière

Dylan van Baarle heeft op indrukwekkende wijze de 119de editie van Parijs-Roubaix gewonnen. De Nederlander van de Britse Ineos-ploeg kwam solo aan op de wielerbaan van Roubaix. Het is de grootste overwinning in de carrière van Van Baarle, acht jaar na Niki Terpstra, de laatste Nederlandse winnaar in het noorden van Frankrijk.

De 29-jarige Van Baarle reed op een kleine twintig kilometer van de streep, op de viersterrenkasseien van Camphin-en-Pévèle, weg bij medevluchters Tadej Mohoric en Yves Lampaert. Lampaert ging in de finale nog onderuit, ook Mohoric werd nog bijgehaald door achtervolgers. Van Baarle zag naast zich op het podium Wout van Aert, die in de sprint van de achtervolgende groep Stefan Küng te snel af was.

Snelste editie ooit

Het was droog, stoffig en chaotisch in 'de hel' deze zondag. Onder anderen favoriet Mathieu van der Poel kwam er in Noord-Frankrijk niet aan te pas. Het tempo lag de hele dag ongekend hoog. Van Baarle deed 5 uur 37 minuten en 1 seconde over de 257 kilometer tellende koers, met een gemiddelde snelheid van 45,792 kilometer per uur was het de snelste Parijs-Roubaix ooit gereden.

Vooraf voelde Van der Poel zich wel goed, zei hij. Het zonnige weer lag hem wel. Over Van Aert waren twijfels; zou de Belg op tijd fit zijn na zijn coronabesmetting die hem de Amstel Gold Race kostte? En wat zou Van Baarle eigenlijk kunnen in dit geweld?

Slag van Ineos

Op ruim 200 kilometer van Roubaix begon het al. De Ineos-ploeg zette het peloton op de kant, hopend dat de wind op een vlak deel van het parcours het peloton uiteen zou scheuren. Zeven man van de Britse ploeg, inclusief Van Baarle en Filippo Ganna, sleurden volop mee op kop. Het werkte.

Onder meer favorieten Van der Poel en Van Aert lieten zich verrassen en belandden in een grote groep die het tempo van de Ineos-ploeg even niet kon volgen. De achterstand liep op tot 1.22 minuut. Maar het Ineos-plan werd al op de tweede van dertig kasseistroken verstoord: een valpartij, waarbij meerdere Ineos-renners betrokken waren. Even later reed Ganna tot twee keer toe lek.

In de chaos die ontstond bij het beuken over de eerste kasseistroken lieten enkele Nederlanders zich vooraan zien - onder meer Langeveld en Van Baarle, maar ook oud-winnaar Terpstra ging er nog even vandoor. Tot een geslaagde vlucht kwam het niet.

Mohoric ervandoor

Op weg naar het bevreesde Bos van Wallers, op zo'n 100 kilometer van de finish, ontstond er een kopgroep van vijf renners, onder wie Mohoric, Laurent Pichon en Tom Devriendt, die een vlucht tot stand brachten en een voorsprong van zo'n tweeënhalve minuut op de favorieten pakten.

Daarachter begonnen zich de favorieten te roeren. Van Aert, die nog achteraan het peloton door het Bos van Wallers fietste, zette de jacht in op de drie koplopers en kreeg grote namen achter zich aan.

Op vijftig kilometer vormde zich zo een achtervolgende groep met onder meer Lampaert, Florian Sénéchal (QuickStep), Jasper Stuyven (Trek), Matteo Trentin (UAE), Stefan Küng (Groupama), Van Baarle (Ineos) en ja, toch wel... Van der Poel.

De Nederlander had zich nog nauwelijks laten zien, verstopte zich de hele koers, maar op de kasseienstrook van Mons-en-Pévèle, de tweede vijfsterrenstrook van de dag, schudde Van der Poel voor het eerst aan de boom. Eindelijk was Van der Poel daar even, de finale kon beginnen.

Mohoric rijdt lek, vlucht voor tweede keer

Van Aert plaatste op veertig kilometer van de streep nog maar eens een serieuze tegenaanval op de kort daarvoor vertrokken Van Baarle en de indrukwekkend rijdende Mohoric en zijn medevluchter.

Maar in Parijs-Roubaix is niemand uitgesloten van materiaalpech. Ook Mohoric niet. Aan de ruim zestig kilometer lange vlucht van de Sloveen kwam een eind door een lekke band. Hij werd opgeslokt door de achtervolgende groep favorieten, die dan nog enkel joeg op de Belgische koploper Devriendt.

Er volgden kilometers met verschillende aanvallen. Van Aert probeerde het meerdere keren en de ijzersterke Mohoric ging nog eens aan. De Sloveen kreeg de Belg Lampaert mee en haakte weer aan bij koploper Devriendt. Van Baarle ging ook nog een keer, was in staat het gat dicht te rijden en sloot vooraan bij.

Daarachter zaten de toppers naar elkaar te kijken en het verschil liep op tot boven de halve minuut. Op twintig kilometer van de streep werd duidelijk hoe het echt met Van der Poel zat: hij kon een demarrage van Stuyven, Van Aert en Küng niet volgen. Maar die drie achtervolgers waren op hun beurt niet in staat bij de koplopers te geraken.

Van Baarle demarreert

En toen, op een kleine twintig kilometer van de wielerbaan in Roubaix, brak het moment van Van Baarle aan. Op de kasseien van Camphin-en-Pévèle reed Van Baarle de rest van de kopgroep eraf. Zijn achtervolgers zagen hem pas op het podium weer terug.