In Ferrari-bolwerk Maranello luiden dit Formule 1-seizoen de kerkklokken weer
Terwijl Max Verstappen zondag in Australië noodgedwongen zijn auto langs de kant zet, klinkt in alle vroegte in een stadje in Italië luid gejuich. Het zijn zo'n tweehonderd fanatieke Ferrari-fans. Zij weten direct: kassa voor hun man Charles Leclerc.
De Monegask wint de derde grand prix van het Formule 1-seizoen. De voorsprong op zijn Nederlandse concurrent bedraagt al 46 punten. In Maranello, waar Ferrari haast een religie is, durven ze stiekem te dromen van een renaissance, na vijftien jaar verlangen.
Bekijk een sfeerreportage uit het Italiaanse Maranello, waar de tifosi samen kijken, de fabrieken staan en zo'n beetje iedereen een connectie heeft met Ferrari.
Als je het kleine centrum van Maranello via het noorden verlaat en op de Via Abetone Inferiore goed naar rechts blijft kijken, zie je vanzelf een historische rode fabriekspoort. Wie vervolgens bij de stoplichten linksaf slaat, komt in een straat waar een roemrijk verleden en een glorieus heden samenkomen.
Maranello ís Ferrari
Daar, op de Via Enzo Ferrari, staat de fabriek van de Scuderia en worden de Formule 1-bolides bedacht, ontworpen, geproduceerd en getest. De kampioenswaardige F1-75, waarmee Leclerc zondag nog oppermachtig won in Australië, komt hier vandaan.
Maranello ís Ferrari, met naast de fabrieken ook het museum en het restaurant van mevrouw Rosella, met afstand de favoriete kok van zo'n beetje iedere Ferrari-coureur. Michael Schumacher, Felipe Massa, Charles Leclerc en zelfs voetballer Cristiano Ronaldo. Allemaal aten ze bij, gingen ze op de foto met en signeerden ze de servetten van deze gastvrije chef-kok.
In dit stadje van achttienduizend inwoners hebben velen een connectie met het iconische merk. "De fabriek en de stad zijn sterk verbonden. Het zit in ons hart, is onderdeel van onze identiteit", vertelt de burgemeester van Maranello, Luigi Zironi, terwijl we praten op het centrale pleintje.
Als hij over Ferrari spreekt, heeft hij het steevast over 'ons'. "Als je hier rondkijkt, zie je veel mensen die in de fabriek werkten. Iedereen in Maranello heeft een historie met Ferrari."
En het duurt inderdaad niet lang of de burgemeester trekt een oudere man erbij, genaamd - hoe kan het ook anders - Enzo. "Ik werkte er 39 jaar", vertelt hij. "Verantwoordelijk voor externe leveringen."
Kort daarna komt Carlalberto - met maar liefst 40 dienstjaren - voorbij schuifelen. Hij zegt engineer van Gilles Villeneuve te zijn geweest. Toen die in 1982 omkwam bij een crash, toog de grote Enzo Ferrari zelf naar de fabriek, waar Carlalberto op dat moment aan het werk was. 'Ga naar huis, hier is niets meer te doen', had de naamgever hem medegedeeld.
Het is zondagochtend 06.15 uur, bijna een uur voor de start van de Grand Prix van Australië. Voor de ingang van het Auditorium Enzo Ferrari, midden in Maranello, verzamelen zo'n tweehonderd vermoeide maar gespannen tifosi. Ze gaan er samen de race kijken.
Grace is hartstochtelijk Ferrari-fan en samen met haar moeder uit Engeland overgekomen. Over twee weken zijn ze op Imola. "Na zo'n goede start van het seizoen willen we niet dat het misgaat", zegt ze. "De strijd tussen Verstappen en Leclerc is heel interessant. Ook mooi om te zien dat ze zo eerlijk vechten. Dat is goed voor de sport."
De burgemeester is vanzelfsprekend ook van de partij. "Of ik nerveus ben? Zeker! Mijn familie werkte ook bij Ferrari. Ik ben onderdeel van de tifosi. Het is een grote eer om burgemeester te zijn van zo'n belangrijk symbool van Italië."
Voordat hij zijn plekje opzoekt, geeft hij nog iets mee: "Als Ferrari wint, ga dan gauw naar buiten. Dan volgt er een traditie."
Uit het auditorium klinkt luid gejuich wanneer de auto van Verstappen het begeeft, applaus iedere keer dat Leclerc de snelste ronde neerzet en teleurstelling als Carlos Sainz al vroeg uitvalt.
Toeterende tifosi
En als Leclerc als winnaar over de streep komt, is het feest. Het Italiaanse volkslied wordt meegezongen en buiten rijden tifosi toeterend en met wapperende rode vlaggen uit de ramen door de straten van Maranello. Op een enkele straathoek stijgt rode rook op.
"Een geweldige start van de dag", jubelt Dario, de jongen die zegt een beetje emotioneel te worden van de wederopstanding. Op dat moment wordt het getoeter overstemd door een galmend geluid, dat zeker tot in de verre omgeving te horen is.
Het zijn de klokken van de San Biagio-kerk, in het centrum van de stad. "Als Ferrari wint, luiden we de klokken. Traditie", vertelt de burgemeester. De laatste jaren zat er vermoedelijk een dikke laag stof op. Sinds een maandje is Don Marco in dienst als kerkklokkenluider. Vandaag zal niet de laatste keer zijn dat hij aan het werk moet.
"Het is geen kwestie van geloof, maar van gemeenschap. We willen het succes van Ferrari delen met de mensen van Maranello."
