Won Mohoric Primavera dankzij verstelbare zadelpen? 'Hij was de rest te slim af'

• Arthur Huizinga

Het was het slechtst bewaarde geheim in het peloton. Tenminste, vanaf het moment dat Matej Mohoric zich meldde op het Velodromo Vigorelli in Milaan.

In de winter had de Sloveen van Bahrain Victorious stiekem geoefend met een verstelbaar zadel om nog sneller te kunnen afdalen. In Milaan-Sanremo ging hij voor het eerst van start met zijn 'dropper seatpost', een systeem waarmee hij met een druk op de knop zijn zadel kan verlagen of verhogen.

In de eerste 250 kilometer van de marathonkoers ging hij het halve peloton langs. "Ik ben bij alle favorieten langsgereden om te showen met mijn fiets", vertelde de latere winnaar na afloop aan de verzamelde pers. "Daarbij zong ik het deuntje van James Bond om het spannend te maken."

Volgens landgenoot Tadej Pogacar had Mohoric hem zelfs gewaarschuwd. "Probeer mij niet te volgen in de afdaling van de Poggio", zei Mohoric volgens de tweevoudig Tourwinnaar. "Het is op eigen risico."

Uren later kwam precies dat scenario uit. Met zijn hoofd tussen het kader had Mohoric zich over de Poggio gesleept. Op de top had hij een kleine achterstand op Søren Kragh Andersen, Tadej Pogacar, Wout van Aert en Mathieu van der Poel.

Heel even werd er geaarzeld en Mohoric wrong zich naar de kop om zich als eerste naar beneden te storten.

En toen drukte hij op het knopje.

Tijdens De Avondetappe van 5 juli 2021 liet Bart Brentjens, de olympisch kampioen mountainbiken van 1996, zien hoe een 'dropper seatpost' werkt:

"Die dropper gebruiken wij al jaren in het mountainbiken", vertelt Milan Vader. De 26-jarige Zeeuw hoort al jaren bij de internationale top op de mtb. Sinds dit jaar rijdt hij ook op de weg bij Jumbo-Visma.

"Het werkt vooral bij heel steile afdalingen, waarbij je niet moet trappen. Om druk te houden op je achterwiel wil je je zwaartepunt zo ver mogelijk naar achteren hebben. Dan is het handig als je zadel iets lager staat. En het is ook aerodynamischer."

De dropper werkt meestal op luchtdruk, legt Vader uit. "Als je het knopje induwt en blijft zitten, zakt het zadel een paar centimeter omlaag. Kom je uit het zadel en houd je de knop ingedrukt, dan komt het weer omhoog. Ik denk dat Mohoric dat tijdens de afdaling een paar keer afgewisseld heeft."

Na afloop was Mohoric lyrisch. "Ik had meer controle in de bochten, zat aerodynamischer op de fiets. Het ging gewoon veel sneller."

De cijfers geven hem gelijk. Ondanks twee angstaanjagende slippertjes ging hij veel sneller naar beneden dan de snelste dalers op de Poggio uit het verleden.

Mohoric is niet de eerste met een dropper in het peloton. Na de koers kwamen oplettende volgers op Twitter met foto's van de zadelpennen van Ivan Basso en Vincenzo Nibali (zelf in 2018 winnaar in Sanremo na een magnifieke afdaling op de Poggio).

Destijds ging het wel om een draaisysteem, waarbij het zadel maximaal vijf millimeter hoger of lager gezet kon worden.

"Er werd onder mountainbikers best vaak gesproken over het nut van de dropper op de weg", vertelt Vader. "Maar er zitten ook nadelen aan. Met name het gewicht: het systeem en speciale zadelpen wegen al met al zo'n 200 tot 400 gram extra. Dat is voor wielrenners al snel een probleem. Maar als je een fiets hebt die onder het gereguleerde minimumgewicht van 6,8 kilogram zit, kan het zelfs een voordeel zijn."

Dat uitgerekend Mohoric de dropper gebruikte in Milaan-Sanremo is geen toeval. De Sloveen geldt als een van de beste dalers van het peloton. Een durfal, die meer dan anderen zijn leven op het spel zet als de weg naar beneden loopt.

Hij was het die de 'supertuck', het dalen met het achterwerk op de bovenbuis van de fiets om de luchtweerstand te verminderen, populair maakte. Zo populair dat die daalhouding vorig jaar verboden werd. De UCI oordeelde dat het te gevaarlijk was.

Het gaat ook weleens mis. In de Giro d'Italia van vorig jaar maakte Mohoric nog een vreselijke crash.

De Sloveen hield er wonderwel slechts een hersenschudding aan over en twee maanden later won hij twee etappes in de Tour de France.

Out of the box

Zelf reed Vader dit jaar al met Mohoric in Strade Bianche en de Ronde van Valencia. In die laatste ronde kwamen ze elkaar tegen. "Ik kom natuurlijk uit het mountainbiken en moet nog wennen aan het positioneren in het peloton."

In Mohoric heeft Vader misschien wel een zielsverwant, zo merkte hij in Valencia. "In de derde etappe was er een aankomst bergop. Vlak voor die klim was het vechten om voorin te komen. Ik zat een beetje te ver van achter, maar wist dat er nog een haakse bocht kwam. Die wilde ik lekker wijd ingaan om zo een heleboel plekjes op te schuiven."

"Mohoric was me net voor. Ik ging mee in zijn wiel en samen vlogen we zo naar de kop van het peloton. Soms kan het ook een voordeel zijn om een beetje out-of-the-box te denken."

Vader verwacht dat we de dropper vaker zullen zien in het wegpeloton. "Ik gebruik het systeem al jaren in het mountainbiken, maar het was nog niet ter sprake gekomen binnen Jumbo-Visma."

"Het ligt ook een beetje aan de fietsindustrie. Als die het gewicht naar beneden kan brengen, lijkt het me logisch dat wegrenners ermee gaan rijden. Dat Mohoric hier al sinds de winter mee bezig was, vind ik supergaaf. Hij is de rest te slim af geweest."