Belg Staelens nu trainer bij Hoek: 'Mosselen met Kluivert? Als hij trakteert!'

Lorenzo Staelens was ooit persona non grata in Nederland, maar 24 jaar later duikt hij plots op als hoofdtrainer op de Nederlandse amateurvelden. "Dat het nu nog steeds opspeelt, is een beetje spijtig. Want het is niet de prestatie waar ik fier op ben..."

Zaterdagavond 13 juni 1998, Stade de France in Parijs. De eerste groepswedstrijd op het WK in Frankrijk. Het is de avond waarop de Belg Lorenzo Staelens in Nederland wordt uitgeroepen tot volksvijand nummer één.

Kluivert, de broertjes De Boer en Cocu tegen Wilmots, Van der Elst en Nilis. Oranje is beter dan België. Veel beter, maar de bal wil er niet in. De belangen zijn groot, de spanning is hoog, de Belgen spelen hard spel en de frustratie aan Nederlandse kant groeit.

Kluivert versus Staelens

Met een 0-0 stand en nog een goede tien minuten te gaan, verliest Patrick Kluivert zijn hoofd. Na een duel ligt zowel Staelens als de Oranje-spits op de grond. Ze kijken elkaar verwijtend aan. Staelens staat op en steekt sportief zijn hand uit.

Kluivert kijkt hem aan en laat de uitgestoken hand onbeantwoord. Hij draait zich weg en krijgt een duwtje mee van Staelens. Het gebakkelei gaat door. Er wordt over en weer van een afstandje wat geschreeuwd. Totdat Kluivert woest wordt en verhaal komt halen.

Hij loopt recht op Staelens af en zet zijn rechterelleboog tegen het lichaam van de Vlaamse verdediger. Staelens gaat gretig naar de grond. Scheidsrechter Pierluigi Collina trekt rood en Kluivert druipt af. Een WK-rel is geboren.

Bekijk hieronder het moment tussen Patrick Kluivert en Lorenzo Staelens op het WK voetbal.

"Hij zei iets wat me diep heeft geraakt", verklaart Kluivert later dat WK. "Het zegt genoeg dat hij niet wil zeggen wat hij zei." Op zijn beurt reageert Staelens: "Kluivert was niet lief tegen mij, dus ik ook niet tegen hem. Hij reageert met daden, ik heb me kunnen beheersen."

Jaren daarna vertelt Staelens dat hij Kluivert had aangesproken met de woorden: "Sorry hoor, meneer de verkrachter." Verwijzend naar een verkrachtingszaak uit 1998 waarbij Kluivert betrokken was. De jonge Ajax-spits en zijn drie vrienden werden echter vrijgesproken.

Van het bruisende wereldkampioenschap van 1998 naar de stilte van Zeeuws-Vlaanderen. Het is een maandagavond op Sportpark Denoek, waar het eerste elftal van de Hoekse Sportvereniging Hoek op het hoofdveld traint. Het is koud, het waait. Zo'n typische avond bij een Nederlandse amateurclub.

Naast de kantine zijn een paar vrijwilligers met gereedschap in de weer. De sponsortent, die deels is losgeraakt door de harde wind, moet weer worden vastgemaakt. Lorenzo Staelens houdt zich er niet mee bezig. De Belg is sinds kort hoofdtrainer van de club uit de derde divisie en leidt de training.

Hij speelde meer dan vierhonderd wedstrijden in het Belgische voetbal, won de Gouden Schoen in 1999, stond onder contract bij Club Brugge en Anderlecht, droeg zeventig keer de kleuren van de nationale ploeg en verdiende als (assistent-)trainer zijn sporen bij Cercle Brugge, Roeselare en Kortrijk.

Een man met zo'n palmares verwacht je niet op een kille maandagavond op een voetbalveld even onder Terneuzen. "Nee, dat snap ik", zegt de inmiddels 57-jarige Staelens, tegenwoordig zonder ringbaardje, die vriendelijk en in alle rust zijn woordje doet.

"Maar het wordt steeds moeilijker om in het Belgische profvoetbal aan de bak te komen. Er zijn veel buitenlandse investeerders die, ook wel logisch, hun eigen trainers en staf meenemen", legt hij uit.

"Ik heb dan ook een normale baan genomen, van negen tot vijf. Ik ben commercieel vertegenwoordiger van een bouwfirma", vertelt Staelens. "Een PR-functie, hoor. Ik ga veelal met klanten naar voetbal kijken. Dus het is een voetbalgerelateerde baan, maar dan zonder stress."

Hoe komt Staelens bij Hoek?

Toch kruipt het bloed bij een voetbaldier waar het niet gaan kan. Sinds twee duels, die overigens allebei werden gewonnen, is Staelens de man bij Hoek. "In de avonden drie keer trainen en spelen op zaterdag is ideaal voor mij."

"En vergis u niet, Hoek is altijd een grote naam bij ons in West-Vlaanderen geweest. Mijn manager Eric Tetaert is hier ook trainer geweest en wist van de problemen hier. Dus zo is de link gelegd."

Ook bij zijn nieuwe werkgever ontkomt Staelens er niet aan om over de ruzie met Kluivert te praten. Hij is er niet trots op, maar beseft ook dat hij in Nederland voor de rest van zijn leven verbonden is aan dat moment. "Dat ik drie WK's heb gespeeld, zullen niet veel Nederlanders weten", concludeert hij dan ook.

"Ik heb niets tegen jullie, ik heb niets tegen Kluivert. Het is een moment in een bepaalde wedstrijd van twee, drie seconden dat je iets roept, dat me blijft achtervolgen. Het was eruit voordat ik het wist."

Het incident krijgt in die tijd veel media-aandacht. "Er werd gezegd dat ik een matennaaier was. Maar een paar duels later zie ik Edwin van der Sar overdreven vallen tegen Argentinië en noemt men hem in Nederland ineens heel professioneel. Dus het is maar net door welke bril je het bekijkt."

Toch kijkt de voormalige Rode Duivel ook met spijt terug op het moment. "Ik wilde het goedmaken, maar Kluivert wilde dat toen niet. Ach, misschien weet hij het inmiddels al niet meer. Voor mij is het ook verleden tijd. Het is iets dat is gebeurd. En er gebeuren zo veel dingen in het leven die eigenlijk niet moeten gebeuren."

Mocht Kluivert anno 2022 toch behoefte hebben aan een verzoening, dan is hij welkom in Zeeuws-Vlaanderen. "Of ik samen met hem mosselen wil eten?", herhaalt Staelens de vraag, om daarna met een knipoog te antwoorden. "Geen probleem. Maar de Hollander mag trakteren dan."