Hoe Orie van gouden Krol een 'pitbull' maakte: 'Opeens wist hij wat ik bedoelde'
The Ice Ribbon van Peking, het immense stadion dat nog één dag dienst doet als olympische schaatsbaan, had vrijdagmiddag veel weg van een kennel. Het ging er na de 1.000 meter over een rijder die was getransformeerd van labrador tot pitbull, nadat hij tussentijds de gedaanten van poedel en bouvier had aangenomen.
Hij had gegromd, zijn tanden laten zien, toegehapt en niet meer losgelaten. Het was het verhaal van Thomas Krol, kersvers kampioen op de kilometer. Opgetekend uit de mond van Jac Orie, zijn trainer. Nota bene iemand die ooit zwaar gewond raakte nadat een rottweiler hem lelijk in zijn hand had gebeten.
Hatelijke 'nul'
De oefenmeester was empathisch, euforisch, opgelucht en verontwaardigd tegelijk. Het ging over de hooggespannen verwachtingen voorafgaande aan de Spelen. Het lang uitblijven van die felbegeerde gouden medaille.
De mislukte wissel van Kai Verbij. De glorieuze zege van Krol. En de constatering dat Orie daarmee op de valreep verlost werd van die hatelijke 'nul'.
Hij zwaaide met zijn handen om zijn betoog kracht bij te zetten, verhief zijn stem en struikelde bij tijd en wijle over zijn woorden, uitgesproken met sappige Haagse tongval.
Nee, hij nam het Verbij "absoluut totaal niet" kwalijk dat die in een honderdste van een seconde nobel sportmanschap liet prevaleren boven puur egoïsme. Orie prees zijn schaatser zelfs dat hij bij het naderen van de laatste kruising in een honderdste van een second besloot zijn benen stil te houden om zo zijn Canadese tegenstander Laurent Dubreuil niet te hinderen.
Bekijk hieronder een samenvatting van de 1.000 meter en de reacties van Krol, Verbij en Otterspeer:
"Hoezo?", reageerde hij als door een adder gebeten op de vraag of hij Verbij iets kwalijk nam. "Man, die jongen heeft hier vier jaar voor getraind. Hij komt hier om alles eruit te halen wat er in zit en besluit bij een snelheid van zestig kilometer per uur in een split second om zoiets te doen. Je kunt op zo'n moment zeggen: ik ram 'm er doorheen. Dat is alleen niet zoals het hoort. Daarom neem ik hem echt níets kwalijk."
Gegniffel
Dat hij naast de schlemiel ook de koning van de kilometer in de ploeg had, maakte de misser van Verbij iets dragelijker. Oh ja, hij had het de laatste dagen wel gehoord, het gegniffel dat zijn ploeg nog geen olympisch goud had binnen gehaald. En dat voor de man met de reputatie al twee decennia lang kampioenen af te leveren op de Winterspelen. "Ik ben natuurlijk ook niet gek."
Gerard van Velde (Salt Lake City 2002), Marianne Timmer (Turijn 2006), Mark Tuitert (2010), Stefan Groothuis (Sotsji 2014), Carlijn Achtereekte, Kjeld Nuis en Sven Kramer (Pyeongchang 2018). Wie zou in Peking volgen?
"Om eerlijk te zijn ben ik daar vandaag niet heel erg bezig mee geweest. Ik wil dat Thomas Krol en Kai Verbij gewoon alles eruit persen wat erin zit. En dat ze winnen. Dat probeer ik het allerbelangrijkste te vinden. Zoiets levert medailles op en dat is heel fijn. Je kunt het wel spannender proberen te maken dan dat. Maar meer is het echt niet."
Bla bla bla
En toch was dat het ook weer wel. "Ik ben niet achterlijk, ik weet ook wel dat dit zes op een rij is. Ik ben niet gek. Maar nogmaals, ik wilde er niet mee bezig zijn. Ik wilde het weglaten en er zijn voor mijn schaatsers. Alles geven. Niets meer. Niets minder."
Meewarig met het hoofd schuddend: "Soms irriteerde het me natuurlijk wel eens. Bla bla bla. Ik heb ze om me heen heus wel gehoord, hoor, die vragen waar die gouden medaille nou bleef. Túúrlijk. Ik ben niet achterlijk."
"Wat ik dacht toen ik die vragen de laatste dagen hoorde? Ik vond het vooral heel vervelend dat ze mijn schaatsers daarmee belastten. Als ze het aan mij vragen, prima, daar heb ik daar geen problemen mee. Iedereen mag mij vervelende vragen stellen. Daar kom ik wel uit. Maar als ze mijn rijders daarmee lastig vallen heb ik echt iets van: kom op, man."
In één adem: "Uiteraard is het de laatste dagen wel eens door mijn hoofd geflitst. Ik zou liegen als ik zeg dat het niet zo is. Dat ik nog geen gouden medaille had behaald. Maar ik wilde daar niet zitten met mijn hoofd. Want als ik daarmee bezig was, zou het om mij gaan en niet om die gasten."
Kwispelen
Hij wist dat hij met Krol een gerede kans had op olympisch goud. Orie ging in gedachten ook terug naar 2018, het moment waarop hij de schaatser in zijn ploeg kreeg. Al snel had hij een bijnaam voor hem bedacht. De labrador.
"Echt, man, hij kwispelde naar iedereen. Zoiets wil je toch niet zijn? Hop, weg daarmee, heb ik meteen tegen hem gezegd. Bám! Duik erin!"
De man die was binnengehaald als een specialist op de 1.500 meter bleek een snelle leerling. "Na driekwart jaar wist hij wat ik bedoelde."
Bijtertje
"Aanvankelijk was hij een superaardige gast. Hij moest alleen harder worden, zich niet opzij laten zetten. Je hoeft niet door iedereen aardig gevonden te worden, zolang je maar eerlijk te werk gaat. En dat is behoorlijk gelukt. Toch?"
Hij wilde er eigenlijk maar dit mee zeggen. "Hij is uitgegroeid tot een flink bijtertje."
Dat hij een winnaar was, ontdekte Krol zelf met zijn zege op de 1.500 meter tijdens de WK afstanden van 2019 in Inzell. Het allerlaatste zetje naar de overtreffende trap van wereldkampioen, die van winnaar van olympisch goud, gaf de schaatser zichzelf. Toen hij drie maanden voor het begin van de Winterspelen van Peking eindelijk in zee durfde te gaan met een sportpsycholoog.
Uitgeraasd
De schaatser die uit het lood raakte van iedere tegenvallende training en eeuwig twijfelde of hij wel écht een winnaar was, leerde opnieuw razendsnel. Om negatieve gedachten uit te bannen, ditmaal. In Peking bracht hij twee dagen voor de 1.000 meter een van die wijze lessen van zijn mentaal begeleider in praktijk.
Hij werd in China gek van de gedachten die voortdurend door zijn hoofd spookten, zowel positief als negatief. Van de sportpsychologe mocht hij voor het slapen gaan tien minuten lang alles bedenken wat hij maar wilde, zo hoorde hij telefonisch.
Het ging woensdagavond vervolgens zo tekeer in Krols hoofd, dat hij al na zeven minuten was uitgeraasd, zoals hij het zelf noemde. Met een leeg hoofd vervolgde hij zijn missie.
Het is de nieuwe Krol ten voeten uit, zei Orie. Een man die zich voortdurend ontwikkelt en open staat voor nieuwe manieren van denken. "Je hebt mensen die graag willen dat alles blijft zoals het is, omdat ze ooit op die manier goed zijn geworden. En je hebt mensen die gemakkelijk veranderingen kunnen accepteren."
En je hebt dus schaatsers die tot hun 29ste moeten wachten om eindelijk olympisch kampioen te worden, zei hij lachend. "Als hij daar ooit één kans voor had, dan was het wel nu. Mooi dat-ie precies op het juiste moment heeft toegehapt."
