Carrières Achtereekte en Van Kerkhof zitten door topsport 'vol levenslessen'

De een werd vier jaar geleden uit het niets olympisch kampioen op de drie kilometer, de ander won als eerste Nederlandse vrouw een individuele olympische medaille op de shorttrackbaan: Carlijn Achtereekte en Yara van Kerkhof.

Hoewel ze verschillende schaatsdisciplines beoefenen, hoor je in hun carrières dezelfde thema's terug in de NOS Olympische podcast. Het gaat over in jezelf geloven, voor jezelf opkomen, mentale barrières overwinnen en omgaan met de dood.

Achtereekte genoot die weken in Pyeongchang van haar gouden race en kijkt nu lachend terug op hoe ze het jaar voor haar grootste succes met de zenuwen in haar keel aanklopte bij de ploeg van Jac Orie.

Spannend om te bellen

"Ik vond het heel spannend om hem te bellen. Hem aanpreken op de baan durfde ik niet. Hij heeft toch een bepaalde attitude. Maar ik dacht: je gaat hem nú bellen. Alleen elke keer nam hij niet op, dus was ik voor niets zenuwachtig. Uiteindelijk zat ik op de fiets toen hij terugbelde. Na wat tests belde hij uiteindelijk vrij snel terug: dat hij het wilde doen."

En zo maakte Achtereekte opeens deel uit van de grootste schaatsploeg van de wereld. Het bleek in Pyeongchang een winnende match, al was niet alles even makkelijk.

"Het is een bepaalde cultuur waar je aan toe moet zijn. Ik denk dat ik eerder niet het lef en het zelfvertrouwen had om daarin te overleven. Sven Kramer maakt nog steeds de grap over mijn race in Pyeongchang: 'Carlijn struikelde per ongeluk het podium op'. Het klinkt onterend richting mij. Ik weet wel dat hij het grappig bedoelt. Daar moet je wel tegen kunnen."

'Het kan!'

Van Kerkhof: "Ik laat met mijn medaille in Pyeongchang aan de toekomstige generatie zien: het kan, je kan als Nederlandse vrouw in het shorttrack een medaille winnen! Daar ben ik het meest trots op. Door alles wat ik heb meegemaakt, is relativeren ietsje makkelijker. Eigenlijk is dat als topsporter helemaal niet goed. Nu moet het, dan is het fijn dat het lukt."

Aan het succes in Zuid-Korea ging voor Van Kerkhof een loodzware periode vooraf, die ook na de Spelen nog maanden zou duren. Er werden bij haar afwijkende bloedwaarden geconstateerd die zouden kunnen wijzen op het gebruik van verboden middelen. Er volgde een lang juridisch gevecht om haar onschuld te bewijzen. Dat lukte uiteindelijk.

Van Kerkhof: "Nu denk ik: hoe heb ik die rechtszaken allemaal kunnen doen? Ik heb er geprobeerd kracht uit te halen. Ik dacht: tegenslag overkomt me om me sterker te maken. Ik zal het nodig hebben om straks op de Spelen te presteren."

Otter zei: 'Je hebt er niets aan'

"Natuurlijk zat ik in het begin in zak en as. Mijn coach Jeroen Otter zei: 'Je hebt er niets aan om je zo te voelen, je hebt er alleen maar jezelf mee.' Hij had gelijk. Als topsporter is het goed voor mij geweest. Iedere wedstrijd was voor mij een motivatie om het goed te doen."

Ook Achtereekte voerde na haar titels vaak een gevecht. En dan met name met de druk die er bij die titel komt kijken. "Die heb ik als zwaarder ervaren dan dat ik had gedacht. Bij elke wedstrijd waar ik aan de start stond, kwam die speaker weer. Ik dacht echt: hou er nou eens over op. Natuurlijk is het wel heel mooi, maar het zorgde voor een niet-ontspannenheid. Daar heb ik tot op de dag van vandaag nog weleens last van. Nog best vaak, ja."

Commando's

Ze keek op tv naar het programma Special Forces Vips en herkende zich in iets wat er daar gezegd werd. "Een van die commando's zei: wil je winnen of wil je niet falen? Vooral die tweede zin. Die kwam zo binnen. Ik dacht: zo sta ik best wel vaak aan de start. Deels is dat karakter, maar sinds mijn olympische titel is dat wel veel erger geworden."

"Jac zegt weleens: 'Als het niet lukt, moet je dan de gevangenis in? Of krijg je dan een taakstraf?' Dat relativeert wel. Maar je eigen hersenspinsels, heb die maar eens onder controle."

Van Kerkhof en de rest van de shorttrackploeg van Pyeongchang maakten ook naast de baan het nodige mee. De gouden medaille van Suzanne Schulting maakte de sport in één klap volwassen. Maar er was ook het ongeluk van Sjinkie Knegt, die brandwonden over een groot deel van zijn lichaam opliep, en natuurlijk de dood van Lara van Ruijven.

Van Kerkhof: "Het zijn wel levenslessen, ja. Nu, anderhalf jaar later, heb ik dat een plekje gegeven. En denk ik vaak aan haar op een positieve manier. Als we dan iets leuks meemaken, denk ik: O, Lara had dit ook leuk gevonden. We denken op een mooie manier aan haar terug. Dat goud was een droom van haar. Door dat hartje op het pak, en de herinnering in ons hoofd, is ze er ook gewoon bij."