Ook Scheperkamp en De Blois naar Peking met missie: 'Ik ben geen clown'

Schaatser Merijn Scheperkamp en snowboarder Glenn de Blois zijn twee totaal verschillende types, maar hebben wel een belangrijke overeenkomst: ze gaan allebei naar de Olympische Spelen. Allebei zijn ze geen favoriet voor goud, maar ze worden wel in staat geacht om voor een stunt te zorgen.

De Blois plaatste zich vorig jaar voor de Spelen dankzij een wereldbekerzege op de snowboardcross. In zijn aflevering van de NOS Olympische podcast stelt hij: "Ik zou graag top-acht rijden. Ik ben geen clown of pipo die naar de Spelen gaat omdat ik toevallig in de top-30 sta. Ik ga daar het beste uit mezelf halen."

Scheperkamp verraste bij het olympisch kwalificatietoernooi vriend en vijand door de 500 meter te winnen, voor Dai Dai N'tab en Kai Verbij.

Scheperkamp vertelt: "Ik ben nog 21. Dus om van mij nu al te verwachten dat ik daar even olympisch goud ga binnen tikken, dat is wel een beetje een te hoge verwachting. Al zou ik het graag willen, het is niet reëel."

Dag en nacht

Het leven van De Blois en Scheperkamp verschilt als dag en nacht. Scheperkamp zit in de opleidingsploeg van Jumbo-Visma. Hij traint daar in de schaduw van de profploeg, maar met goede trainingsomstandigheden, vaste coaching, schema's en een salaris.

De Blois begon met snowboarden op zijn achtste en woont al jaren in de winter in Oostenrijk. Hij zwierf seizoenenlang als Nederlandse eenling langs verschillende buitenlandse teams met wie hij dan mee mocht trainen.

Hoe Scheperkamps eerste kennismaking met de grote mannen uit de ploeg van Jac Orie was, weet hij nog goed: "We waren op trainingskamp in Collalbo. Met de opleidingsploeg zaten we in een ander hotel. We hadden nog niet kennisgemaakt met de profploeg. We gingen toen een avondje naar hun hotel. Dat was heel erg spannend,"

Kramer ook maar een mens

"Toen moest iedereen van de profploeg zich voorstellen aan mij. Kreeg ik in een keer een hand van Sven Kramer en van Kjeld Nuis, die net twee wereldrecords had gereden. En van Carlijn Achtereekte, noem maar op. Dat was wel bijzonder. Sven stak een hand naar mij uit en zei: 'Hoi... Sven'. Toen dacht ik wel. Oh ja, jij bent ook gewoon een mens."

Lang betaalde De Blois de kosten die hij als snowboarder in Oostenrijk maakte van een serie zomerbaantjes. Hij werkte in een pizzeria en in de kassen, was hekkenbouwer en oppasser op een school voor moeilijk lerende kinderen.

De Blois: "Maar dat betaalde natuurlijk niet genoeg om een heel snowboardseizoen van te bekostigen. In het begin deed ik ook nog van alles hier in huis, koken enzo. Dan hoefde ik minder huur te betalen."

Blauw-wit leven

Sinds De Blois zich heeft geplaatst voor de Spelen is er meer financiële steun en ligt de focus meer en meer op presteren. Maar één ding in zijn verhaal wordt wel duidelijk. De Blois leeft in Oostenrijk zijn mooiste leven.

"Ik snowboard omdat ik het vet vind, maar ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt. Als de zon schijnt en je hebt geen wolken, dan is alles om je heen wit en blauw. In de winter is dat wel mijn leven, ja."