Ozan Kökcu behoedde broertje Orkun voor zelfde fouten: 'Aangeraden hier te blijven'

• Sam Porskamp

Spijt komt niet in zijn woordenboek voor. Jaloezie heeft hij nooit gehad. Toch lijkt het wrang dat Ozan Kökcu (23) na een mislukt buitenlands avontuur bij Telstar weer helemaal onderaan de ladder moet beginnen, terwijl zijn twee jaar jongere broertje Orkun bij Feyenoord is uitgegroeid tot basisspeler.

Op de pleintjes in het Haarlemse Schalkwijk zullen de jeugdvrienden van de gebroeders Kökcu de carrières daarom met opgetrokken wenkbrauwen hebben gevolgd. Want Ozan was toch echt de koning van de straat en werd bij het 'poten' zonder uitzondering als eerste gekozen. Orkun was een uitstekende voetballer, maar viel toch minder op.

Nu zijn de rollen omgedraaid. Kökcu wijt het grote contrast met zijn broertje vooral aan zijn verkeerde keuzes. De middenvelder van Telstar, de nummer dertien van de eerste divisie, speelt vanavond in de achtste finale van de KNVB-beker tegen PSV zijn grootste wedstrijd uit zijn loopbaan, maar het hadden er zoveel meer kunnen zijn.

Op 18-jarige leeftijd besloot hij vanuit de jeugdopleiding van Feyenoord naar het Turkse Bursaspor te verkassen. Hij had ook naar Fenerbahçe kunnen gaan, maar Bursaspor stond bekend als opleidingsclub en dus leek dat beter voor zijn ontwikkeling.

"Enes Ünal, de oud-topscorer van FC Twente, was een mooi voorbeeld van zo'n opgeleide speler van Bursaspor. En zo waren er meer gevallen. Het was dus echt een heel bewuste keuze. Ik had namelijk ook voor de centjes bij Fenerbahçe kunnen gaan."

Zijn tijd in Turkije draaide echter uit op een deceptie. Kökcu kwam niet verder dan een handjevol wedstrijden in het eerste en werd twee keer verhuurd, aan RKC Waalwijk en Giresunspor. In de Turkse competitie bleek, meer dan Kökcu dacht, de nadruk te liggen op geld en presteren. In de praktijk was er geen tijd en ruimte voor het ontwikkelen van jonge spelers.

Toen ook nog het volledige bestuur werd vervangen, was voor Kökcu de maat vol. "De mensen die me hadden gehaald waren er niet meer. Ik had voor vier jaar getekend en er was een plan voor me uitgestippeld, maar dat kon toen de prullenbak in. Dat was wel heel moeilijk."

Wijze raad

Op het moment dat zijn broertje een paar jaar later voor dezelfde keuze kwam te staan, gaf hij hem wijze raad, zoals dat een oudere broer betaamt. In Turkije houden ze alle Turkse talenten in Europa nauwlettend in de gaten en op het moment dat Orkun voor zijn doorbraak stond kreeg hij onder meer een aanbieding van topclub Galatasaray.

"Inmiddels raad ik iedere jonge speler af om die kant op te gaan. Ik heb die fout eerder gemaakt en daarom heb ik Orkun toentertijd ook aangeraden om hier te blijven. Nederland is namelijk echt een opleidingsland, misschien wel het beste van de wereld. Hij heeft gelukkig naar mijn advies geluisterd."

Orkun kreeg bij Feyenoord inderdaad alle tijd en begeleiding om zich verder te ontwikkelen. Hij werd zo niet alleen in Rotterdam een vaste waarde, maar schopte het ook tot het nationale elftal van Turkije.

Plezier

Terwijl de carrière van de jongste telg van de familie in een stroomversnelling kwam, probeerde de oudste vooral het plezier in voetbal weer terug te krijgen. Zijn vader, die zijn belangen behartigt, drukte hem op het hart om de lach weer terug te krijgen op het veld. En dus koos hij voor Sabah FC in Azerbeidzjan.

"Ik vond het een mooi land met mooie mensen dus dacht 'waarom niet'. Het niveau is daar niet heel hoog, vergelijkbaar met de eerste divisie van Nederland, dus ik kon gewoon lekker vrijuit spelen. Zo heb ik ook echt het plezier weer teruggekregen."

Inmiddels is Kökcu ook jeugdinternational van Azerbeidzjan. Hij heeft geen roots in dat land, maar door een internationale samenwerking met Turkije had het weinig voeten in de aarde om zich de Azerbeidzjaanse nationaliteit aan te meten.

Ook daarin bewandelde hij dus een ander pad dan Orkun, die inmiddels al dertien interlands speelde voor Turkije. "Maar omdat ik alleen in de onder 21 speel, is de keuze nog niet definitief", verduidelijkt hij meteen.

Voor Kökcu voelt zijn overgang naar Telstar afgelopen zomer als nieuw beginpunt. Hij woont weer in zijn vertrouwde buurtje in Haarlem en wil de schade die hij de afgelopen jaren opliep inhalen. Met Andries Jonker heeft hij een trainer die met hem aan de slag gaat.

"Andries was voor mij een belangrijke reden om terug te keren. Hij doet er alles voor om me te helpen met mijn carrière. Dat heb ik mijn hele voetballeven gemist. Ik heb nooit zo'n persoon gehad om mij heen."

Met een rugzak vol ervaringen en leermomenten wil Kökcu in Nederland weer omhoog kijken. Over waar hij zichzelf over een paar jaar ziet wil hij liever geen uitspraken doen, maar ongetwijfeld droomt hij van spelen in een volle Kuip en de winnende maken voor Turkije, iets wat zijn zijn broertje nu al bereikt heeft.

"Maar of ik jaloers ben? Nee joh. Integendeel. We zijn niet alleen broertjes, maar ook beste vrienden. Orkun en ik zijn één. Dat is gewoon liefde."