Na isolatie van Tokio staat skateboardster Jacobs anders in het leven
Wat een hoogtepunt had moeten worden in haar lange skateboardcarrière, eindigde voor Candy Jacobs in een drama. Nog voordat de Spelen waren begonnen, moest de 31-jarige Limburgse in allerijl het olympisch dorp verlaten. Een positieve coronatest resulteerde in een eenzaam verblijf in een quarantainehotel en een retourvlucht naar Nederland.
Vier maanden later kijkt Jacobs monter uit over de ramps en rails van Skatepark De Fabriek in Enschede, waar ze meedoet aan de NK skateboarden. De lach is terug op haar gezicht, maar ze zal niet ontkennen dat de negen dagen in isolatie hun sporen hebben nagelaten.
"Het heeft mijn hele leven veranderd. Ik denk dat ik niet eerder zo diep gegaan ben", verwijst Jacobs naar de periode in het quarantainehotel. In Tokio schreef zij op haar socialmediakanalen al dat ze bezig was met een fysiek en mentaal gevecht, dat het niet lukte om te eten en te slapen.
Nu constateert Jacobs dat de zware tijd in Tokio toch ergens goed voor is geweest. "Het heeft mij ook veel geleerd. Dat ik kan omgaan met tegenslagen bijvoorbeeld, ook op de momenten dat je denkt dat je dat niet kan. En dat je moed toont. Uiteindelijk levert dat het meeste op. Dus op een gekke manier ben ik ook wel dankbaar dat het zo is gelopen, al zou ik het nooit meer over willen doen."
Waardevolle les
Door haar ervaring in Tokio is Jacobs anders in het leven gaan staan. "Ik was altijd iemand die dacht dat ik alles alleen kon. En nu heb ik ontdekt dat ik dat niet kan. Dat ik mensen om mij heen nodig heb. Fysiotherapeuten, mental coaches, familie, vrienden. Dat besef drong daar door, omdat ik écht alleen was. En dat was voor mij iets heel waardevols."
Die afhankelijkheid staat in schril contrast met de persoon die Jacobs dacht te zijn. "Ik heb altijd de regie over alles, ben superzelfstandig, regel alles zelf. Maar eigenlijk is het fijn als je soms gedragen kunt worden."
De eenzame dagen in Tokio mogen dan waardevolle inzichten hebben opgeleverd, Jacobs verloor aanvankelijk het plezier in het skateboarden. "Toen ik thuiskwam, wilde ik voor het eerst in mijn leven niet skaten. In achttien jaar heb ik nog nooit een dag gehad dat ik geen zin had. In het begin vond ik dat heel heftig, want alles wat ik doe is skateboarden. Mijn hele identiteit is skateboarden. Om je dan te realiseren dat je dat misschien niet meer terugkrijgt, is superheftig."
Inmiddels heeft Jacobs het plezier weer hervonden, grotendeels althans. "Ik ben begonnen met iedere dag wél skaten, ook als ik geen zin had. En op een gegeven moment betrapte ik mezelf erop dat ik het weer even leuk had, al was het maar een minuut. Nu is het weer zover dat ik bij de NK de tijd van mijn leven heb. Al zijn er nog altijd dagen dat ik geen zin heb. Ik heb ontdekt dat dat ook oké is."
Haar olympische droom van 2021 mag dan verworden zijn tot een nachtmerrie, Jacobs heeft haar zinnen al gezet op een herkansing in Parijs. "Eigenlijk zou ik na de Spelen alleen nog maar leuke wedstrijden gaan doen. Beetje relaxen, lekker op vakantie, skatetripjes. Ik zou een beetje met skatepensioen gaan. Maar na wat er in Tokio is gebeurd, ben ik weer meer wedstrijden gaan skaten. Ik kwam erachter dat ik nog goed mee kan draaien."
Daarnaast verkent Jacobs het leven buiten de sport. "Ik ben aan het ontdekken wie ik ben zonder skateboard. Wat vind ik waardevol? Wie wil ik zijn? Hoe wil ik mij bewegen in de wereld, als ik dat niet op een skateboard doe? Dat is de zoektocht, waar ik nog middenin zit."
Candy Jacobs testte positief op corona en kon daardoor niet deelnemen aan de Olympische Spelen in Tokio.
