Twente biedt precies wat van hersenoperatie herstelde Van Wolfswinkel gelukkig maakt
Ricky van Wolfswinkel is de spits van de eeuwige jeugd. Guitige blik, aanstekelijk enthousiasme en sinds deze zomer namens FC Twente ook weer scorend in de eredivisie. Alsof hij nooit is weggeweest.
Toch wordt hij in januari al 33, maar een oudje weigert hij zichzelf te noemen. Ervaren, dat kan er net mee door.
"Ik vind het leuk om die jonge jongens hier op sleeptouw te nemen. We willen stappen maken, ons de komende jaren ontwikkelen als team", zit hij nog vol ambitie. "En ja, uiteindelijk hopen we ook weer serieus om de Europese plaatsen mee te spelen."
Streep door Feyenoord-transfer
Van Wolfswinkel hoopt nog zo lang mogelijk te voetballen. Want de belangrijkste les die hem na een rijke carrière zal bijblijven, is dat niets zo vanzelfsprekend is als het soms lijkt.
In de zomer van 2019 leek hij op weg naar Feyenoord, maar liep hij een hersenschudding op tijdens een wedstrijd met zijn toenmalige club FC Basel. Bij een preventieve scan kwam een afwijking aan het licht die de artsen zorgen baarde.
"De dokter had meteen zijn twijfels en liet me meekijken, maar ik zag nog steeds niets zitten. Bij vervolgonderzoek kwam een aneurysma aan het licht, een zwakke plek in een slagader in mijn hoofd."
Een geluk bij een ongeluk, noemt hij het. "Ineens ziet je leven er van de ene op de andere dag anders uit. Je mag niet meer trainen, kunt plotseling niks meer doen voor je gevoel."
Ik ben niet iemand die continu gaat zeggen hoe het moet. Ik wil de jonge jongens juist meenemen.
De operatie slaagde, maar de revalidatie duurde lang. "Bewust koos ik ervoor om in Zwitserland te blijven, samen met mijn vrouw en zoontje. De dokter om de hoek, mensen die me lief zijn om me heen. En daar had ik heel veel steun aan."
Van Wolfswinkel kwam zichzelf vaak tegen in die periode. Hij ging meer over dingen nadenken, begon alledaagse dingen in het leven steeds meer te waarderen. En ook het voetbal kreeg weer een plek, nadat hij groen licht had gekregen het veld weer op te stappen.
"Ik heb het nu achter me gelaten", benadrukt hij. "Ik voel me weer vrij, ben nergens meer bang voor."
Voorop in de strijd mag een herboren Van Wolfswinkel laten zien dat hij zijn oude streken nog niet verleerd is. Rond de derby tegen Heracles Almelo (vrijdagavond, 20.00 uur) wordt hij in alle opzichten tot het uiterste gedreven en daar komen al die vlieguren in de grote competities toch goed van pas.
Twente als topclub
Toen hij Nederland tien jaar geleden voor het eerst verliet, speelde FC Twente nog jaarlijks mee om de landstitel. "Dan kom je terug, heb je een bepaald beeld van zo'n club. Maar de mensen hier, het stadion en de fans, alles voldoet aan de verwachtingen. Ik zit hier echt goed."
Laat maar komen, die derby van het oosten.
"Ik heb al een hoop van dit soort wedstrijden meegemaakt. Met Vitesse tegen NEC, met Real Betis tegen Sevilla en met Saint-Étienne tegen Olympique Lyonnais. Maar Utrecht tegen Ajax doet daar qua sentiment ook niets voor onder. En de allermooiste, die was met Sporting tegen Benfica."
Bekijk hieronder enkele belangrijke goals van Ricky van Wolfswinkel:
Van Wolfswinkel hield vaak zijn zenuwen in bedwang als de spanningen hoog opliepen, zo scoorde hij in bijna al die ontmoetingen met regelmaat en kroonde hij zich zelfs tot matchwinner bij dat allesovertreffende onderonsje in Lissabon.
"Twee van zulke gigantische clubs op nog geen kilometer van elkaar in de stad, dat maakt het extra intensief. Met mensen op de tribune die in het dagelijks leven collega's zijn, maar in het stadion ineens de grootste rivalen."
Thuis in Woudenberg
Niet alleen de hartstochtelijke achterban werkt als extra motivatie, Van Wolfswinkel zocht nu ook bewust naar een omgeving waar hij zich vertrouwd zou voelen met de mensen.
Hij is een kind van Woudenberg, ten zuiden van Amersfoort, waar hij als soort van ereburger van het dorp al eens werd onderscheiden met de Haan van het Jaar. Waarnaar hij na alles wat hij heeft meegemaakt weer sterk verlangde.
Tevens het dorp waaruit Jan Streuer hem ooit als kind wegplukte en in de jeugdopleiding van Vitesse onderbracht. Diezelfde Streuer klopte afgelopen zomer in dienst van de Tukkers weer precies op het juiste moment bij Van Wolfswinkel aan.
"Ik woon nu ook weer in Woudenberg, waar ik veel tijd kan doorbrengen met mijn familie. Dingen waarvan ik de laatste jaren pas echt de waarde ben gaan inzien."
Het ritje naar de club, een praatje met de mensen en zorgeloos op het veld staan. Als tweevoudig international werd hij in Enschede als grote naam binnengehaald, maar Van Wolfswinkel is juist het tegenovergestelde van de gearriveerde vedette.
Juiste moment
"Ik ben niet iemand die continu gaat zeggen hoe het moet. Ik wil de jonge jongens juist meenemen", zegt hij. "En het moment was aangebroken om terug te keren. Het voelt fijn om weer thuis te zijn."
"Als ik hier later ooit terugkeer bij mijn oude dorpsclub, schuif ik in het veld misschien een paar linies naar achteren. Maar voorlopig denk ik nog niet aan afbouwen en kan ik nog wel even mee als aanvaller. Ik ben vooral ook blij dat ik lekker kan voetballen, weer elke dag kan doen wat ik leuk vind."
Zelfverzekerd kijkt hij vooruit, zoals het een echte spits betaamt.
