Van Vleuten heeft 'heel veel spijt' van Parijs-Roubaix: 'Heb me laten verleiden'

In een regenachtig Frankrijk werd zaterdag voor het eerst Parijs-Roubaix voor vrouwen verreden. "Een historisch moment", vond Annemiek van Vleuten. "Ik wilde daar graag bij zijn."

Maar al voordat de rensters de eerste kasseienstrook opreden, was Van Vleuten al kansloos voor de zege. Ze ging hard onderuit, maar stapte wel weer op de fiets. "Toen dacht ik wel: tel je zegeningen. Ik ben er goed vanaf gekomen en wilde gewoon naar de finish rijden. Die valpartij was misschien wel een teken dat het niet mijn koers was."

Door de regen en de modder fietste Van Vleuten vervolgens richting de finish, maar de eindstreep haalde ze niet. "Er was helemaal geen stress, we waren 'easy' aan het rijden. Ik zat bij twee meiden van Parkhotel Valkenburg in het wiel en moest in de remmen. Ik sloeg over de kop op de keien."

Dat betekende het einde van de kasseienklassieker voor de 38-jarige Van Vleuten. Een dag later bleek ze haar bekken op twee plaatsen en haar schouder te hebben gebroken.

"Ik heb er heel veel spijt van", doelt ze op haar deelname. "Ik heb me laten verleiden. Maar het heeft niet veel zin om er lang bij stil te staan. Ik kijk niet graag terug op dingen die ik niet meer kan veranderen."

Russische roulette

"Als het droog is, is het een mooie koers, maar zoals het er gisteren bij lag, is het 'Russische roulette'. Als we het over veiligheid hebben, dan valt dit niet meer onder veilig."

Dat is voor Van Vleuten ook de reden dat ze niet naar de mannenkoers kijkt. "Dit is te veel spektakel. Het heeft niet zoveel met wielrennen te maken. Een droge editie zal ik zeker kijken. De natte edities gaan er prachtig uitzien voor de winnaar, maar ik hoop dat er niet teveel verliezers zijn."

De liefde voor het wielrennen is er echter niet veel minder om geworden bij Van Vleuten. "Je weet wat voor ellende het is om te revalideren en dan neemt de risicobereidheid in de koers af. Maar als je zo gaat denken, is het koersen voorbij. Ik denk dat bij mij de liefde voor het fietsen gaat winnen."

Maar Parijs-Roubaix laat ze voortaan aan zich voorbijgaan. "Ik laat het bij deze ene keer."