Stressweek roeisters eindigt met brons: 'Zaten rechtop in bed met hartslag 150'

Door een misslag in de slotmeters liepen ze de olympische titel mis, maar er was op het nippertje wel brons voor de lichte dubbeltwee. Marieke Keijser analyseerde al snel wat er gebeurd was, Ilse Paulis was sprakeloos.

"Op dat moment voelde ik me heel erg verslagen", zegt Paulis later op de dag in Tokio. "En niet per se door de Italianen en de Fransen die er even voorbij piepten, maar wel gewoon door de afgelopen week eigenlijk. Dat kwam allemaal even bij me binnen."

Paulis doelt daarmee op de coronagevallen binnen de roeiploeg.

Onder anderen bondscoach Josy Verdonschot en invalcoach Isabelle Jacobs werden na een positieve coronatest overgebracht naar het quarantainehotel. Mede daardoor zat de schrik er bij Keijser en Paulis flink in.

Rechtop in bed

"Elke dag om 21.00 uur kregen we de uitslag van de speekseltest en het was elke avond met het mes op de keel: mag ik de volgende dag nog roeien? Dat is bijzonder stressvol om mee te maken", legt Paulis uit, die in 2016 al eens een Olympische Spelen meemaakte en toen goud pakte met Maaike Head.

"We hadden bijvoorbeeld een keer dat een schoonmaakster aanklopte om 21.15 uur en we wisten dat de dokter langskwam als je positief was. Toen zaten we rechtop in ons bed met een hartslag van 150."

Keijser en Paulis waren niet alleen bang dat hun droom ruw verstoord zou worden door een positieve coronatest, ze leefden ook mee met hun ploeggenoten die wegvielen. "Die komen in een situatie terecht die heel naar is en ook niet acceptabel binnen alle normen en waarden", verwijst Paulis naar de barre omstandigheden in het quarantainehotel.

"Dat moet je dan als sporter van je af laten vallen, dat moet je accepteren. Maar juist op het moment dat het doel behaald is, kom je weer in je rol van mens zijn. En dan komt het echt wel even hard binnen. In wat voor een situatie zijn we beland? Dat we elke avond bang zijn dat we niet door mogen en dat mensen om je heen ergens in een hotel gevangen zitten, dat doet wel wat met je."

Voordat het eerste coronageval bij de roeiploeg geconstateerd werd, hebben de roeisters nog wel iets meegekregen van de olympische sfeer in Tokio. "De eerste vier dagen dat we in het olympisch dorp waren, hebben we echt die olympische spirit gevoeld. We hebben foto's gemaakt bij de ringen en hadden echt even het gevoel dat we op de Spelen zijn."

'Race van ons leven'

Hoewel vlak na de finalerace de teleurstelling van hun gezichten afdroop, zijn Keijser en Paulis inmiddels wel trots op hun derde plaats. "We hebben denk ik echt de race van ons leven geroeid", aldus Paulis.

"De eerste overwinning was daar aan de start liggen met een leeg hoofd en los van alle gebeurtenissen eerder. De tweede overwinning was heel erg dichtbij. Ik denk oprecht dat we de race van ons leven hebben geroeid, maar dat de roeibaan wat te lang was."

"Ik denk dat deze medaille heel veel meer waard is dan alleen de bronzen medaille", vindt Keijser. "Er zit een heel verhaal in zo'n medaille. De kleur maakt dan niet uit, het proces is bijna onrealistisch. En dat is heel bijzonder."

Bij het binnenhalen van brons, dachten Keijser en Paulis ook direct aan hun twee coaches. "Je gunt ze gewoon dat ze ons daar kunnen zien stralen en dat ze ons over die finish kunnen zien komen. Dat hebben ze verdiend."