'Als teamgenoot van Verstappen kun je je geen foutjes veroorloven'
Daniel Ricciardo schreef drie jaar geleden het kroonjuweel van de autosport op zijn naam: de Grand Prix van Monaco. Teamgenoot Max Verstappen moest destijds door een crash in de derde training achteraan starten. Ricciardo greep de buitenkans: de Australiër pakte poleposition, won de race en vierde dat met een sierlijke plons in het zwembad. "Het was een loodzware dag. Mijn duik was een ontlading."
Elke coureur droomt ervan om in Monaco te winnen. In 2016 was je dichtbij, maar mislukte de bandenwissel. In 2018 lukte het alsnog, ondanks een haperende motor. Hoe zenuwslopend was het?
"De duik in het zwembad was het hoogtepunt van mijn leven. Ik sta stralend op de foto, maar het geeft een vertekend beeld. Het was een verschrikkelijke dag."
"Echt vreselijk. Stress. Faalangst. Juist omdat ik startte van pole. Dat geeft zoveel druk. Je kunt hier bijna niet inhalen, dus vanaf de eerste startplek moet je de race winnen. Anders ben je een loser en laat je je team in de steek. Ik voelde dat Red Bull Racing eiste dat ik de klus zou klaren, ook omdat Max kansloos was."
Deed het team niets om je rustig te krijgen?
"Ik kreeg van iedereen advies. Er was geen ontkomen aan. Goed bedoeld, maar het maakte me nog nerveuzer. Toen ik na de opwarmronde de auto op P1 zette, zag ik plasjes water naast de vangrail. Ik was doodsbenauwd dat ik mijn rechtervoorwiel op zo'n natte plek had gezet. Goddank kwam ik als leider uit de eerste bocht. Toen viel er een last van mijn schouders, maar ik heb me geen moment relaxed gevoeld."
Niet iedereen is dol op Monaco. Drievoudig kampioen Nelson Piquet had er een bloedhekel aan en schetste: het is alsof je met een helikopter door de woonkamer vliegt. Klopt dat beeld nog?
"Ja, alleen zou ik er nu van maken dat je met een crossmotor door de supermarkt scheurt. Het is gekkenwerk. Gelukkig heb je in de auto geen tijd om na te denken over de plussen en minnen. Het is megakrap en er is amper grip. Het slaat eigenlijk nergens op. En toch is dit mijn favoriete F1-circuit. Het boezemt angst in, maar geeft ook ongekende adrenalinestoten."
Op geen enkel circuit scoorde je meer WK-punten dan hier in Monaco. Waarom ligt deze race je zo goed?
"Het is uniek en heeft een lekkere flow. Risico nemen loopt hier vaak fout af, maar het kan je ook enorm belonen. Ik houd daarvan. Waar race je nou over een zebrapad? Je moet als coureur beseffen hoe gelukkig je bent dat je hier mag racen. Vorig jaar ging er een streep door vanwege corona. Ik heb de race erg gemist en ben dolblij dat we terug zijn."
De kans dat je dit jaar wint is klein. Frustreert dat?
"Nee, dat wist ik. Ik ben net overgestapt naar McLaren en dat vergt tijd. Ik krijg de auto in de vingers, maar mis nog vertrouwen. En dat is juist wat je hier nodig hebt. Alles staat of valt ermee. Dit jaar wil ik een paar goede resultaten. Volgend seizoen zeges."
Het jaar draait om de rivalen Lewis Hamilton en Max Verstappen. Insiders, inclusief jouw teambaas, voorspellen dat ze elkaar in de wielen gaan rijden. Hoe zie jij dat?
"Hamilton heeft het relatief makkelijk gehad. Het is lang geleden dat hij opgejaagd werd en zo aanvallend heeft moeten racen. Max zit er bovenop, is lekker gretig en hongerig. Ik denk dat Lewis er dit jaar een schep bovenop gooit. Hij heeft zeven wereldtitels, maar het is goed voor zijn reputatie als hij Verstappen verslaat."
"De duels zijn fel, fair en fascinerend. Max lijkt iets agressiever dan Lewis. Zeker bij de racestarts is hij degene die forceert. Ik houd daarvan, hoewel het soms wel erg tricky is met de voorvleugels. Ik geloof dat ik iets meer ruimte zou geven."
"Als ze de komende negentien races zij aan zij door de eerste bocht gaan, gaan ze elkaar een keer echt raken. Dat kan bijna niet anders, maar ze verdienen waardering. Wheelbangen zonder elkaar te elimineren is knap. Exact wat de F1 nodig heeft en leuk voor de fans."
Je opvolgers Gasly en Albon werden door Red Bull afgeserveerd. Ook Verstappens huidige teamgenoot Pérez heeft het zwaar. Waarom is Verstappen zo moeilijk bij te benen?
"Dat is simpel. Hij is gewoon echt heel erg goed. Een zeldzaam supertalent. Toen Max mijn teamgenoot werd, moest ik een tandje bijzetten. Voorheen kon ik me in de kwalificatie nog wel eens een uitglijder permitteren. Met Max niet. Eén foutje en hij stond voor me. Het is niet eenvoudig zijn teamgenoot te zijn."
"Ik heb Max zien groeien en heb veel respect voor zijn aanvallende rijstijl en mentaliteit. Ik wil altijd een sterke teamgenoot. Hij is je voornaamste rivaal en dat geeft voldoening. Ik weet nog hoe woest Max was toen ik in Mexico (2018) poleposition voor zijn neus weggriste. Hij had toen de jongste 'polesitter' kunnen worden. Dat hij zo pissig was, maakte me alleen maar extra blij. Maar met Max was er amper frictie. Geen grote geheimen, geen mentale spelletjes. Althans: ik heb er niks van gemerkt."
