Palestijnse Nederlanders vieren Suikerfeest met dubbel gevoel vanwege Gaza
Islamitische Palestijnse Nederlanders vieren vandaag het Suikerfeest, de afsluiting van de ramadan, met een dubbel gevoel vanwege het geweld over en weer tussen Israël en de Palestijnen. "Normaal is het feestelijk. Nu heeft het een meer dan droevig randje", zegt Omar El Khader uit Noord-Limburg. "De zoete vreugdekoekjes hebben dit jaar een zeer bittere nasmaak."
El Khader is met zijn gezin onderweg naar zijn moeder in Rotterdam, nadat ze bij zijn schoonfamilie waren geweest. Hij heeft niet overwogen om het einde van de ramadan dit jaar niet te vieren, maar hij heeft er wel moeite mee. "Je wilt vreugde delen met familie en met vrienden die je belt. De lach en de traan gaan samen op zo'n dag als vandaag."
Met afschuw ziet El Khader de beelden uit Gaza. "Het doet heel veel pijn om te zien hoe huizen aan flarden worden geschoten en mensen midden in de nacht op straat komen te staan. Ik ben in Nederland geboren en in alle vrijheid opgegroeid. Dan is het heel moeilijk om te zien dat mensen die vrijheid al hun hele leven lang niet kennen." Familie of vrienden in getroffen gebied heeft hij niet. "Maar iedereen die daar woont en slachtoffer is, raakt mij."
Taghreed Elkhodary uit Amsterdam heeft wel familieleden in Gaza wonen. Haar zus woonde met haar gezin in een flatgebouw, maar dat hebben ze uit voorzorg verlaten. "Het is zó eng. Ze zijn nu allemaal bij mijn moeder. Ze kunnen het huis niet verlaten en eten aardappels, rijst en wat ze nog in de vriezer hebben liggen. De elektriciteit is afgesloten."
Zelf heeft ze na een maand vasten voor het eerst weer cappuccino gedronken op een terras en vanochtend at ze met haar dochter en zoon stroopwafels. Ook gingen ze naar een speelgoedwinkel en een interieurwinkel, waar ze cadeautjes voor elkaar uitzochten. Ze wil er toch iets leuks van maken voor haar kinderen.
Bij de Gaza-oorlog in 2014 verloor haar zus haar appartement, vertelt Elkhodary. Nu is ze bang haar huidige woning kwijt te raken, net als haar neef, die naar zijn moeder is vetrokken. "Iedereen in hoge gebouwen denkt: Mijn God, ik wil niet de volgende zijn."
Het gebouw waar haar sportschool in zat, is verwoest en het gebouw waar ze als verslaggever voor The New York Times heeft gewerkt ook. Steeds als Elkhodary, die tien jaar in Nederland woont, beelden ziet van gebouwen waar raketten inslaan, moet ze huilen. "Het zijn mensen uit de middenklasse, ze hebben zo hard geïnvesteerd."
"Het is extra pijnlijk dat je er niks aan kan doen", zegt Mohammed Akkari op deze dag die normaal feestelijk is:
