Verweij ziet Leerdam groeien en werkt aan terugkeer: 'Weet dat het erin zit'

• Joost Smedema

  Redacteur NOS Sport

Natuurlijk was hij deze dagen liever WK-deelnemer geweest, maar in plaats van op het ijs van Thialf stond Koen Verweij donderdag op het Tjeukemeer. En ook dat viel niet tegen. "Het was fantastisch: helder weer en krakend ijs. Het was mijn eerste keer eens echt op natuurijs, want andere jaren zaten we vaak in het buitenland."

Verweij plaatste zich niet voor de WK afstanden en moet dus thuis toekijken hoe zijn vriendin Jutta Leerdam vrijdagmiddag de 500 meter rijdt en zaterdag haar wereldtitel op de 1.000 meter hoopt te prolongeren. Dat zal dan moeten gebeuren met een voet die herstelt van een kneuzing.

Zelf omschreef ze die voet, die ze twee weken geleden blesseerde bij een ongelukje in het hotel, als "dik en paars". Verweij, nuchter: "Een paarse voet is natuurlijk zorgwekkend in zo'n voorbereiding, maar volgens mij gaat het wel goed."

'Zorgen voor de beste Jutta'

"De 500 meter is vooral een opstapje naar de 1.000 meter. Fysiek is ze onwijs sterk. Ik geloof dat ze mooie dingen kan laten zien. Ze is uitgerust en focust zich vooral op zichzelf om te zorgen dat ze de beste Jutta kan laten zien."

Nog voor de beide 500 meters staat in Heerenveen de ploegenachtervolging op het programma. Bij de wereldbekers was dat geen onverdeeld succes voor Nederland. De vrouwen werden tweemaal afgetroefd door Canada en bij de mannen was de vierde plaats in het tweede weekeinde reden om zich eens goed achter de oren te krabben.

Zoals wel vaker het geval is geweest. In 2006 stond de achtervolging voor het eerst op het olympisch programma, maar in de vier pogingen sindsdien pakte Nederland alleen in 2014 het goud, bij zowel de mannen als de vrouwen. Verweij maakte destijds, in Sotsji, onderdeel uit van de Nederlandse ploeg.

"Arie Koops was toen de bondscoach en we maakten weleens grapjes over al zijn briefjes met afspraken en schema's, maar hij liet niets aan het toeval over", zegt Verweij.

Die briefjes zijn er niet meer. Gezamenlijke trainingen zijn zeldzaam en de kans dat Nederland vrijdag naast de wereldtitels grijpt, is - slechts een jaar voor de Spelen van Peking - best aannemelijk.

"Ze benaderen het in Nederland te veel vanuit de vijf kilometer", vindt Verweij. "Je moet jongens hebben die rondjes van 25 seconden kunnen rijden. Dan kan je ver komen. Patrick Roest rijdt natuurlijk goede 1.500 meters, maar rijdt in het eerste volle rondje geen 25'er."

'Geen geslaagd seizoen'

Zelf zou hij graag die rijder willen zijn op de ploegenachtervolging, de 1.500 meter-man tussen de langeafstandsschaatsers. Maar de 30-jarige Verweij kwam er dit seizoen niet aan te pas. Hij werd nog wel vijfde op de NK allround, nadat hij was hersteld van een hernia, maar "het was geen geslaagd seizoen".

"Veel te veel" was hij bezig met randzaken die kwamen kijken bij het opzetten van zijn eigen ploeg met Leerdam. De zoektocht naar sponsoren, de boel op poten zetten, Verweij deed het er allemaal bij.

'Mijn lichaam zei 'nee''

"Er was geen andere optie, niemand anders kon dat doen. Ik wilde er ook voor zorgen dat Jutta goed schaatste. Maar daarna zei mijn lichaam 'nee'. Toen heb ik een hernia opgelopen en lag ik zeven weken plat."

Dat Leerdam ondanks die moeizame voorbereiding wel zo'n succesvol seizoen heeft, met onder meer goud op de NK en EK sprint, daar kijkt Verweij met bewondering naar.

"Ze heeft al die stress meegekregen. We konden niet optimaal trainen, moesten al om half acht op het ijs en hadden lange tijd slechte faciliteiten, vergeleken met de andere ploegen. Dat ze toch overal titels wint, vind ik fantastisch."

Verweij richt zich op het komende, olympische, seizoen. In Peking wil hij zijn carrière afsluiten met goud op de 1.500 meter, waar hij in Sotsji niet meer dan drie duizendsten van een seconde van verwijderd bleef.

"De ploeg draait nu. Die rust gaat Jutta ook nog beter maken. En ik? Ik kijk uit naar een zomer waarin ik weer topsporter kan zijn. Ik weet gewoon dat het erin zit. In trainingen kan ik het, maar in de wedstrijden heb ik het niet laten zien. Maar ik weet zeker dat ik volgend jaar keihard schaats."