Opgebloeide Tannane: 'Ben geen voetballer om de lieve schoonzoon uit te hangen'
Van Oussama Tannane zou je verwachten dat hij de tijd wil terugdraaien. En bij een tweede kans niet de fouten zou hebben begaan die zijn reputatie in de loop der jaren zo hebben geschonden. Niets is minder waar.
"Het is allemaal gegaan zoals het gegaan is. Ik geloof erin dat mij uiteindelijk toekomt wat er voor me bestemd was", zegt de spelmaker zelf. En dus dribbelt Tannane nu naar alle tevredenheid rond in een shirt van Vitesse.
Slechts Vitesse, want er leek volgens de kenners een grotere toekomst voor hem weggelegd te zijn. Net zoals ze hem verwijten dat hij een paar kilootjes te zwaar is. "Het doet me niks wat ze over me zeggen... Ik heb veel ervaring opgedaan en ben ook als voetballer beter geworden."
Tannane spreekt duidelijke taal. Ook met zijn voeten trouwens, wat volgens hem nu het belangrijkste is.
Vrij en gelukkig
Natuurlijk had hij het zichzelf een stuk makkelijker kunnen maken, maar bij Vitesse heeft Tannane precies wat hij wil. Een warme omgeving en het vertrouwen van trainer Thomas Letsch, die hem een vrije rol heeft toebedeeld achter de twee spitsen.
"Ik voel me vrij en ik ben gelukkig hier. Dat is het belangrijkste om te kunnen presteren. Ik leef met de wedstrijd en het gaat lekker. Ik vind dat ik goed ben geworden in het kiezen van mijn momenten, wanneer ik bijvoorbeeld een actie moet maken of juist moet schieten."
Dat bleek vorige week wel in de Johan Cruijff Arena. Hij was de aanjager van Vitesse, zo niet de allerbeste van het hele veld. "Alle respect voor Ajax natuurlijk, maar ik wilde even laten zien dat ik ook een Amsterdammer ben."
Ooit speelde Tannane in de jeugd bij Ajax, één van de clubs waar hij werd weggestuurd. "Dat is niet leuk, maar daar kan ik ook niks meer aan veranderen. En ik doe het niet expres, hè? Zoals ik ben opgegroeid, blijf ik altijd. Ik ben geen voetballer geworden om de lieve schoonzoon uit te hangen. Op het veld ben ik een krijger."
Straatlantaarns
Op de pleintjes in Amsterdam-Oost moest Tannane als kind ook opboksen tegen de oudere jongens. Grootgebracht met de harde wetten van de straat, maar ook het voetbal in zijn puurste vorm.
"Als ik de kans kreeg, dan vloog ik naar het veld. Het lekkerste wat er is. Aan niks denken, alleen maar plezier maken", koestert hij de warme herinneringen aan zijn jeugd.
Tannane voetbalde tot het donker werd en de bal nauwelijks meer te volgen was in het vale licht van de straatlantaarns. Tot zijn zorgzame broers hem van het veld plukten. "Ik was de jongste in een groot gezin. Er werd goed op me gelet."
In het profvoetbal was dat wel anders. Daar werd hij aan zijn eigen lot overgelaten. Zijn profcarrière stond na de zoveelste disciplinaire sanctie op de tocht, totdat voorzitter Jan Smit en directeur Nico-Jan Hoogma zich bij Heracles over het grote talent ontfermden. "Aan hen heb ik veel te danken."
Miljoenentransfer
In Almelo kreeg Tannane buiten het veld de nodige begeleiding. En het muntje viel. Kort na zijn terugkeer dwong hij op zijn 21ste een miljoenentransfer af naar de Franse recordkampioen Saint-Étienne.
"Ik heb geleerd om slimmer om te gaan met bepaalde situaties", zegt Tannane, die met wisselend succes terugkijkt op zijn buitenlandse avontuur. Het maakte hem harder. "Alles draait om presteren. Je moet er staan als ze je nodig hebben."
Tannane ontmoette vroeger op straat heel wat kinderen die beter waren dan hij, maar van al die talenten in zijn wijk schopte alleen hij het tot het betaald voetbal.
Daar denkt hij bij tegenslagen nog weleens aan terug. Tannane redeneert niet vanuit gemiste kansen. Hij voelt zich bevoorrecht met wat hij wél bereikt heeft. En vergeet niet, hij is pas 26. "Ze denken weleens dat ik een dertiger ben omdat ik al zo lang meeloop. Maar ik zit eigenlijk nog niet eens aan mijn top."
Voetbalbroertje
In Arnhem speelt hij samen met Riechedly Bazoer, zijn voetbalbroertje. Ook op jonge leeftijd volwassen geworden. Aan een oogwenk hebben ze genoeg om elkaar in het veld te begrijpen, de twee dragende krachten van het huidige Vitesse.
"We kennen elkaar al zo lang, al vanuit de jeugd van PSV. Hij is iets jonger, maar samen reisden we elke dag met de trein naar Eindhoven. Ik vanuit Amsterdam, hij stapte in Utrecht in. We hebben ongelofelijk veel lol gehad, met af en toe wat kattenkwaad onderweg. Hadden we weer eens niet in de gaten dat we in zo'n stiltecoupé zaten."
Waar Tannane ook bij PSV werd afgeserveerd, bekommert hij zich nu enorm om Mohamed Ihattaren. "Zo'n ongelofelijk groot talent. Ik heb hem op het hart gedrukt: maak het alsjeblieft waar. Ik zie het als jeugdigheid. Het is belangrijk dat hij nu rustig blijft."
Zelf had hij het geduld niet, maar bewijst hij wel dat talent altijd weer komt bovendrijven.
"Ik heb ook mijn dromen. Ik richt me altijd op de toekomst. Maar het belangrijkste is dat ik in een omgeving speel die me gelukkig maakt. Mensen zien me nu voetballen met een lach op mijn gezicht. Maar geloof me, die is ook in de periodes dat ik minder presteerde nooit weggeweest."
