Topvoetbal op Texel: met een vriendenteam de eredivisie in
Ze noemen zichzelf fulltime amateurs, nu ze op het hoogste niveau van Nederland spelen. Op Texel denken ze graag in oplossingen. En zo belandde een vriendenteam van het Waddeneiland tegen alle verwachtingen in plotseling in de eredivisie zaalvoetbal.
"We waren er al eens dichtbij, maar die laatste stap leek misschien iets te hoog gegrepen voor ons. Een gevalletje te groot voor het servet, te klein voor het tafellaken", bekent Martijn de Veij, coach en architect van het bijzondere project.
Maar een uitbreiding van de competitie met een versterkte promotieregeling verwezenlijkte zijn droom alsnog. De ontlading met een groot feest bleef uit in coronatijd, maar in alle stilte werden meteen alweer nieuwe plannen gesmeed.
De Veij is een ondernemer uit het vissersdorp Oudeschild. In zijn fabriek, de enige die het eiland rijk is, worden dekbedden gemaakt van het befaamde, Texelse schapenwol.
"Het is me een raadsel waar hij de tijd vandaan haalt om dit er nog bij te doen", zegt Lesley Koning, speler van het eerste uur. Tien jaar geleden overtuigde De Veij de beste voetballers van vier clubs op het eiland bij Texel '94 de krachten te bundelen, met vijf promoties op rij tot gevolg. "Zonder hem hadden we het absoluut nooit gered."
In de zomer is dat een soort cruise bij maanlicht, maar bij noodweer is het een horrortocht.
De Veij is een aanpakker. Iemand die alle registers opentrekt om voor zijn team de best denkbare randvoorwaarden te scheppen en de spelers in zijn ambities al vaak een stap voor is.
Oude bandbus
"Bij de teambespreking voorafgaand aan dit seizoen wilde hij weten hoe iedereen erin stond. Eredivisie. En dus nog meer en langer onderweg. Hij opperde het idee om zo'n oude bandbus te kopen, een touringcar waarmee we het land door konden", vertelt Koning.
En eigenlijk had hij die bus al gekocht, bekende De Veij even later. Koning: "Dat is precies zoals hij is. Dit staat symbool voor wat hij er allemaal voor over heeft."
Bovenin de dubbeldekker komen bedden, voor als na verre uitwedstrijden de laatste boot niet meer kan worden gehaald. Beneden wordt het zo comfortabel mogelijk ingericht voor de lange tochten. Groene Ster-uit is bijvoorbeeld al bijna 300 kilometer. En dan moeten ze ook nog terug.
In de voorgaande jaren hield de voetbalbond nooit rekening met de vertrektijden van de boot van Den Helder naar Texel en vice versa. Tegenstanders misten steevast de laatste overtocht, die dan noodgedwongen per watertaxi moest worden gemaakt.
"In de zomermaanden is dat een soort cruise bij maanlicht, maar bij noodweer is dat een horrortocht", spreekt De Veij uit ervaring. Want ook zijn eigen team heeft zich vaak genoeg moeten beroepen op dit alternatief.
In de lagere klassen gebeurde het veelvuldig dat ploegen verstek lieten gaan voor een bezoek aan Texel. "Boot gemist, autopech, noem de smoezen maar op. En dan zat de hal hier al vol."
In de ban van zaalvoetbal
Want Texel is in de ban van het zaalvoetbal. De laatste jaren puilt de sporthal met zevenhonderd man altijd uit, supporters moeten een uur van tevoren aanwezig zijn om nog een plekje te kunnen bemachtigen.
Nu spelen we tegen internationals. Soms denk ik wel: stopt dit nog?
Texel is lang niet meer alleen het eiland van wielrenster Denise Betsema en windsurfer Dorian van Rijsselberghe, maar heeft nu ook een echte sportploeg op een prachtig podium. De Veij denkt te weten waar het zaalvoetbal op Texel zijn populariteit aan te danken heeft.
"Er is hier ooit rond Kerstmis een groot toernooi geweest. Bekende voetballers konden in de huisjes logeren die in die tijd van het jaar toch niet werden verhuurd. Clubs als Feyenoord, Den Bosch en FC Volendam deden mee. Zelfs Guus Hiddink speelde nog, zo lang geleden is het inmiddels. Toen is de vonk overgeslagen", vermoedt hij.
Toch was het vooral gerommel in de marge toen De Veij zelf nog als speler actief was voor Texel '94, fusieclub van SV Texel en Texelse Boys. Waar oud-international Johnny Rep bij de veldafdeling ooit nog hoofdtrainer was.
Er is ook veel hetzelfde gebleven in al die jaren. Alle jongens komen van het eiland en betalen ook in de eredivisie gewoon nog 150 euro contributie.
En de faciliteiten, met slechts één sporthal in Den Burg voor het hele eiland, laten nog steeds te wensen over.
De Veij: "Als we willen trainen zijn we ook afhankelijk van andere verenigingen. Dan blijven vaak de daluren over. De laatste maanden hebben we natuurlijk ook veel buiten getraind, sjouwden ze met zandzakken om aan de conditie te werken."
Sleutel tot succes
Teamgeest is de sleutel tot succes. "Het vrijblijvende is er wel een beetje af nu we eredivisie spelen", zegt Koning. "Normaal gingen we in september pas voor het eerst de zaal in, maar dat kan nu echt niet meer."
Hij herinnert zich ineens een uitje naar het Nederlands team, jaren geleden. "Toen keken we tegen die internationals op. Nu spelen we tegen ze. Soms denk ik wel: stopt dit nog?"
Absolute sterkhouder is keeper Alexander Smit. Een onmisbare kracht, die ze ooit eens met een rubberbootje hebben overgevaren toen hij de veerboot had gemist. Nood breekt wet. De Veij: "Op zo'n moment sta je er niet zo bij stil, maar ik ben blij dat het allemaal maar goed is gegaan door de jaren heen."
100% Texels
Het sportieve succes is in alle opzichten het beste wat Texel te bieden heeft. Hoewel de huidige lichting nog wel een paar jaartjes op topniveau mee kan, is de club afhankelijk van nieuwe talenten die zich op het Waddeneiland aandienen. Versterking halen van het vasteland is onbegonnen werk.
"Maar groot voordeel van een vriendenclub als deze is dan weer dat we niet snel spelers kwijtraken", zegt De Veij.
De eerste wedstrijd werd zaterdag met 9-3 gewonnen van ZVV Volendam, maar het seizoen is nog lang. Koning: "Wat we hier ook nog gaan meemaken, ik sta helemaal nergens meer van te kijken."
