Terug naar EK '88: de triomftocht van Oranje in vijf hoofdstukken
De afgelastingen van talloze sportevenementen vanwege het coronavirus is voor NOS Studio Sport reden het archief in te duiken. Deze keer gaan we terug naar het jaar 1988, waarin Nederland eindelijk weer eens van de partij is op een groot voetbaltoernooi.
Onder leiding van bondscoach Rinus Michels is het Oranje voor het eerst sinds 1980 gelukt zich te plaatsen voor een eindronde. In West-Duitsland strijden acht landen om de Europese titel.
Nederland is in Groep B ingedeeld, samen met Engeland, Ierland en de Sovjet-Unie, op 12 juni in Keulen de eerste tegenstander.
EK 1988, West-Duitsland
| Groep A | Groep B |
| Denemarken | Engeland |
| Italië | Ierland |
| Spanje | Nederland |
| West-Duitsland | Sovjet-Unie |
Nederland-Sovjet-Unie
Spits Marco van Basten kampt nog steeds met de naweeën van een hardnekkige enkelblessure en lijkt niet in EK-vorm. Dat hij rugnummer 12 toebedeeld heeft gekregen, is dan ook veelzeggend. Na het laatste oefenduel met Roemenië, waarin de AC Milan-ster op de vleugel geposteerd werd, zou hij zelfs getwijfeld hebben of er wel een rol voor hem zou zijn weggelegd bij de ploeg.
John Bosman start daarom in het oranje gekleurde Müngersdorfer Stadion in de punt van de aanval tegen het sterke Sovjet-Unie, dat twee jaar eerder bij het WK in Mexico veel indruk heeft gemaakt.
Hieronder de samenvatting van Nederland-Sovjet-Unie:
Nederland-Engeland
Na de nederlaag in de openingswedstrijd kan Nederland zich geen misstappen meer permitteren. Maar dat geldt ook voor de volgende tegenstander in de groep: Engeland is het EK begonnen met een verrassende 1-0 nederlaag tegen Ierland, dat voor het eerst op een eindtoernooi aanwezig is.
Michels zet in het Rheinstadion in Düsseldorf alsnog zijn geld op Van Basten, tegen de Sovjet-Unie nog invaller, en ook Erwin Koeman staat in de basis. De wijzigingen in het elftal gaan ten koste van Bosman en John van 't Schip.
De Engelse bondscoach Bobby Robson laat - anders dan tegen de Ieren - de creatieve middenvelder Glenn Hoddle starten en moet hopen dat de doorgaans zo productieve Gary Lineker nu wel zijn kansen benut.
Hieronder de samenvatting van Nederland-Engeland:
Nederland-Ierland
Na de ietwat fortuinlijke zege op Engeland, dat nu geen kans meer heeft op een vervolg op het EK, is Nederland nog één zege verwijderd van de halve finales.
De onverschrokken en gepassioneerd spelende Ieren, die ook de Sovjet-Unie bijna op de knieën kregen (1-1), hebben de smaak echter te pakken. Een remise in het Parkstadion van Gelsenkirchen is voor de mannen van de kleurrijke bondscoach Jack Charlton genoeg om de laatste vier te bereiken.
Hieronder de samenvatting van Nederland-Ierland, de laatste groepswedstrijd:
Eindstand Groep B
| gesp-ptn (doelcijfers) | ||
| 1. Sovjet-Unie | 3-5 (5-2) | |
| 2. Nederland | 3-4 (4-2) | |
| 3. Ierland | 3-3 (2-2) | |
| 4. Engeland | 3-0 (2-7) | |
| zege: 2 punten, gelijk: 1 punt |
Halve finale: Nederland-West-Duitsland
Het Volksparkstadion in Hamburg heeft de eerste halve finale van het EK in huis en dat is er bij voorbaat al eentje om van te smullen: Oranje moet het opnemen tegen West-Duitsland, niet alleen de thuisploeg maar ook de grote rivaal die Nederland in 1974 een enorm voetbaltrauma bezorgde.
Een beter moment om revanche te nemen voor die verloren WK-finale is nauwelijks denkbaar. Dat voelen de Duitsers blijkbaar ook, want - toeval of niet - het Nederlands elftal is ondergebracht in een erg lawaaierig hotel.
De Duitse bondscoach Franz Beckenbauer, in 1974 de aanvoerder van 'Der Mannschaft', tracht collega Michels zand in de ogen te strooien door vooraf te melden dat hij Pierre Littbarski zal opstellen, maar uiteindelijk Frank Mill laat opdraven.
Hieronder een ruime samenvatting van Nederland-West-Duitsland, de eerste halve finale op het EK:
De finale: opnieuw Nederland-Sovjet-Unie
Nog één overwinning is Nederland verwijderd van z'n eerste grote voetbaltitel. Op twee WK's is het op het laatste nippertje misgegaan, maar toen trof Oranje in de finale het gastland: West-Duitsland in 1974 en Argentinië in 1978.
Nu staan Ruud Gullit en de zijnen tegenover een ploeg, waarvan eerder in het toernooi verloren is. Dat die nederlaag tegen de verhouding in was, biedt hoop, maar geldt tevens als waarschuwing. De Sovjet-Unie was in de andere halve finale met 2-0 te sterk geweest voor Italië.
Rinus Michels begint op 25 juni 1988 met de inmiddels vertrouwde elf aan het duel in het Olympiastadion in München, waar het 14 jaar eerder nog zo pijnlijk misging.
Hieronder een ruime samenvatting van de EK-finale tussen Nederland en de Sovjet-Unie.
Al een dag na de verovering van de Europese titel is de huldiging van het Nederlands elftal. De ploeg maakt een rondvaart door de grachten van Amsterdam en wordt toegejuicht op het Museumplein.
Daar spreekt bondscoach Michels de fans toe. "We weten allemaal: de halve finale was de finale", zegt hij met een grijns op het gezicht. "We hebben twéé finales gespeeld. Vandaar dat feest, dat onvergetelijke feest. Bedankt. En we zullen het nooit, nooit vergeten."
Hieronder een samenvatting van de huldiging van Oranje in Amsterdam:
