Bokser Kasparian vol vertrouwen naar OKT: 'Hele leven hiervoor gewerkt'

"Boksen is alles voor mij, mijn lust en mijn leven. Het is ook mijn redding geweest, vroeger. Het heeft mij een doel gegeven." Een doel dat komende week verwezenlijkt moet worden als Artjom Kasparian, Nederlands kampioen in de categorie tot 81 kilo, dit weekend in de ring verschijnt op het olympisch kwalificatietoernooi in Londen.

De 24-jarige bokser is zeker van zijn zaak: plaatsing voor de Spelen gaat lukken. "Zeker weten. Dat wist ik al van kinds af aan. Zelfs ver voordat ik begon met boksen. Heel gek. Ik snap ook nog steeds niet hoe ik zo'n gevoel kon hebben, terwijl ik nog nooit bokshandschoenen in mijn handen had gehad. Maar ik weet gewoon van mezelf - en zo eigenwijs ben ik - dat ik alles kan bereiken wat ik maar wil."

Kasparian kwam op zijn vierde als vluchteling met zijn Armeense ouders naar Nederland. Zo'n acht jaar bracht hij door in asielzoekerscentra, een periode die hem in allerlei opzichten heeft gevormd. Als sporter, maar ook als mens.

"Je had daar heel weinig, er was niks te doen. Er was ook altijd een soort spanning, want je kon ieder moment eruit worden gezet. Dat speelde wel een beetje met je. Veel jongeren gingen rare dingen doen, stelen en zo. Maar ik deed daar niet aan mee. Ik wist wat ik wilde en waar ik wilde komen, de beste worden, en kon mij niet veroorloven fouten te maken."

Bokszak

Hoewel hij uit een echte boksfamilie komt, heeft zijn vader hem nooit aangespoord ook voor die sport te kiezen. "Het is puur uit mezelf gekomen. Als kind was ik echt zo'n vechtersbaasje. Ik zocht filmpjes op en ik begon het leuker en leuker te vinden. En toen kreeg ik voor mijn veertiende verjaardag een bokszak. Dat weet ik nog heel goed. Ik had 'm opgehangen in de tuin en toen begon ik zo'n beetje met boksen."

Het duurde nog tot zijn zeventiende voordat Kasparian zich serieus met de sport inliet. Hij traint inmiddels bij boksschool Van 't Hof in Crooswijk, de Rotterdamse wijk waar de legendarische Bep van Klaveren geboren werd en opgroeide. Daaraan herinnert een stukje verderop het standbeeld van 'The Dutch Windmill', nog altijd de enige Nederlander met olympisch boksgoud (1928).

Natuurlijk, hij mag dan van Armeense afkomst zijn, Kasparian kent zijn klassieken. En anders zouden de inspirerende afbeeldingen van de vermaarde pugilist aan de wand bij Van 't Hof hem wel op weg helpen. Maar om nu te zeggen dat hij ervan droomt de nieuwe Van Klaveren te worden... "De nieuwe? Eh... De betere, de nog betere!"

Laatste bel

Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij 'De Tank', zoals Kasparians bijnaam luidt, die zonder haperingen zijn kwaliteiten opsomt. "Slaan, haha, ik kan goed slaan. Maar ik ben ook technisch beter geworden. Vroeger was het alleen maar rammen. En ik denk dat ik doorzettingsvermogen heb. Als ik helemaal moe ben, kan ik toch nog ergens de kracht vandaan halen om te knallen. Ik blijf strijden tot de laatste bel gaat."

Dankzij die eigenschappen heeft Kasparian, die zich tot de top rekent, een olympisch ticket voor het grijpen. "Ik heb mijn hele leven hiervoor gewerkt en getraind en nu is het moment. Nu mag ik het eindelijk gaan doen. Dat is gewoon supermooi."

Al wordt het natuurlijk pas echt feest als de reis naar Tokio geboekt kan worden. "Een droom die uitkomt. Ik heb altijd gezegd dat ik het kon en dat ik het ga halen. Nu moet ik het bewijzen. En als ik daar sta, is het gevoel dat ik altijd van binnen heb gehad dus waar gebleken. Dan was het dus niet zomaar een gevoel, maar klopte het ook."