De twee jaar lange huwelijksreis van Verbeek in Australië: 'Het goede leven'

• Thierry Boon

  redacteur Sport

Met zijn kenmerkende kapsel, robuuste voorkomen, optredens in televisieprogramma's en prestaties als trainer is de authentieke Gertjan Verbeek al jarenlang een bekend gezicht in de Nederlandse voetbalwereld.

Na zijn ontslag bij FC Twente in maart 2018 werd het echter stiller rondom de 57-jarige Verbeek. Sinds een paar maanden is hij werkzaam aan de andere kant van de wereld én is hij een getrouwd man. Een telefoongesprek naar Adelaide.

Gertjan, hoe gaat het daar met je?
"Goed! Sinds een tijdje is mijn gezin ook over, dus dat is fijn. De tweeënhalve maand daarvoor heb ik vooral met Gerald Sibon, mijn assistent bij Adelaide United, de boel ontdekt hier. We hebben tijd zat om de ploeg, het land en de stad te leren kennen, want de competitie begint hier pas in oktober. Voor die tijd spelen we alleen bekerduels."

En hoe bevalt het Australische leven?
"Het is hier nu winter. Dat betekent een graad of twintig, een aangename temperatuur dus. We hebben een prachtig huis dicht bij de zee gevonden. Het mooie leven... Al helemaal nadat ik mijn vrouw en kind heb opgehaald."

Wacht even: heb opgehaald?
"Ja. We hadden even een break en ik ben op en neer gegaan naar Nederland. Tijdens mijn eerste vlucht naar Adelaide zat ik naast een vrouw met twee kinderen en zag ik wat voor een onderneming dat was. En die van ons is met haar tweeënhalf jaar ook een druktemakertje, dus het leek me fijner om de reis met zijn drieën te maken."

Maar hoe lang doe je daar dan over?
"Heen was ik veel meer dan dertig uur kwijt, mede dankzij een overboekt vliegtuig. Terug ging het sneller. Toen was het een kleine dertig uur. Maar het belangrijkste is dat ze er nu zijn. Ik ben in juli ook heen en weer gegaan voor onze bruiloft."

Nog gefeliciteerd. Hoe was die periode in Adelaide zonder vrouw en dochter?
"Dat was vervelend en even wennen, maar het hoort erbij. Toen ik na Twente even geen club had, was ik elke dag thuis en dan krijg je veel mee. Gelukkig kun je elkaar tegenwoordig elke dag videobellen. Maar die kleine is zo van: uit het oog, uit het hart. Dan zei mijn vrouw dat papa aan de telefoon hing, maar dan had mijn dochter geen zin. Sinds ze hier is, is ze gelukkig niet meer bij me weg te slaan."

Wat valt je op aan Australië tot nu toe?
"De mensen leven meer op straat dan in Nederland. Dat heeft natuurlijk ook met het weer te maken. In de winter is het vijftien graden of warmer, in de zomer wordt het regelmatig veertig graden. Nu is het winter en zelfs dan zitten de terrassen vol. Op zondagmorgen kun je bijna nergens een kopje koffie krijgen, zo druk is het."

"Je hebt hier overal in de stad vierbaanswegen waar je zestig kilometer per uur mag. Rechts of links inhalen, het maakt allemaal niet uit. En files kennen ze eigenlijk niet. Wat het verkeer betreft is het allemaal een stuk minder agressief dan in Nederlandse. Het wennen aan links rijden duurt wel even bij mij trouwens."

Mis je al iets van Nederland?
"Nou, wat mij hier opvalt is dat iedereen heel hoge schuttingen rondom zijn huis heeft. Sowieso zie je hier weinig hoogbouw en veel vrijstaande woningen. Ik denk dat die schuttingen niet bedoeld zijn voor de veiligheid, maar om het felle zonlicht weg te houden. Dus in de avond is het pikkedonker rondom zo'n huis en krijg je haast het idee dat er niemand woont."

"In Nederland kun je bij de mensen naar binnenkijken en laten mensen zien wie ze zijn. Die gezelligheid is hier dus niet. Misschien is het kneuterigheid, maar ik vind dat leuk."

Hoe is het eigenlijk met de zelfgebouwde blokhut?
"Die staat leeg. De buurt past er goed op. Er wordt gestofzuigd en er worden muizenvallen gezet. Ik heb camera's opgehangen en een alarm geïnstalleerd. Dus we zijn in alles voorzien."

In augustus 2013 ging verslaggever Joep Schreuder langs bij de blokhut van Gertjan Verbeek.

Terug naar Australië. Kun je daar al spreken van een voetbalcultuur?
"Het is er wel, maar dat komt voornamelijk door migranten uit Europa. In wijken met Italianen, Grieken, Kroaten of Nederlanders zijn na de oorlog clubs gestart. De Australiërs zijn met name gericht op Australian football. Daar begint elk jochie mee. De tweede sport is rugby, een religie hier. En op de derde plaats staat cricket, waarvoor stadions zijn met een capaciteit van 100.000, echt gigantisch."

"Daarna komen pas voetbal en tennis. Wij zijn de enige stad met een eigen voetbalstadion. In de andere steden wordt gespeeld in een combinatiestadion, waar ze meerdere sporten in beoefenen. We hebben een heel gezellig stadion, waar zo'n 16.500 mensen in kunnen. Er zitten er gemiddeld 11.000."

Hoe schat je jullie niveau in?
"De beste Australische voetballers spelen in Europa. De categorie daaronder in Azië, want daar verdien je netto wat je hier bruto krijgt. De rest blijft hier hangen. Dan kom je uit op het niveau van de Nederlandse eerste divisie. Qua fysiek en energie kunnen we het eredivisieploegen wel lastig maken, maar technisch en tactisch is het niveau een stuk minder."

Wanneer is voor jullie het seizoen geslaagd?
"We willen sowieso de play-offs om de titel halen. In 2016 is Adelaide nog kampioen geworden, dus daar moeten we voor gaan. Ik denk niet dat we de beste ploeg hebben, maar in de play-offs kan veel gebeuren."

Je bent nu 57 jaar en hebt voor twee jaar getekend. Waar sta jij in je trainerscarrière?
"Ik wilde graag naar Duitsland om net zo'n mooie tijd te hebben als in Nederland. Dat is me bij 1. FC Nürnberg en VfL Bochum niet gelukt. Daarna is er helaas geen interesse meer geweest uit Duitsland. Dan wordt het lastig en kijk je naar andere uitdagingen. Bijvoorbeeld om met je gezin naar een ver land te gaan. Daar zijn we nu in aanbeland."

En is het dan een optie om nog langer in Australië te blijven?
"Wie weet. Nu ik hier zit, heb ik telefoontjes gehad van de oud-spelers Kew Jaliens (ex-AZ) en Viktor Sikora (ex-Vitesse). Zij hebben hier hun carrière beëindigd en zijn vervolgens nooit meer weggegaan. Dat hoorde ik ook van Patrick Zwaanswijk (ex-FC Utrecht) en meerdere Nederlanders. Het leven en het klimaat hier zijn heel prettig."

"Ik werd vandaag nog door een supporter van Heracles Almelo aangesproken op het strand. 'Hé Gertjan Verbeek!', zei hij. Hij was gaan backpacken, ontmoette een dame en is hier gebleven. Hij vertelde me dat hij nu supporter is van Adelaide. Dus ik zei hem dat ik 'm dan nog wel een paar keer tegenkom."

Ambieer je nog iets in Nederland?
"Ik zou het mooi vinden om nog eens iets voor sc Heerenveen te doen. Ik was er vorig jaar dichtbij, maar toen koos de club voor een andere koers. Maar ik heb de deur niet dichtgegooid. Straks sta ik dertig jaar op het veld, waarvan twintig als trainer. Dat is lang. En ik ga niet tot mijn zeventigste door. Dus het zou mooi zijn als ik nog een paar jaar de kar kan trekken als directeur zijnde."

Wat is tot nu toe de mooiste dag 'Down Under' geweest?
"De dag dat ik met mijn vrouw en kind in Adelaide landde. Dat gaf toch wel een speciaal gevoel, dat je met zijn drieën de stap hebt gezet en voet op vreemde bodem zet om hier lief en leed te delen. Mijn vrouw had een goede baan in Nederland, maar offert zich op om samen het avontuur aan te gaan. Dat is wel heel mooi."

En, de eerste krokodillen en kangoeroes al gezien?
"We hebben tot nu toe weinig gezien, eerlijk gezegd. We zijn naar een natuurpark geweest met koala's. Het was toen blijkbaar te koud, want we hebben geen koala gezien!"

Gaan jullie nog op huwelijksreis?
"Dat vroeg mijn vrouw ook. Ik zei: 'Ja, straks twee jaar lang in Australië'."