Openhartige Ligtlee over de keerzijde van succes: 'Ik voelde me zo alleen'
Op haar 22ste lag de wereld aan haar voeten. Ze had bereikt waar ze altijd al van droomde. Ze had bereikt waar elke sporter van droomt: olympisch goud. Maar gelukkiger werd Elis Ligtlee er niet van.
En vlak na de kerstdagen van vorig jaar was er ineens het bericht: Ligtlee stopt met baanwielrennen. "Na de olympische titel viel ik in een soort gat van blessures en privédingen", zei ze toen. Pas 24. maar het plezier was weg.
Sindsdien bleef het vrij stil rond haar persoon. Ligtlee, een maand geleden 25 geworden, is inmiddels ondernemer. Ze is te boeken voor lezingen en clinics en in te huren als personal trainer. En ze is binnenkort op televisie te bewonderen.
In het nieuwe NPO 1-programma Meer dan Goud leven zes oud-topsporters een week lang onder hetzelfde dak en praten ze over wat de sport hen gebracht heeft.
In elke aflevering staat een sporter en zijn of haar verhaal centraal. Ligtlee praat over de ware reden achter haar vervroegde afscheid. En dat was lastig, vertelt ze op de radio in Langs de Lijn En Omstreken.
"Iedereen denkt altijd maar dat het leven van een topsporter zo mooi en zo makkelijk is, maar dat is helemaal niet waar. Er gebeurt nog zo veel voordat je uiteindelijk die medaille haalt."
De in Eerbeek opgegroeide Ligtlee zegt dat ze het lang moeilijk heeft gehad met haar gewicht. "Ik had nooit het lichaam van de ideale sporter en kreeg van de begeleiding altijd te horen dat ik te zwaar was."
Het kostte haar jarenlang veel energie. "Er was altijd wel iets met voeding en hoe ik eruitzag. Het was nooit goed. Ik heb mezelf dan ook nooit echt in de spiegel durven aankijken met het gevoel dat ik er mocht zijn." Ook niet na haar olympische titel op de keirin in Rio de Janeiro 2016. "Ik voelde me zo alleen."
Na de Spelen ging het minder en minder met Ligtlee, van wie plotseling veel verwacht werd. In plaats van over goede prestaties ging het vaker over haar afwezigheid. En als ze er wel was, vielen de prestaties tegen.
Bij de NK baanwielrennen in Alkmaar van 2017 zat Ligtlee nog altijd niet lekker in haar vel. Ze werd vijfde op de keirin, het onderdeel waarop ze anderhalf jaar daarvoor nog olympisch goud had gepakt.
Bill Huck, destijds de Duitse bondscoach in Nederlandse dienst, vond het maar niks. Hij liet in de krant optekenen dat Ligtlee "gewoon te zwaar is en zo geen prestaties kan leveren".
Die uitspraken deden Ligtlee veel pijn. "Er stond in dat stuk ook nog dat ik mijn olympische titel aan geluk had te danken. En dat zegt je coach dan. En ik voelde me al zo alleen..."
Vertrouwen geschaad
Nog altijd voelt Ligtlee zich in de steek gelaten door Huck. "Ik had hem in vertrouwen over mijn problemen verteld en gezegd dat het moeilijk voor me was. Ik dacht dat het tussen ons zou blijven."
Mede door deze perikelen is Ligtlee inmiddels dus oud-topsporter. Een beslissing waar ze overigens geen spijt van heeft. "Toen gaf ik mijn geluk het cijfer 1, nu zit ik sowieso op een 7 of een 8. Dus we gaan de goede kant op."
