Groenen en Van de Donk: Brabantse vriendinnen in Oranje en Engeland
Van RTL Boulevard tot het Jeugdjournaal en van De Telegraaf tot NPO Radio 1. Het is druk op het laatste persmoment van de Oranjevrouwen op Nederlandse bodem. "De aandacht is alleen maar goed en iedereen vindt het leuk om te doen", klinkt het.
In Zeist is het een georganiseerde chaos. Er worden her en der halve televisiedecors opgebouwd, journalisten wachten aan een tafel geduldig op de speelsters en een lange tafel in het KNVB-gebouw is omgetoverd tot een radiostudio. Oranje is hot, zo vlak voor het WK in Frankrijk.
En dat is ook niet zo gek. Na de Europese titel van twee jaar terug in eigen land houdt Nederland van de voetbalsters. Ze stralen in het veld en daarbuiten misschien wel meer. Een combinatie van passie, plezier en presteren.
Brabant
Twee speelsters die daar model voor staan, zijn de 27-jarige Daniëlle van de Donk en de drie jaar jongere Jackie Groenen. Allebei een vaste waarde op het middenveld van Oranje, allebei volgend jaar spelend in Engeland en allebei afkomstig uit Brabant.
En daar praten ze graag over tijdens het radio-interview aan de lange tafel. "Het is gewoon gezellig", zegt Van de Donk. "In mijn dorp kent iedereen elkaar en ik vind het hartstikke leuk dat er lekker plat gepraat wordt. Al moet ik dan af en toe aan mijn ouders vragen wat ze precies zeggen."
"Daan is meer Eindhoven en ik ben meer Tilburg", vertelt Groenen. "Als ik lang in het buitenland ben geweest, vind ik het heerlijk om weer thuis in Brabant te zijn."
En er is nog een overeenkomst. Allebei speelden ze in hun jeugd bij een amateurclub in Veldhoven. Opmerkelijk genoeg niet bij dezelfde. En vanwege hun leeftijdsverschil stonden ze nooit tegenover elkaar op het veld.
Maar er is wel iets anders dat Groenen kwijt wil uit haar jeugd. "Mijn zus Merel heeft met Daniëlle bij PSV/FC Eindhoven gespeeld. Als ik dan ging kijken, zag ik Daan ook aan het werk. Ik was heel erg fan van haar."
Van de Donk grijnst: "Oh, dat wist ik helemaal niet!"
Samen in Engeland
Sinds 2015 speelt de aanvallende middenvelder Van de Donk bij Arsenal, waarmee ze dit seizoen kampioen van Engeland werd. Na de zomer komt ze in de competitie haar Brabantse vriendin Groenen tegen.
Zij maakte onlangs bekend dat ze gaat spelen voor Manchester United. Maar in tegenstelling tot bij de mannen is United bij de vrouwen nog een groentje. De club promoveerde het voorbije seizoen naar de hoogste klasse.
Voordat ze definitief de overstap van het Duitse FFC Frankfurt naar Engeland maakte, belde Groenen met ervaringsdeskundige Van de Donk. "Dus als het geen goede stap blijkt, is zij medeplichtig, hoor!", grapt Groenen.
Om serieus verder te praten: "Ik heb even bij haar gecheckt of ze zicht had op het plan van Manchester. Je hoort vaker over grote clubs die opkomen en meteen hoge ogen willen gooien. Soms komt daar weinig van."
Van de Donk: "Ik ken de trainer van Manchester en heb daar weleens contact mee gehad. Ik denk dat het echt een goede keuze is geweest. We hebben de plussen en minnen tegenover elkaar gezet. En ik heb vooral gekeken hoelang de trein erover duurt van haar naar mij. Drie uurtjes."
Het begint te kriebelen bij het vrolijke duo, het wereldkampioenschap in Frankrijk. Oranje speelt vanavond het zogenaamde uitzwaaiduel. Tegenstander is Australië, decor is het Philips Stadion. En de kans is groot dat het een avond wordt voor in de geschiedenisboeken.
Een recordaantal toeschouwers gloort namelijk. Dat staat nu nog op 30.238 van vorig jaar tegen Noord-Ierland, ook in Eindhoven. De verwachting is dat er vanavond meer mensen in het stadion zitten dan toen. In totaal kunnen er 35.000 mensen in.
Dankbaar
Groenen voelt zich vereerd. "Ik ben echt blij dat wij van deze groei onderdeel zijn. Iedere keer dat we in zo'n stadion spelen, beseffen we waar we vandaan komen en dat het nu echt een luxe is die we hebben."
De wat ervarene Van de Donk komt nog uit de tijd dat er bijna niemand omkeek naar vrouwenvoetbal. "Toen hadden we moeite om stadions vol te krijgen. In Venlo kwamen bijvoorbeeld alleen maar families en scholen. Dat is nu niet meer. Dat hebben we zelf afgedwongen, maar we zijn er nog steeds hartstikke dankbaar voor."
