Dankzij de oma's kan papa Van Rijsselberghe nog op olympische missie
Het is aangenaam toeven in Laguna Beach, Californië. Dorian van Rijsselberghe woont er inmiddels al zes jaar en begint het steeds meer als zijn thuis te zien. Al blijft zijn hart toch wel nadrukkelijk bij Texel liggen, het waddeneiland waar de succesvolle windsurfer is geboren. "Dat is mijn échte thuis, bij onze ouders. Maar nu heb ik mijn eigen familie gemaakt. We hebben twee prachtige dochters."
De jongste telg, Rhea Aleksandra, is pas een paar weken oud. Zij is ook de reden dat hij even iets rustiger aan doet. Zonder dat te overdrijven overigens, want dat kan zelfs een tweevoudig olympisch kampioen zich niet veroorloven, weet hij uit eigen ervaring.
Na zijn gouden plak op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro in 2016 deed hij een tijdje helemaal niets. Nou ja, niets... Hij genoot aan de westkust van de Verenigde Staten van zijn jonge gezin. Maar na een jaar begon het toch weer te kriebelen. Hij haalde de plank weer tevoorschijn en maakte in september 2017 zelfs zijn opwachting bij de WK in Japan.
Met een achtste plaats werd dat evenement op het olympische water van Tokio 2020 geen eclatant succes, maar Van Rijsselberghe hield wel een goed gevoel over aan de trip. Sterker, daags na de WK liet hij weten: ik ga door. Nog één keer naar de Spelen. Maar wel via een andere aanlooproute: minder vaak en minder lang van huis, een paar wedstrijden overslaan, later naar de wedstrijden ook.
Moet kunnen, dacht hij als ervaren en met olympisch goud omhangen windsurfer. Bondscoach Aaron McIntosh wist wel beter en waarschuwde: "We moeten hard blijven werken. Anders is het tijdverspilling."
De Nieuw-Zeelander kreeg het gelijk aan zijn zijde: Van Rijsselberghe raakte achterop en knoeide vorig seizoen in de middenmoot. Tot zijn eigen frustratie. "Achteraan is het echt niet leuk. Als ik het vol wil houden, moet ik wel weer vooraan gaan varen."
Kers op de taart
Het aantal trainingsuren op de plank werd opgevoerd en hij kwam in meer wedstrijden aan de start. De resultaten waren ernaar, met in het Deense Aarhus als kers op de taart zijn - na 2011 - tweede wereldtitel in de RS:X-klasse. De 30-jarige Texelaar had zijn les geleerd.
De geboorte van zijn tweede kind staat uren maken op het water nu even in de weg, maar dat compenseert hij met bezoekjes aan de sportschool en veel fietsen. Fulltime trainen is voor een vader van twee kinderen lastig, heeft hij gemerkt.
"Met één dochter was dat nog wel te doen. Maar twee is toch een ander verhaal. Gelukkig hebben we heel veel hulp van de oma's, die hiernaartoe komen om te helpen zodra ik naar Nieuw-Zeeland, Europa of andere plekken op de wereld moet." Want daar zal hij zich in het voor-olympische seizoen toch moeten laten zien.
Concurrentie van eigen bodem
Er is net als altijd slechts één olympisch ticket per land beschikbaar. De in Nederland op eenzame hoogte presterende Van Rijsselberghe hoefde zich daar nooit druk over te maken, maar nu heeft hij serieuze concurrentie van eigen bodem: trainingsgenoot Kiran Badloe veroverde vorig jaar bij de WK het zilver achter zijn grote voorbeeld.
Van een hevige rivaliteit is echter geen sprake, zegt Van Rijsselberghe. Integendeel zelfs. "We zijn gewoon maatjes. We kunnen het goed met elkaar vinden. Daarom is het ook geen probleem. We zeggen beiden: degene die zich kwalificeert, is de beste en die moet gaan."
