Hoe aantal kindhuwelijken in India afgelopen tien jaar bijna gehalveerd is
Jaarlijks trouwen in India zo'n 1,5 miljoen minderjarige meisjes. De afgelopen tien jaar is het aandeel Indiase vrouwen dat voor haar achttiende trouwde bijna gehalveerd: van 48 procent naar 27 procent, meldt Unicef. Hoe kan dat?
Deels komt dat door groeiende welvaart en door politieoptreden. Maar de belangrijkste oorzaak is de toegang tot onderwijs voor meisjes. Dit maakt hen bewust van de wetten tegen het kindhuwelijk, de rechten van vrouwen en helpt hen te plannen voor een andere toekomst.
Voor Rumi Kumari, een 20-jarige studente in de oostelijke deelstaat Jharkhand, waren het haar vier oudere zussen die haar motiveerden niet te trouwen. "Zij trouwden allemaal al heel jong. Mijn oudste zus was pas een jaar of zes. Voor mij begonnen mijn ouders ook naar kandidaten te zoeken. Maar ik wees naar mijn oudste zus: kijk eens hoe ondervoed ze geraakt is. Ze kan nauwelijks op haar eigen benen staan, hoe moet ze haar kinderen grootbrengen?"
Correspondente Aletta André sprak met Rumi Kumari, die niet wil trouwen. Op haar twintigste is ze een inspiratiebron voor vrouwen en meisjes in haar dorp:
De gezondheidsproblemen van kindbruiden zijn bekend. Door zwangerschap worden ze geremd in hun eigen groei en ze lopen een groter risico de bevalling niet te overleven. Maar voor veel mensen, vooral in arme gezinnen op het platteland, is het een normaal gebruik. Rumi's moeder Lalo Devi wist niet beter dan je dochters één-voor-één, zo snel mogelijk, uit te huwelijken.
"We hebben het niet breed", zegt ze met een traan. Zij en haar man houden wat geiten en kippen en leven verder van loonarbeid in de landbouw. "Vaak kunnen we niet meer dan 250 gram rijst kopen, en dat mengen we dan met water zodat alle kinderen in elk geval een kommetje kunnen eten. Wanneer ze trouwen, kunnen ze tenminste ergens anders eten."
Dat Rumi op haar twintigste nog ongetrouwd is, heeft ze te danken aan haar wilskracht. Toen ze 11 was, stuurden haar ouders haar met een tussenpersoon mee naar de Indiase hoofdstad New Delhi, 1200 kilometer ver weg, om als schoonmaakster te werken bij een gezin thuis.
Naar school
"Ik zag dat hun eigen dochters naar school gingen. Dat wilde ik ook." Eenmaal weer thuis leerde ze dat de overheid speciaal voor meisjes als zij kostscholen heeft, waar ze gratis kunnen wonen, eten en leren. Daar wist Rumi zichzelf in te schrijven, zodat haar ongehuwde status en schoolgang geen last voor haar ouders was.
Nu studeert ze politieke wetenschappen aan een meisjescollege in de regionale hoofdstad, Ranchi. Elk weekend komt ze thuis en dan spreekt ze met meisjes en vrouwen in haar dorp om hen te motiveren. Met steun van een regionale ngo, Vikar Bharti Bishunpur, waarmee Save The Children ook samenwerkt, doet Rumi dit nu ook in andere dorpen in de regio.
Tijdens zo'n bijeenkomst in haar dorp, Burmu, komt het onderwerp bruidsschat ter sprake. Dit is net als kindhuwelijk al decennia illegaal, maar nog heel normaal.
Hogere bruidsschat
"Als een meisje ouder is dan 12, en hoger opgeleid is, dan zal de familie van de bruidegom een hogere bruidsschat eisen", zegt een vrouw in een blauwe sari. Dat is een aanvullende reden waarom meisjes vaak jong worden uitgehuwelijkt. Soms zijn ouders zelfs bang dat het moeilijker is om een bruidegom te vinden voor een meisje dat naar school is geweest. Niemand wil een bruid met een betere opleiding dan hij.
Rumi laat zich niet van de wijs brengen. "We moeten al deze dingen afschaffen, ook de bruidsschat", roept ze naar de groep van zo'n dertig vrouwen en meisjes die zich op een veld in het dorp hebben verzameld.
Een wat oudere man spreekt over de veiligheid van meisjes. Rumi slaakt een zucht wanneer ze hem hoort. Dit is een ander argument voor het kindhuwelijk. Want als een meisje in de puberteit niet getrouwd is, dan loopt ze het risico ongewenst zwanger te raken. Dan zal niemand haar nog willen trouwen. Of erger nog: ze zou een schandaal kunnen veroorzaken door verliefd te worden op iemand van een andere kaste of religie.
Kennis delen
De maatschappelijke druk is dus groot op meisjes en hun ouders. Rumi heeft bewezen dat ze heel sterk in haar schoenen staat, door zich hiertegen te verzetten. En ze inspireert hiermee ook andere meisjes. De 17-jarige Kavita Kumari Singh bijvoorbeeld, uit een naburig dorp. Haar ouders begonnen haar huwelijk vorig jaar te plannen.
"Ik vond mezelf nog te jong, en heb Rumi toen aangesproken. Zij heeft me geholpen, door met mijn ouders te praten. Dankzij haar lessen weet ik dat wij meisjes ook rechten hebben. En dat we ons hierover kunnen uitspreken. Want als wij dat niet doen, zullen onze ouders dit nooit leren. Zij weten dit soort dingen niet."
Financieel bijspringen
Kavita zit in de laatste klas van de middelbare school. Na haar eindexamen wil ze niet studeren, zoals Rumi, maar een baan zoeken. "Zodat ik mijn ouders financieel kan helpen", zegt ze, nu al trots.
Er is nog een lange weg te gaan in India, waar tradities hard opboksen tegen de wetten en progressieve vrouwen als Rumi en Kavita. Maar Rumi geeft niet op: "Mijn enige jongere zus gaat ook naar school, net als ik. En ik sta mijn zussen ook niet toe hun dochters uit te huwelijken. Ik zeg altijd tegen iedereen: als wij meisjes naar school gaan, dan wordt het hele dorp er beter van. Dat is mijn doel."