Ook tijdens een lange revalidatie was het glas halfvol voor Vejinovic

"Het was heel erg balen", zegt Marko Vejinovic over de blessure die hem bijna een jaar aan de kant hield. Op 1 oktober 2017 scheurde de middenvelder van AZ zijn voorste kruisband af. En dat uitgerekend tegen Feyenoord, de club waar hij na een vervelende periode de deur achter zich had dichtgetrokken.

Deze week maakte Vejinovic (28) zijn rentree in de KNVB-beker, na een revalidatie van twaalf maanden. Je zou misschien een hardere kwalificatie dan 'heel erg balen' verwachten voor zo'n slepende blessure, maar Vejinovic wil het allemaal niet dramatischer maken dan het is. Sterker nog: een jaar revalideren heeft hem meer opgeleverd dan alleen een herstelde knie.

"Ik heb het niet ervaren als een moeilijke tijd. De blessure was minder prettig, maar ik heb bepaalde krachten gevonden waar ik daarvoor niet zo snel aan dacht."

Op een andere manier ontwikkelen

"Ik heb meer kunnen genieten van dingen om me heen, ook binnen de voetballerij. Normaal ben je gefocust op de wedstrijden, maar het is ook het coachen van de jongens en jezelf daarin ontwikkelen. Op het veld kon ik me niet ontwikkelen, maar daarbuiten wel. Daar heb ik de focus op gelegd."

Bij Feyenoord was Vejinovic op een zijspoor beland. In het kampioensjaar 2017 speelde hij maar twee wedstrijden en dus kwam AZ als geroepen. Moeiteloos vond Vejinovic zijn draai in het elftal van John van den Brom, hij omschrijft het als 'een lekkere flow'. Die flow eindigde na een ongelukkige botsing waarbij hij zijn kruisband afscheurde.

'Ik heb de energie snel gevonden'

"De eerste twee, drie dagen waren moeilijk", kijkt de middenvelder terug. "Ik heb ook wel een traantje moeten laten, omdat ik zo verdrietig was. Maar na een paar dagen heb ik het kunnen omzetten."

"Ik dacht: dit is gebeurd en ik kan het niet meer veranderden. Ik wilde het omdraaien en er iets goeds van maken. Die energie - ik weet niet hoe - heb ik gelukkig heel snel kunnen vinden."

Vejinovic trof in de gym van het trainingscomplex in Wijdewormer twee talenten aan die ook kampten met een zware blessure. Calvin Stengs (afgescheurde kruisband) en Myron Boadu (scheurtje in meniscus). Ze hebben zich aan elkaar kunnen optrekken.

"Je bent heel veel samen en soms heb je mindere dagen waarop je er even doorheen zit. Je probeert er samen wat van te maken." Binnen werkten de geblesseerden aan hun herstel, buiten trainde de selectie. "Natuurlijk wil je erbij zijn. Bij de overwinningen, maar je wilt ook bij de nederlagen zijn om ze te steunen."

In de zomer sloot Vejinovic weer aan bij het eerste elftal op het trainingsveld. Afgelopen donderdag maakte hij zijn eerste speelminuten in de bekerwedstrijd tegen hoofdklasser Alcides. Van den Brom gaf verschillende spelers rust. Als iedereen fit en beschikbaar is, wordt het dringen op het middenveld.

Guus Til, Teun Koopmeiners, Fredrik Midtsjø, Mats Seuntjens en ook Adam Maher; allemaal kunnen ze op het middenveld acteren. Vejinovic maakt zich er niet druk om.

"Fantastisch toch dat je zo'n ploeg kan hebben? Het hoort erbij, je bent geen profvoetballer geworden om de moeilijke periode uit te sluiten. Ik ga graag de uitdaging aan en ben niet vies van hard werken."

"Aanstaande dinsdag spelen we een oefenwedstrijd, dan hoop ik weer negentig minuten te kunnen spelen. Tegen PEC vandaag hoop ik er ook bij te zitten. Ik verwacht geen hele wedstrijd, maar als ze me nodig hebben, sta ik er."

Vader geworden

Vejinovic is terug en misschien wel gemotiveerder dan ooit. Hij weet zich bovendien gesteund door een vrolijke thuissituatie. Eerder deze maand werd Vejinovic vader van zijn eerste zoon.

"Ik had een blessure, maar heb wel een kind gekregen. Dat is het leven. Je hebt mooie dingen en minder mooie dingen. Het is maar waar je je focus op wil leggen. Ik leg ze liever op de mooie dingen."