Lili en Howick willen blijven: 'Wat moeten we in Armenië doen?'

De Armeense kinderen Lili (12) en Howick (13) kregen deze week goed nieuws. Hun asielaanvraag moet nog een keer worden bekeken. Ze zijn er blij mee, maar het maakt geen einde aan hun verdriet, zeggen ze in een interview met het Jeugdjournaal.

"Nee, want we missen onze moeder heel erg. Over een maand is ze er al een jaar niet", vertelt Lili. Hun moeder werd vorig jaar uitgezet naar Armenië. Lili en Howick bleven achter om te kijken of ze toch geen asiel konden krijgen. Momenteel verblijven de tieners in Utrecht bij een gezin dat bevriend is met hun moeder.

"Maar er ontbreekt iets in mijn leven", vertelt Lili. "Er wordt wel goed voor mij gezorgd, maar er is niet iemand waar je alles tegen kan zeggen." Haar broer vult aan: "Omdat onze moeder er niet is, voel ik steeds een beetje leegte. En ik voel me een beetje alleen de hele tijd."

Lili en Howick vertellen hieronder hoe het is om zonder hun moeder te leven:

Ze bellen haar elke dag. "Als we wakker worden, tussen de middag, na het eten en voor het slapen gaan", vertelt Howick. "Het is voor haar ook moeilijk. Ze zit zonder haar kinderen in een land dat ze niet zo goed kent. Ze gaat ook niet echt naar buiten, ze zit vooral thuis."

De twee kwamen in 2008 met hun moeder naar Nederland. Broer en zus zijn hier dus grotendeels opgegroeid. Hun asielaanvraag werd de afgelopen jaren door meerdere rechterlijke instanties afgewezen.

"Als je 3 of 4 of 5 bent, dan weet je niet wat er aan de hand is", legt Howick uit. "Bij 6 of 7 begin je al meer te weten. En daarna snap je wel echt wat er gaande is. De emoties worden sterker. Je denkt: straks moet ik naar een onbekend land."

De kinderen spreken de taal nauwelijks en kennen het land ook niet echt. Howick: "Wij hebben niks met Armenië, we hebben alleen Armeens bloed. Ik weet niet wat ik daar zou moeten doen." Lili: "Daar is gewoon helemaal geen toekomst voor ons. We willen gewoon hier leven met onze moeder, zoals andere kinderen en mensen."

Toch is er een kans dat dat niet gaat gebeuren; hun aanvraag kan nogmaals worden afgewezen. Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid Harbers moet moet binnen zes weken een besluit nemen.

Op een bepaalde manier zullen er hoe dan ook vrede mee hebben, vertelt Howick. "Uiteindelijk als het echt niet anders kan... Ik ben waar mijn moeder is. Als dat niet in Nederland is, dan moet het maar in Armenië."