'Weet je wie ik ben? Ik ben je opa', zegt Houssein in voormalig IS-gebied

Waarom? Waarom trok mijn dochter naar het kalifaat? Het is de vraag die Houssein (57) haar het eerst wil stellen. Een vraag die al jaren in zijn hoofd zit. Jaren waarin zijn gezin uit elkaar viel, want ook zijn ex-vrouw reisde af naar IS-gebied. Net als zijn zoon. Van zijn vier kinderen, bleven er maar twee in Nederland.

Vijf weken geleden kreeg Houssein antwoord op de waarom-vraag. Hij zag zijn dochter, Meryem (29), weer voor het eerst in jaren. Ze zit opgesloten in een Koerdisch kamp in Syrië. Voor het eerst zag hij ook haar kinderen. Twee meisjes van 3 en 4 jaar oud.

Het schokte hem om het kapotgeschoten land te zien waar zijn kleindochters opgroeien. "Ik kan me niet voorstellen dat je er niets van meekrijgt als je opgroeit in een oorlogsgebied en alle ellende en misdaden van IS meemaakt."

Ontmoeting

Met zijn dochter sprak hij eindelijk over de reden van haar vertrek. "Ze zei: Ik ben hiernaartoe gekomen om de man van wie ik hield terug te halen, maar toen ik er was, kon ik niet meer weg," Houssein gelooft haar niet. "Nee, want dit is het antwoord dat bijna alle IS-vrouwen geven op de vraag waarom ze daar zitten."

De ontmoeting kwam tot stand na druk overleg met de Koerdische autoriteiten en is gefilmd voor de documentaire De Verloren Kinderen van het Kalifaat. Bij het weerzien lopen de tranen bij vader en dochter over de wangen.

In de video hieronder zie je de ontmoeting:

"Lieverd praat met me, behandelen ze je goed?", vraagt Houssein in de documentaire. Tegen de kinderen zegt hij: "Weet je wie ik ben? Ik ben je opa".

De ontmoeting in het Koerdische kamp duurde te kort voor Houssein. "Het was een onbeschrijfelijk zwaar moment om mijn kleinkinderen daar achter te laten. Elke stap die ik zette naar Nederland, was een stap verder van ze verwijderd."

Oppakken, vastzetten, vervolgen

Nu Houssein weer is teruggekeerd, is het terughalen van de kleinkinderen voor hem het belangrijkste. "Ze moeten er weg. Die hebben er niet om gevraagd. We vragen de politiek om ze terug te halen, het zijn tenslotte kinderen van Nederlandse vaders en moeders. Wij moeten ze niet nog een keer tot slachtoffer maken."

Ook zijn dochter ziet hij graag terugkomen. "Het gaat me ook om onze zonen en dochters, die moeten teruggehaald en berecht worden: "Oppakken, vastzetten, vervolgen." Maar dat terughalen kan niet volgens de Nederlandse overheid, simpelweg omdat niet bekend is waar ze precies zitten.

"Dat is niet waar", zegt Houssein. "Mijn dochter zegt dat de MIVD [Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, red] hier is geweest en iedereen heeft ondervraagd. Dat geven ook de Koerden toe."

'Ik durf wel in die achtbaan'

Het verdriet over zijn dochter en kleinkinderen is maar een deel van het verhaal. Housseins tienerzoon zat ook in IS-gebied, maar hij zal nooit meer terugkomen naar Nederland. Ilyas overleed in 2015 door een bombardement.

"Je kan het niet aan iedereen kwijt, want als ik zeg dat mijn zoon is overleden vragen mensen: 'Hoe dan? Een ongeluk? Ziek?' Nee zei ik dan, hij is gesneuveld in Syrië. Je ziet de mensen dan letterlijk een stapje achteruit doen."

Hij zakte in het begin weleens door zijn knieën van de pijn. "Ik zou er alles aan doen om hem vijf minuten terug te hebben in mijn leven." Houssein durfde nooit met zijn zoon in de achtbaan en daar heeft hij spijt van. "Als hij er nu was, zou ik tegen hem zeggen: ja, ik durf wel in die achtbaan met jou."