Schrijft Ledecká geschiedenis met unieke gouden combinatie?

De eerste vrouw die tijdens één Olympische Spelen in twee verschillende sporten een medaille wint, kan ze niet meer worden. Die eer werd voor haar neus weggekaapt door Jorien ter Mors, die na haar gouden 1.000 meter bij het langebaanschaatsen als shorttrackster tegen alle verwachtingen in alsnog brons won bij de ploegachtervolging.

Maar Ester Ledecká kan wél de eerste vrouw worden die op dezelfde Spelen goud wint in twee verschillende sporten. Sterker, die kans is heel groot. Want zo sensationeel haar zege was op de Super G bij het alpineskiën, zo huizenhoog favoriet is ze voor goud op de parallelreuzenslalom bij het snowboarden.

Het is al een week geleden dat snowboardster Ledecka zich als 26ste meldde bij het starthokje bovenaan de olympische piste in Yongpyong. Natuurlijk, ze had al wel eens meegedaan aan een wereldbekerwedstrijd op twee latten. Maar nog nooit had ze zich bij de beste 15 geskied.

Beneden maakte titelverdedigster Anna Veith, de snelste tot dan toe, zich al op voor de bloemenceremonie. Uit beleefdheid wachtte ze met juichen, maar net als iedereen wist ze dat vanaf startnummer vijftien de mindere goden aan hun afdaling zouden beginnen.

Tot Ledecka naar beneden kwam. Had Veith eigenlijk wel naar haar tussentijden gekeken? Misschien wel, maar dan nog had ze het niet geloofd. En dus keek ze vol ongeloof naar het beeldscherm, het hoofd een beetje schuin.

Voor haar neus was de verbazing zo mogelijk nog groter. Daar stond Ledecka, leunend op haar skistokken alsof ze een wandelingetje had gemaakt in de Boheemse bossen. Ze durft niet te juichen. Ze reageert eigenlijk helemaal niet.

"Je staat eerste", helpt de toegesnelde cameraman haar uit de droom. "Je hebt gewonnen." "Nee", antwoordt Ledecka. "Dat moet een fout zijn." Het was geen fout. Het was ook geen droom.

Zo leerde de wereld Ester Ledecka kennen. En natuurlijk door de opmerkelijke persconferentie na afloop, waarbij ze ostentatief haar fors uitgevallen skibril ophield.

In haar eigen Praag kan ze al lang niet meer gewoon over straat, al is het maar vanwege haar achtergrond. Haar opa Jan Klapac behoorde tot de gouden generatie Tsjechoslowaakse ijshockeyers die in de jaren zestig zilver en brons veroverden op de Spelen.

Haar opa was ook een van de ijshockeyers die in 1972 het monopolie van de Sovjet-Unie op WK-goud wisten te doorbreken. Vier jaar na de Praagse Lente klopten ze de Rode Machine in de WK-finale in Praag. De spelers van toen werden helden voor altijd.

En dan haar vader, Janek Ledecky. De Tsjechische Henny Vrienten, Frank Boeijen en Marco Borsato ineen. Ledecky werd een New Wave-fenomeen in de communistische jaren tachtig met zijn bandje Zentour. En nog altijd trekken zijn concerten volle zalen.

Zo beroemd is Ester Ledecká nog niet. Maar ze is hard bezig om haar voorvaders te overtreffen. En Ledecká is nog maar 22 jaar oud en bezig aan haar tweede Olympische Spelen.

Een ding is zeker, het succes van Ledecká komt niet uit de lucht vallen. "Mensen weten niet dat Ester harder werkt dan wie ook", bezweert haar Amerikaanse coach Justin Reiter. "Je moet heel veel doen om een profskiër te zijn en ook om profsnowboarder te zijn. Zij doet het allebei. Dat is ongekend. Niemand heeft het zelfs maar geprobeerd."

Op de parallelreuzenslalom verwacht iedereen dat ze haar tweede goud in Pyeongchang zal winnen. Dat kan een last zijn. "Er is geen druk", zegt haar coach. "Ze heeft goud op zak. Hoezo druk?"